Επιλογή Ζωής 3

81 ΥΓΕΙΑ - ΔΙΑΤΡΟΦΗ κάθε ηλικίας, ακόμη και παιδιά. Όλα τα άλλα που μπορούν να συμβούν στις αρθρώσεις είναι γι’ αυτούς τραυματισμοί, πιασίμα- τα, ψύξεις κ.λπ. Η απλοϊκή αυτή προσέγγιση των παθήσεων των αρθρώσεων δεν απέχει ωστόσο και πολύ από την πραγματικό- τητα. Τέσσερις κατηγορίες παθήσεων Επίσημα οι παθήσεις των οστών και των αρθρώσεων χωρί- ζονται σε 4 ομάδες: 1) Τις φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, με κύριο αντιπρόσωπο τη ρευμα- τοειδή αρθρίτιδα, τις σπονδυλαρ- θρίτιδες, αλλά και τις νόσους του κολλαγόνου, τις αγγειίτιδες κ.λπ ., τις μικροκρυσταλλικές αρθρίτι- δες, τις λοιμώδεις αρθρίτιδες και πολλές άλλες. Οι φλεγμονώδεις αρθροπάθειες είναι αυτές που ο κόσμος ονομάζει ρευματικά . 2) Τις εκφυλιστικές αρθροπάθει- ες ή οστεοαρθρίτιδες, με κύριο αντιπρόσωπο την οστεοαρθρίτι- δα των περιφερικών αρθρώσεων (οστεοαρθρίτιδα των γονάτων ή των δακτύλων των άκρων χει- ρών, αλλά και πολλές άλλες ανά- λογα με το πού εντοπίζονται). Εδώ ανήκουν και οι κεντροαξο- νικές παθήσεις, αυτές που προ- σβάλλουν τη σπονδυλική στήλη (σπονδυλαρθροπάθειες), και εί- ναι αυτές που ο κόσμος ονομά- ζει αρθριτικά. 3) Τους εξωαρθρικούς ρευματι- σμούς, δηλαδή τις αρθροπάθειες που αφορούν τα μόρια που ευ- ρίσκονται συνήθως έξω από την άρθρωση, αλλά γειτονεύουν με αυτήν, όπως μύες, τένοντες, έλυ- τρα, σύνδεσμοι, νεύρα κ.λπ . Κύ- ριοι και πιο συνηθισμένοι αντι- πρόσωποι της ομάδας αυτής εί- ναι η περιαρθρίτιδα του ώμου, η ισχιαλγία, το σύνδρομο του καρ- πιαίου σωλήνα κ.ά. Στην ομάδα αυτή το αιτιολογικό υπόβαθρο είναι τις περισσότερες φορές κά- ποιος τραυματισμός πρόσφατος ή χρόνιος, άμεσος ή έμμεσος. 4) Τα νοσήματα των οστών, πα- θήσεις δηλαδή που αφορούν κα- θαρά τα οστά και έχουν ως κύριο αντιπρόσωπό τους την οστεοπό- ρωση. Απ’ όλες αυτές τις παθήσεις των αρθρώσεων και των οστών, η πρώτη ομάδα, των φλεγμονω- δών αρθρίτιδων, αφορά παθή- σεις σπάνιες και ιδιαίτερα σο- βαρές από πλευράς κλινικών ευρημάτων και τελικής κατάλη- ξης, και με αυτές θα πρέπει να ασχολούνται μόνο οι ρευματο- λόγοι. Η τρίτη ομάδα που αφο- ρά τον εξωαρθρικό ρευματισμό, αποτελεί τον αντίποδα της πρώ- της και αφορά παθήσεις μη σο- βαρής εξέλιξης και κατάληξης. Εδώ τις περισσότερες φορές οι ασθενείς επισκέπτονται κάθε ει- δικότητας επαγγελματία υγείας που ασχολείται με το μυοσκελε- τικό σύστημα ή πιο απλά λύνουν το πρόβλημά τους με μια απλή επίσκεψη σε ένα φαρμακείο. Η τετάρτη ομάδα των παθήσεων των οστών αποτελεί μια τελεί- ως ξεχωριστή ομάδα από πλευ- ράς παθογένειας και διάγνωσης και πολλές ειδικότητες ερίζουν για την οικειοποίησή της. Για το τέλος αφήνουμε τη δεύτερη ομάδα, των εκφυλιστικών αρ- θροπαθειών, διότι ενώ πάρα πολλά χρόνια τόσο οι ρευματο- λόγοι όσο και οι ορθοπεδικοί, στην Ελλάδα και στην αλλοδαπή, έρχονται σε επαφή με το 90% των ασθενών που πάσχουν από αυτές, καμία από τις δύο ειδικό- τητες δεν έχει ασχοληθεί σοβα- ρά και σε διάρκεια με τη φυσική ιστορία της νόσου, την παθο- φυσιολογία της και κυρίως με τη θεραπεία της. Οι μεν πρώτοι συνήθως χορηγούν αντιφλεγμο- νώδη μη στεροειδή φάρμακα, τα τελευταία χρόνια μάλιστα με με- γάλη φειδώ, όπως και φάρμακα «τροποποιητικά» της νόσου, οι