Επιλογή Ζωής 3

59 αλλά και φρούτων όπως βερίκοκα, ροζ γκρέιπφρουτ, καρπούζι, μαύρα σύκα, δαμάσκηνα, ρόδια, κεράσια, πορτοκάλια κ.ά. • Όσπρια: Είναι από τις τροφές που συνδυάζουν υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, βιταμίνες και μέταλλα. Ενώ το κυριότερο, δεν περιέχουν λιπαρά που είναι από τους μεγάλους εχθρούς των καρδιαγγειακών παθήσεων. Ανάμεσα στα πλεονεκτήματά τους, είναι ότι συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερίνης, κυρί- ως λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε αδρα- νείς ίνες. Η κατανάλωση οσπρίων μπορεί μερικώς να αντικαταστήσει το κρέας. Μάλιστα, αν συνδυαστούν με ρύζι ή δημητριακά, αυξάνεται η βιολογική αξία των πρωτεϊνών. • Ξηροί καρποί: Αποτελούν διατροφικούς θησαυ- ρούς για την καρδιά, αρκεί να είναι μη επεξεργα- σμένοι και όχι αλατισμένοι ή καραμελωμένοι. Πε- ριέχουν ω-3 λιπαρά, φυτικές στερόλες και αντιο- ξειδωτικά. Οι περισσότερο ωφέλιμοι ξηροί καρποί είναι τα καρύδια, τα φουντούκια, τα αμύγδαλα, τα φιστίκια και τα κάσιους. Σε γενικές γραμμές, οι ξηροί καρποί έχουν τάση να κατεβάζουν λιγότερο ή περισ- σότερο την «κακή» χοληστερίνη (LDL), να ανεβάζουν την «καλή» (HDL) και να καταπολεμούν το οξειδωτι- κό στρες του οργανισμού. • Ελαιόλαδο: Η κατανάλωση ελαιόλαδου μόνο ευ- εργετικές δράσεις έχει για τον οργανισμό, λόγω των αντιοξειδωτικών και αντιθρομβωτικών ιδιοτήτων του. Περιέχει την αντιοξειδωτική βιταμίνη E και φαι- νόλες, στις οποίες πιθανόν οφείλονται σε σημαντικό βαθμό οι ευνοϊκές του δράσεις, που όμως δεν αμφι- σβητούνται ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Το ελαιόλαδο μειώνει τα επίπεδα της «κακής» χοληστερίνης (LDL). Όταν το ελαιόλαδο τηγανίζεται χάνει τα ευνοϊκά χαρακτηριστικά του. Καλό θα είναι να προστίθεται προς το τέλος του μαγειρέματος ή ιδανικά να κατα- ναλώνεται ωμό. Λέμε όχι (ή πιο σωστά καταναλώνουμε σε μικρές ποσότητες) • Κόκκινο κρέας: Τα ζωικά κορεσμένα λίπη θεωρού- νται υπεύθυνα για την επιδημία της στεφανιαίας νόσου. Το κόκκινο κρέας μπορεί να έχει υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνη και σίδηρο, ταυτόχρονα όμως αποτελεί πλούσια πηγή βλαβερών κορεσμέ- νων λιπών και η κατάχρησή του δεν ωφελεί τον ορ- γανισμό. Ακόμη χειρότερα, σε ορισμένα προϊόντα με βάση το κόκκινο κρέας όπως λουκάνικα, σαλάμια και γενικά διάφορα αλλαντικά η περιεκτικότητα σε ζωι- κό λίπος είναι εξαιρετικά ενισχυμένη. Οι καρδιολό- γοι συνιστούν περίπου 200γρ. άπαχου κρέατος την εβδομάδα. Το ψήσιμο στη σχάρα ή το βράσιμο πρέ- πει να προτιμούνται σαν μέθοδοι παρασκευής, αφού απαλλάσσουν το κρέας από ένα τμήμα του λίπους που περιέχει. Ως κόκκινο θεωρείται το μοσχαρίσιο, το χοιρινό, το πρόβειο και το κατσικίσιο κρέας. • Τηγανητά: Όταν ένα φαγητό τηγανίζεται, τότε αυ- τόματα αυξάνεται το φορτίο του σε λίπη. Οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στη διάρκεια του τηγανίσματος, οδηγούν στην παραγωγή διαφόρων τοξικών ενώσεων. Να σημειωθεί ότι το ελαιόλαδο είναι το λάδι που πρέπει να προτιμάται για τηγάνι- σμα, καθώς είναι λιγότερο τοξικό επειδή είναι στα- θερό και οξειδώνεται λιγότερο. • Αλάτι: Βρίσκεται «κρυμμένο» στις περισσότερες τροφές και η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων μπο- ρεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση και να κατακρα- τήσει υγρά στο κυκλοφορικό σύστημα. Σε καρδιές με λανθάνουσα ή ανοικτή καρδιακή ανεπάρκεια η πρόσληψη άλατος μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες, το ίδιο και σε υπερτασικούς ασθενείς. • Αλκοόλ (κατάχρηση): Ένα ποτήρι κρασί (περίπου 125ml.) δρα –σύμφωνα με αναρίθμητες έρευνες– ευ- εργετικά στο καρδιαγγειακό σύστημα. Αντιθέτως, οι υπερβολές και η χρόνια κατάχρηση θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε δυσάρεστες συνέπειες που πολλές φορές θα είναι ολέθριες για την υγεία μας. Η οξεία υπερκατανάλωση αλκοολούχων ποτών οδηγεί συ- χνά σε κολπική μαρμαρυγή. Γι’ αυτό, ναι στο αλκοόλ, αλλά με σύνεση.