Συχνές είναι οι αναφορές στην αναμόρφωση της ελληνικής κουζίνας, με τους υποστηρικτές της να αυξάνο-
νται τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και διεθνώς. Τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το εστιατο-
ριακό προϊόν έχει υποστεί πληθώρα μεταλλάξεων σε ό,τι αφορά την τελική του μορφή. Από χρονιά σε χρονιά
και από περίοδο σε περίοδο, το τελικό προϊόν μεταμορφώνεται, προσφέροντας συνεχώς νέες συγκινήσεις
στους πελάτες των επισιτιστικών επιχειρήσεων. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, καλό είναι να επισημανθεί ότι
η συγκίνηση που βίωσαν όσοι γεύθηκαν τις προτάσεις των εστιατορίων δεν προήλθε πάντα από θετικά ερεθί-
σματα… Αντίθετα, ήταν μία μάλλον άλλου είδους συγκίνηση, η οποία κατέληγε σε απογοήτευση, σε αγανά-
κτηση ή σε απλή διαπίστωση ότι η προσπάθεια ήταν επιεικώς ανεπιτυχής. Βέβαια, δικαίωμα στο λάθος έχουν
όλοι και κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένας λόγος για αρνητισμό και κακοπροαίρετα σχόλια. Όμως, αυτό
που καλό θα ήταν να αναλογιστούμε είναι το αίτιο που οδηγεί σε ένα μέτριο ή κακό αποτέλεσμα, αν και οι πα-
ρούσες έννοιες δεν υπόκεινται στην αντικειμενικότητα.
Ανεξαρτήτως αιτίας, το θετικό στοιχείο είναι ότι η ελληνική κουζίνα έχει διαγράψει μία ικανοποιητική πορεία
στη διεθνή γαστρονομία τα τελευταία χρόνια, με επαγγελματίες που μπορούν και θέλουν να την εκπροσω-
πούν με αξιοπρέπεια. Η δημοτικότητα της εγχώριας κουζίνας επεκτείνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης,
των ΗΠΑ αλλά και της Μέσης Ανατολής, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για περαιτέρω ανάδειξη της χώ-
ρας ως τουριστικού προορισμού. Αυτή η θετική εξέλιξη δημιουργεί και ορισμένους προβληματισμούς. Η ιστο-
ρία έχει δείξει ότι αρκετές φορές μία φιλόδοξη προσπάθεια έχει καταλήξει άδοξα και οι λόγοι επί της ουσίας
ήταν πάντα δύο: ο ανθρώπινος παράγοντας και οι διαθέσιμοι πόροι. Σε ό,τι αφορά την ελληνική κουζίνα, βασι-
κός μοχλός ανάπτυξής της θα μπορούσε να θεωρηθεί ο ανθρώπινος παράγοντας, ο οποίος είναι ο εμπνευ-
στής και δημιουργός του προϊόντος.
Αν και οι εμπλεκόμενοι στον κλάδο δείχνουν να χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό συνειδητοποίησης και
επαγγελματισμού και αντιμετωπίζουν την κατάσταση άκρως ικανοποιητικά, τα κακώς κείμενα δεν λείπουν. Ως
τέτοια μπορούν να χαρακτηριστούν οι περιπτώσεις εκείνες που ξεχνούν το στόχο και θεωρούν ότι το προϊόν
είναι ο εαυτός τους. Αντί του πιάτου και της κουζίνας, προβάλλουν την προσωπικότητά τους, που συχνά είναι
άνευ περιεχομένου. Τοποθετήσεις επί τοποθετήσεων για κάθε ζήτημα χωρίς επιχειρηματολογία, με απαράβα-
το κανόνα τη χρήση της λέξης «εγώ» σε κάθε πρόταση. Παράλληλα, υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που
απλώς αναπαράγουν συνταγές και πιάτα ή ιδέες που έτυχαν αποδοχής χωρίς να προσφέρουν κάτι καινοτόμο.
Πολλοί επαγγελματίες του κλάδου ισχυρίζονται ότι η δημιουργικότητα δεν έχει όριο και η μαγειρική θέλει φα-
ντασία. Όμως καλό είναι να αντιληφθούμε όλοι ότι το να ανακατεύουμε υλικά τα οποία αντικειμενικά δεν ται-
ριάζουν μεταξύ τους δεν σημαίνει ότι είμαστε και δημιουργικοί. Από την άλλη υπάρχει και το φαινόμενο «τυ-
ποποιημένη δημιουργικότητα», όπου αναπαράγεται το ίδιο επιτυχημένο πιάτο σε πλήθος επιχειρήσεων.
Στόχος σήμερα για την ελληνική κουζίνα θα πρέπει να είναι η διάρκεια της ανοδικής πορείας και η διατήρη-
σή της σε υψηλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Οι άνθρωποι υπάρχουν όπως και οι πόροι. Τα στοιχεία αυτά
σε συνδυασμό με τη δημιουργικότητα μπορούν να συντελέσουν στην επίτευξη των στόχων. Και όπως αναφέ-
ρει και ο Γάλλος πεζογράφος Alphonse Daudet, η γαστρονομία αρχίζει όταν δεν πεινάμε πια.
Καλό καλοκαίρι!
ed
orial
Από τη δημιουργία στην τυποποίηση…
eat
Μάγδα Πειστικού
