Food Service τ. 149

κλάδος του Εμπορίου με ποσοστό 43% και ο κλάδος της Υγείας με 42%. Οι αριθ- μοί παρουσιάζουν μια ζοφερή πραγμα- τικότητα. Το 52% των εργαζομένων έχει υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας περιστατι- κού εκφοβισμού, το 48% γνωρίζει περί- πτωση που κλονίστηκε η υγεία, σωματική ή ψυχική, κάποιου εργαζομένου-στόχου και ένα 40% οδηγήθηκε σε παραίτηση για να μην υφίσταται άλλο εκφοβισμό. Σχεδόν οι τέσσερις στους δέκα εργαζόμε- νους δηλώνουν ότι έχουν υπάρξει οι ίδιοι στόχοι εργασιακού εκφοβισμού κάποια στιγμή στην επαγγελματική τους πορεία, αλλά και στον οργανισμό ή φορέα που εργάζονται σήμερα. Τα στατιστικά στοι- χεία δείχνουν ξεκάθαρα την εικόνα και καταγράφουν με σαφήνεια το πρόβλημα. Οι αφανείς περιπτώσεις και οι συμμέτοχοι Συχνά οι θύτες δεν δρουν μόνοι στον χώρο της Εστίασης, αλλά υποστηρίζο- νται από ομάδα συναδέλφων (40% των περιπτώσεων). Αυτός είναι και ο λόγος που σε πολλές περιπτώσεις αυτός που έχει στοχοποιηθεί εγκλωβίζεται στο ερ- γασιακό του περιβάλλον. Οι μορφές που λαμβάνει ο εργασιακός εκφοβισμός ποι- κίλλουν. Είναι εμφανείς, με κύριο χαρα- κτηριστικό τη λεκτική βία και την υπο- βάθμιση της δουλειάς, αλλά και αφανείς, με τη διασπορά αρνητικών φημών και τη σκόπιμη απομόνωση. Στην περίπτω- ση που ο εκφοβισμός δεν είναι εύκολα αντιληπτός, θεωρείται πως είναι πολύ πιο επικίνδυνος για το «θύμα» με την έννοια ότι τον κάνει να αμφισβητεί το κριτήριό του για τα γεγονότα. Ακολουθεί δε πολλές φορές μια πλήρη διάψευση των γεγονότων, όταν το «θύμα» ζητά εξη- γήσεις για τον λόγο της συμπεριφοράς που θεωρεί ότι γίνεται αποδέκτης. Έτσι, η κατάσταση εξελίσσεται σε ψυχολογικό παιχνίδι και εξουθένωση που οδηγεί σε κατάθλιψη ή σε αυτοάνοσα νοσήματα. 63 “Η εργασιακή καθημερινότητα σε ένα τοξικό περιβάλλον είναι λογικό να έχει αντίστοιχες ψυχολογικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους.”