Πολλοί υποστηρίζουν ότι το σύνολο της ελληνικής αλλά και της διεθνούς οικονομίας στηριζόταν σε μία
φούσκα, η οποία τελικά έσκασε. Το οικοδόμημα των διεθνών οικονομιών, όπως αναφέρουν διεθνείς οικονο-
μικοί αναλυτές, είχε τα θεμέλιά του μετέωρα με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα οι τριγμοί να οδηγήσουν σε
ολική κατάρρευση. Με δεδομένο ότι η εστίαση αποτελεί μία οικονομική δραστηριότητα με σημαντική συ-
νεισφορά στο ΑΕΠ, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το πρώτο διαγράφει όμοια πορεία με το δεύτερο.
Αν γίνει, λοιπόν, παραδεκτή και αποδεκτή η παραπάνω συσχέτιση, μπορεί με βάσιμους συλλογισμούς να
θεωρηθεί ακόμη και δεδομένη η έννοια «φούσκα της εστίασης». Πώς μπορεί, όμως, να οριστεί ως φαινόμε-
νο η «φούσκα» στην εστίαση; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Στην ελληνική πραγματικότητα, η εγχώρια επισιτιστική αγορά εδώ και πολλές δεκαετίες απαρτιζόταν
από πλήθος εστιατορίων με έντονο τουριστικό χαρακτήρα. Η εξέλιξη της γαστρονομίας στη διεθνή μαγει-
ρική κοινότητα μεταπήδησε –όπως ήταν αναμενόμενο– και στις εγχώριες κουζίνες, με τους chefs να «ρί-
χνουν» ψήφο εμπιστοσύνης στη nouvelle cuisine. Στη συνέχεια, οι Έλληνες καταναλωτές πέρασαν μία πε-
ρίοδο εμβάθυνσης στη γαλλική κουλτούρα και σε κάθε τύπου μεταμοντέρνες γαστρονομικές προτάσεις με
τις γευστικές τους περιπλανήσεις να καταλήγουν στην ασιατική ήπειρο και το sushi να στέφεται ο βασιλιάς
των menu. Ακολούθησαν πλήθος πειραματισμών των chefs οι οποίοι άλλοτε εξειδικεύονται στη γαλλική
κουζίνα, άλλοτε στο sushi ή στην ιταλική pasta. Κάποιοι αντιμετωπίζουν σαρκαστικά αυτή τη διάθεση για
πειραματισμούς και άλλοι επικροτούν τη διάθεση για δημιουργία. Σε κάθε περίπτωση, για να έχεις άποψη
για κάτι πρέπει πρώτα να το δοκιμάσεις. Tαυτόχρονα, όταν ειδικεύεσαι σε πολλούς τομείς, παύεις να είσαι
ειδικός και εξελίσσεσαι σε παντογνώστη!
Αυτή η συμπεριφορά σίγουρα συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία φούσκας στη μαζική εστία-
ση με πώληση πιάτων μέτριας ποιότητας σε υπέρογκες τιμές. Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή. Σήμερα, οι ελ-
ληνικές κουζίνες στρέφονται στην παράδοση δίνοντας δίχως άλλο μία νότα αισιοδοξίας στην πολύπαθη ελ-
ληνική κοινωνία. Μέσα από τη γαστρονομική παράδοση, αναβιώνουν για πολλούς μνήμες μάλλον ευχάρι-
στες στο σύνολό τους. Μακάρι να είναι μία προσπάθεια η οποία θα αντιμετωπιστεί από όλους τους εμπλε-
κόμενους με σοβαρότητα, επαγγελματισμό και υπευθυνότητα και όχι ως μία ακόμη ευκαιρία εύκολου πλου-
τισμού… Γιατί αυτή τη φορά, η φούσκα της εστίασης θα εκραγεί και ο κρότος θα είναι πολύ ισχυρότερος
των προηγουμένων!
ed
orial
Η «φούσκα» της εστίασης
eat
Μάγδα Πειστικού