Food Service τ. 135

6 Αγαπητοί φίλοι, Τ ελευταία βλέπουν το φως της δημοσιότητας, και δη σε «στοχευμένα» χρο­ νικά σημεία, στοιχεία σχετικά με σειρά παραβάσεων φορολογικής χροιάς και αποφυγής καταβολής ασφαλιστικών εισφορών από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ευρύτερο φάσμα της φιλοξενίας, όπως εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, ξενοδοχεία, εταιρείες ενοικίασης οχημάτων κ.ο.κ. Συνήθως, δε, πρόκειται για συγκεντρωτικά στοιχεία από ολόκληρες γεωγραφι­ κές περιοχές (λ.χ. Κυκλάδες, Κρήτη, Ρόδος, Επτάνησα κ.ά.), ώστε να φαίνονται πιο εντυπωσιακά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις προβάλλονται ξεχωριστά (και με… ντελάλη) κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις. Μάλιστα, συνοδεύονται από την απαραίτητη… χρυσόσκονη της μορφής «πολυτελείς κατοικίες», «κεντρικό εστια­ τόριο» κ.ά. Μια λογική συνυφασμένη με την ιδιαίτερα διαδεδομένη «κουτοπο­ νηριά» των κρατικών οργάνων, τα οποία κινούμενα με βάση πρακτικές (πολύ) περασμένων δεκαετιών έχουν την εντύπωση πως η κοινή γνώμη «σοκάρεται» ή «μένει άναυδη» απέναντι σε τυχόν παρανομίες που καταγράφονται εκ μέρους των επιχειρήσεων, τις οποίες και φροντίζουν να εμφανίζουν σκόπιμα με ταξικό πρόση­ μο, αποσκοπώντας να δημιουργήσουν έναν ταξικό διαχωρισμό της (ευφάνταστης) μορφής «πλούσιοι που φοροδιαφεύγουν / φτωχοί που πληρώνουν τα… σπασμέ­ να»! Πολλές φορές, πηγαίνουν και ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας πως οι φορολογικές επιβαρύνσεις «δικαιολογούνται» από την ανομία που επιδεικνύουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις. Δυστυχώς, ορισμένες φορές, η εντροπία και η ενσυναίσθη­ ση αποτελούν παντελώς άγνωστες έννοιες για σειρά μελών του εν γένει πολιτικού προσωπικού. Βέβαια, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η συγκεκριμένη προσέγγιση προ­ σομοιάζει στην παράλογη… λογική της έναρξης της κατασκευής ενός σπιτιού από τη στέγη! Γιατί, βλέπετε, υπάρχει και μια άλλη, αντιδιαμετρικά διαφορετική πολιτική, η οποία βασίζεται σε μια πιο ισόρροπη –βήμα προς βήμα– λογική ανάπτυξης και επιχειρηματικής λειτουργίας. Σε αυτή την προσέγγιση, τα πάντα εκκινούν από τη γενικότερη φιλοσοφία που διαπνέει ευρύτερα το πολιτικό προσωπικό αναφορι­ κά με την επιχειρηματικότητα και η οποία, έχοντας στο επίκεντρό της την ίδια την επιχειρηματικότητα, διαμοιράζεται σε κάθε κρατική και δημόσια έκφανση: από την εφορία και την πολεοδομία, μέχρι τους δήμους και τις ΔΕΚΟ. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει τη σμίλευση μιας κεντρικής ιδέας, την οποία και οφείλουν να ενστερνιστούν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές. Αυτή δεν είναι άλλη από την παραδοχή πως παρόν και μέλλον για τη χώρα μας χωρίς επιχειρηματικό­ τητα είναι αδύνατον να υπάρξει! Πολλώ δε μάλλον, όσες εξ αυτών δραστηριο­ ποιούνται στους κόλπους της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας μας, που δεν είναι άλλη από τον τουρισμό. Αυτές δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά και μονομερώς με χρηματο­ οικονομικά κριτήρια και δη υπό τη σκοπιά της μέχρις εξαντλήσεως άντλησης φόρων, εσόδων και εισφορών. Με άλλα λόγια, οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να απο­ τελούν τον μοναδικό, εύκολο «στόχο» επιβολής ανεδαφικών όσο και παράλογα υψηλών εισπρακτικών μέτρων και πολιτικών. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ EDITORIAL