Επιλογή Ζωής 4

24 νταξη, αλλά την μοιράζω από δω κι από κει. Θέλω πάντα να βγάζω δικά μου χρήματα. Κι αυτό που δίνω σαν συμβουλή στους συνομηλίκους μου είναι να ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Να βρουν κά- τι, μια δουλειά να κάνουν, να είναι έστω υπάλληλοι κάπου ακόμα κι αν είναι 80 χρονών. Αν δεν σε παίρνουν, βρες κάτι άλλο, κάποια δουλειά να κά- νεις. Οτιδήποτε. E.Z.: Βλέπετε καθόλου τον εαυτό σας στις παλιές ταινίες; Κ.Β.: Βλέπω καμιά φορά, όχι συνέχεια γιατί συνήθως είμαι απασχολημένος με κάτι άλλο, αλλά βλέπω τι λάθη έχω κάνει για να μην τα ξανακάνω. E.Z.: Είναι κάποια από τα έρ- γα που έχετε παίξει ή τους ρόλους που έχετε υποδυθεί που θα λέγατε πως είναι τα αγαπημένα σας; Κ.Β.: Όχι, δεν θα τα ξεχώριζα, ήταν όλα επιλογές μου. Έχω παίξει σε έργα του Δαλιανί- δη, του Δημόπουλου, του Τσι- φόρου, του Βασιλειάδη, του Σακελλάριου, του Ψαθά, του Ρούσσου, του Μακρίδη, του Μιχαηλίδη… ποια να ξεχωρίσεις; Εντάξει, έχω παί- ξει και σε κάποια που δεν ήταν τόσο ωραία, αλλά δεν έφταιγαν τα έργα, έφταιγα εγώ που δεν ήξερα ακόμα τι να κάνω για να τα αποφύγω. Κι εδώ θα σας πω κάτι σημαντικό που έμαθα, κύριε Κράτσα: Oι καριέρες γίνονται με τα «όχι» κι όχι με τα «ναι». Αν είσαι άγνωστος και κάνεις μια δουλειά με την οποία γίνεσαι γνωστός στον κόσμο, πέφτουν επά- νω σου παραγωγοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς… Αν εκεί εσύ πεις «ναι» σε όλα, καταστράφηκες. Έχουν καταστραφεί έτσι τόσοι και τόσοι ηθοποιοί… Ο νόμος μου πλέον είναι πως η καριέρα γίνεται με τα «όχι» και όχι με τα «ναι». E.Z.: Τι θα λέγατε στους συ- νομηλίκους σας κοιτώντας τους κατά πρόσωπο; Κ.Β.: Να μην παραιτούνται ποτέ, να μην το βάζουν κά- τω. Να είναι δραστήριοι. Να μην κλείνονται μέσα στα κα- φενεία, αλλά να βρίσκουν τρόπους να κυκλοφορούν, να είναι ενεργοί. Η ζωή δεν θέλει το καθισιό. Όταν δου- λεύεις, όταν εργάζεσαι, φεύ- γουν μακριά και οι αρρώ- στιες και ο θάνατος κι όλα τα άσχημα. E.Z.: Αν κάνατε μια αναδρο- μή στο παρελθόν, ποια εί- ναι τα πέντε πράγματα που σας έχουν μείνει και θυμά- στε περισσότερο; Κ.Β.: Κατ’ αρχάς, κύριε Κρά- τσα, δεν κάνω αναδρομές στο παρελθόν. Ωραίο ήταν, δώσαμε αγώνες, πεινάσαμε, ζήσαμε και τη φτώχεια, αλλά τα ξεπεράσαμε όλα, καλά και κακά. Πλέον εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι το μέλ- λον. Για τη δουλειά μου, αλ- λά πολύ περισσότερο για το παιδί που έχω. Για τον γιόκα μου που είναι πανέξυπνος. E.Z.: Θα θέλατε αλήθεια να δείτε τον Φοίβο ηθο- ποιό μια μέρα; Κ.Β.: Αν θέλει να γίνει ηθοποιός, σίγουρα δεν θα γίνει στην Ελλάδα. Θα εξηγήσω γιατί: Θέλω να ψάξετε να βρείτε πόσοι γιοι και κόρες ηθοποιών κατάφεραν να ξεπεράσουν τους γονείς τους. Όχι μόνο στην Ελλάδα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Νομί- ζω πως είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Να πούμε πως ο Μάικλ Ντάγκλας κατά- φερε να ξεπεράσει τον Κερκ Ντάγκλας; Κι αυτό αμφίβολο. Η δεύτερή μου κόρη, η Θεοδώρα, είναι ηθοποιός. Εδώ στην Ελλάδα δυσκολευόταν πο- “ Πάντα κάνω σχέδια για το μέλλον γιατί θέλω να υπάρχω, να προετοιμάζομαι και να δίνω χαρά στον κόσμο, στους φίλους που με βλέπουν και με αγαπάνε και έρχονται στο θέατρο. ”