Food Service τ. 137

E ίθισται κάθε χρονιά να προβάλλεται διε- θνώς μια σειρά από προβλέψεις σχετικά με τις τάσεις που πρόκειται να ακολου- θήσει ο τάδε ή ο δείνα επαγγελματικός κλάδος, τι ζητά η αγορά, ποια είναι τα «do’s» και τα «don’ts», ποια προϊόντα ή υλικά θα κυριαρχήσουν, τι συνδυασμοί θα αναδυθούν δημιουργικά κ.ο.κ. Βέβαια, καθώς τα ανωτέρω δεν αποτελούν πα- ρά –απλές– προβλέψεις και εκτιμήσεις, απαιτείται η εφαρμογή στην πράξη σε συνδυασμό με τη διαρ- κή αναζήτηση και τον πειραματισμό, προκειμένου να κατασταλάξει κάποιος επαγγελματίας σε μια γευστική πρόταση που ναι μεν είναι πρωτότυπη και διαφορετική, αλλά δεν θα… σοκάρει τους πε- λάτες σε επίπεδο αποστροφής! Γι’ αυτό, οι έμπειροι και κατασταλαγμένοι επαγ- γελματίες στις κουζίνες προτιμούν να αξιοποιήσουν δημιουργικά συστατικά και πρώτες ύλες που έχουν ήδη προλάβει να πραγματοποιήσουν έναν –έστω και πρώτο– κύκλο ζύμωσης και χρήσης, αφήνο- ντας το… πεδίο σε άλλους, προκειμένου να πει- ραματιστούν με εντελώς καινούργια υλικά. Εξάλ- λου, η επιλογή του να «παίξουν» με περισσότερη ασφάλεια και σιγουριά, περιορίζοντας δραστικά το ρίσκο και διευρύνοντας τη δυνητική πελατειακή FOOD FOR THOUGHT Μια σύγχρονη business (και όχι μόνο) ρήση ισχυρίζεται πως «ό,τι δεν αλλάζει πεθαίνει»! Πόσω μάλλον, όταν αφορά κάτι τόσο δημιουργικό όσο η γεύση και το μενού ενός εστιατορίου. Βέβαια, κάπου εκεί «κρύβεται» και ένας… εχθρός που δεν είναι άλλος από την υπερβολή, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει έντονα διαλυτικά για την πίστη και τον βαθμό εμπιστοσύνης και επιλογής των ίδιων σας των πελατών. Πόσο «πολύ» είναι το… πολύ; Πώς επιτυγχάνεται ο ισόρροπος συγκερασμός γεύσεων, δημιουργικότητας, «θέλω» και απαιτήσεων των πελατών και της κουζίνας 42