”
COMPUTER ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
16
Ο
παραπάνω διάλογος δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου, αλλά εντελώς
πραγματικός. Μου τον εκμυστηρεύτηκε πολύ δικός μου άνθρωπος, ο οποίος
εργάζεται σε μία μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία. Στην προσπάθειά του να
πάρει μία προσφορά από έναν προμηθευτή, προθυμοποιήθηκε να δώσει το e-
mail του στη γραμματεία της άλλης εταιρείας. Εμβρόντητος έλαβε την απά-
ντηση: «Μου το στέλνετε με φαξ;». Ο διάλογος συνεχίστηκε ως εξής: «Μα
αφού έχετε e-mail, γιατί θέλετε να σας το στείλω με φαξ; Και τι ακριβώς θα
κάνετε μετά; Θα το πληκτρολογήσετε ξανά από το χαρτί;» Περιττό να πω ότι η μετέπειτα επι-
κοινωνία των δύο εταιρειών συνεχίστηκε με τα παραδοσιακά μέσα: τηλέφωνο και φαξ.
Internet και e-mail υπάρχει, ενώ η συγκεκριμένη εταιρεία διατηρεί και site με τα προϊόντα της.
Αναρωτιέμαι τι κάνουν το Internet στην καθημερινή πρακτική τους, αφού δεν το αξιοποιούν
για τη λειτουργία της επιχείρησης. Επίσης, θα μπορούσα άνετα να φανταστώ τον ιδιοκτήτη
να «παίζει» με ένα iPhone ή iPad. Η λέξη-κλειδί είναι το «παίζει», διότι απ’ ό,τι φαίνεται, θεω-
ρεί πως το Internet είναι ένα παιχνίδι και τίποτε άλλο. Το ότι μπορεί να αποτελέσει ένα τερά-
στιο επιχειρηματικό εργαλείο δεν το ξέρει ή φαντάζομαι ότι ακόμη και αν το ξέρει, (όλο και
κάπου θα το έχει ακούσει), απλώς δεν τον ενδιαφέρει. Σαν να τον ακούω να μουρμουρίζει:
«
Καλά είμαι κι έτσι. Παρά την κρίση, οι δουλειές πάνε μια χαρά. Τι θέλω να μπλέξω;»
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, το παλιό καλό φαξ (τεχνολογικό επίτευγμα για την εποχή που
κυκλοφόρησε) θα παραμείνει το βασικό μέσο επικοινωνίας ανάμεσα σε πολλές ελληνικές
εταιρείες. Το κακό είναι ότι η παραπάνω ιστορία επαναλαμβάνεται και στο Δημόσιο. Ειδικά
αυτός ο τομέας στην Ελλάδα μοιάζει να κινείται με δύο ταχύτητες (και ποιος δεν κινείται έτσι
άλλωστε;). Από τη μία έχουμε το υπερεξελιγμένο Taxis και τις συναφείς υπηρεσίες και από
την άλλη, όταν πας στο ΙΚΑ σου ζητούν τις καρτέλες με τα ένσημα, παρότι εδώ και χρόνια η
συγκεκριμένη υπηρεσία έχει μηχανογραφηθεί.
Για να επιστρέψω στον ιδιωτικό τομέα, σαφώς υπάρχουν νέες επιχειρήσεις που δραστη-
ριοποιούνται στην τεχνολογία και στο Internet, αλλά μόνο αυτές τα αξιοποιούν πλήρως, αν
και για κάποιες αμφιβάλλω. Συστήματα τηλεδιάσκεψης δεν έχω δει παρά μόνο σε μεγάλες
πολυεθνικές και οργανισμούς, ενώ είναι ζήτημα εάν έχει χρησιμοποιήσει κανείς ποτέ υπηρε-
σίες και εφαρμογές συνεργασίας (το περίφημο collaboration).
Θυμάμαι μάλιστα σε μία παρουσίαση της Microsoft στη Βαρκελώνη, πριν από μερικά χρό-
νια, έναν ομιλητή να περιγράφει με ενθουσιασμό πώς μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει το
SharePoint και τα εργαλεία του Office για απομακρυσμένη συνεργασία και εγώ σκεφτόμουν
πόσο μακριά από την ελληνική πραγματικότητα ήταν όλα αυτά.
Ωστόσο, η διείσδυση του Internet στη χώρα μας είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη,
οι μισοί Έλληνες έχουν ADSL, ένας στους πέντε έχει Smartphone και βρισκόμαστε στην κο-
ρυφή της ψηφιακής πειρατείας ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Το τελευταίο δεν
το αναφέρω φυσικά ως θετικό, είναι όμως μία πραγματικότητα που δεν πρέπει να αγνοούμε.
Δεν είναι λοιπόν ότι είμαστε τεχνολογικά πίσω, απλώς χρησιμοποιούμε τα εργαλεία διαφο-
ρετικά από τους άλλους. Σε τελική ανάλυση, το θέμα δεν είναι να έχεις Smartphone ή tablet
και να το επιδεικνύεις. Το θέμα είναι πώς το χρησιμοποιείς.
Γιώργος Αθανασιάδης
Μπορείτε να το στείλετε
με φαξ;
Να σας πω το e-mail μου;
Δεν είμαστε
τεχνολογικά
πίσω, απλώς
χρησιμοποιούμε
τα εργαλεία
διαφορετικά από
τους άλλους.
καιροί
