Food Service τ. 146

73 είναι δείγματα ότι προσπαθούμε περίτε- χνα να απορρίψουμε κάθε διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης μιας κατάστασης, για να πάμε πάλι από τον γνωστό δρόμο, αυτόν που στην ουσία γνωρίζουμε και όπου νιώθουμε ασφάλεια. Μελετούμε κατά τη διάρκεια της ημέ- ρας μας ποιος είναι ο γνώμονας λήψης των αποφάσεών μας. Ποια είναι τα κρι- τήρια επιλογής αυτών; Πόσο συχνά το κύριο κριτήριο είναι η ασφάλεια της γνω- στής οδού, της οικείας επιλογής; Σκεφτόμαστε πόσο συχνά δίνουμε το περιθώριο να ακουστεί μία εναλλακτική γνώμη ή να ακολουθηθεί ένας διαφορετι- κός τρόπος διαχείρισης μίας κατάστασης που προτείνει κάποιος άλλος, π.χ. ένα μέλος της ομάδας μας, ένας συνεργάτης μας κτλ. Αξιολογούμε συνειδητά τα συναισθή- ματά μας όταν λαμβάνουμε μία απόφαση ή κάνουμε μία επιλογή. Είναι συνήθως ασφάλεια και σιγουριά ή μία αίσθηση ανασφάλειας αλλά ταυτόχρονα ικανο- ποίησης ότι η επιλογή που κάνουμε μας φαίνεται ξένη, όμως δείχνει να «δουλεύ- ει» καλύτερα στα νέα δεδομένα; Οι παραπάνω τρόποι λοιπόν είναι με- ρικοί από αυτούς που μπορούμε να χρη- σιμοποιούμε καθημερινά για να αξιολο- γούμε κατά πόσο πέφτουμε στην παγίδα της προκατάληψης της οικειότητας, η οποία εντέλει μας κρατά μακριά από την επίτευξη των στόχων μας και μας κάνει μη ευέλικτους στην προσαρμογή των νέων δεδομένων στον κόσμο των επιχει- ρήσεων, που απαιτούν νέες λύσεις και τρόπους διαχείρισης. Όσο πιο ειλικρινείς είμαστε στην αξιολόγησή μας, τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσουμε ευελιξία σκέ- ψης και αποφάσεων, ώστε να επιτυγχά- νονται τα αποτελέσματα που επιθυμού- με και όχι να εξυπηρετείται η αίσθηση ασφάλειας του γνώριμου, που θέλουμε να νιώθουμε. < “ Όσο πιο ειλικρινείς είμαστε στην αξιολόγησή μας, τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσουμε ευελιξία σκέψης και αποφάσεων”