Page 139 - PCM264

139 PC Master
τους ενοχλούν οι σβάστικες που εμφανίζο-
νται στο παιχνίδι. Ναι, αυτό λέγεται υποκρι-
σία και όλως δικαίως επιφέρει αντιδράσεις.
Προσωπικά θεωρώ ότι εκμεταλλεύτηκαν το
σάλο που έχει προκληθεί και προχώρησαν
σε αυτή την κίνηση, κρίνοντας ότι στην πα-
ρούσα στιγμή θα ήταν πολύ πιο εύκολο να
εφαρμοστεί και να πέσει στα μαλακά. Αν μη
τι άλλο, έσφαλαν, καθώς εκτός του βεβα-
ρημένου παρελθόντος τους σε αναίτιες
απαγορεύσεις παιχνιδιών, δεν μπορεί σε
καμία περίπτωση να παραλληλιστεί η δική
τους πρωτοβουλία με εκείνη των Νορβη-
γών. Παρομοίως, και εμείς δεν πρέπει να
συγχέουμε ούτε στο ελάχιστο τις δύο περι-
πτώσεις. Οι Νορβηγοί, χωρίς να προβούν σε
κάποια γελοία δήλωση του στυλ «διαπιστώ-
σαμε ότι αίτιο της τραγωδίας ήταν η ενα-
σχόληση του Μπρέιβικ με τους εν λόγω τίτ-
λους», προχώρησαν σε προσωρινή (;) από-
συρση των παιχνιδιών.
Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να διαφωνείτε με
όσα μόλις διαβάσατε και να λέτε «ο Μάνος
είναι συντηρητικός και συντάσσεται με εκεί-
νους που απαγορεύουν κάτι». Αυτό είναι
ίσως το πιο εύκολο που μπορείτε να κάνετε.
Το δύσκολο για καθέναν από εμάς είναι να
σκεφτούμε σοβαρά και χωρίς να κρυβόμα-
στε πίσω από το δάκτυλό μας αν η απεικονι-
ζόμενη βία των σημερινών video games
μπορεί να αποβεί επικίνδυνη, όπως στην πε-
ρίπτωση του Μπρέιβικ. Υπάρχει άραγε κάποι-
ος ανάμεσά μας που θεωρεί ότι το να εκτε-
λείς ζόμπι, εξωγήινους και τέρατα είναι το
ίδιο με το να μακελεύεις ανθρώπους, επι-
διώκοντας ένα περιποιημένο head shot ή
έναν επιτυχημένο ακρωτηριασμό; Δεν πρό-
κειται ποτέ να φτάσουμε να καταστήσουμε
δακτυλοδεικτούμενα τα video games και να
τα αναγάγουμε σε πηγή του κακού, αλλά
οφείλουμε να κρατάμε μία μετριοπαθή στά-
ση κι όχι να τα υπερασπιζόμαστε αλόγιστα,
απερίσκεπτα και χωρίς ίχνος κριτικής σκέ-
ψης.
Κακά τα ψέματα, σε ένα διαταραγμένο
μυαλό, όπως σαφώς είναι εκείνο του
Μπρέιβικ, ο βομβαρδισμός με εικόνες βίας
θα παίξει το ρόλο του. Είναι, όμως, πραγ-
ματικά μόνο ένα τέτοιο μυαλό εκείνο που
επηρεάζεται απ’ όσα βλέπει στην οθόνη;
Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική. Η
πικρή αλήθεια είναι ότι κάπου η κατάστα-
ση έχει ξεφύγει. Καλά τα Call Of Duty, Bat-
tlefield και συναφή games, αλλά ακριβώς
λόγω του περιεχομένου τους, επιβάλλο-
νται τόσο ένα αυστηρότερο όριο πώλησής
τους σε νεαρά άτομα όσο και η, μερική
έστω, μετρίαση της βίας που προβάλλουν.
Η εξοικείωση με τη βία, που ασφαλώς την
ίδια ώρα συμβαίνει σχεδόν με κάθε νέα
ταινία που κυκλοφορεί, μόνο καλή δεν
αποδεικνύεται. Οφείλουν, λοιπόν, οι εται-
ρείες να φροντίσουν να αλλάξουν σταδια-
κά το περιεχόμενο των παιχνιδιών τους και
εμείς ως χρήστες να αντιδράμε εκεί που
πρέπει και όχι οποτεδήποτε λαμβάνεται
μία απόφαση που αφορά στα παιχνίδια.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο Μπρέιβικ
(και κάθε αυριανός Μπρέιβικ) να καταστήσει
τα video games υπεύθυνα για τη δική του
διαταραγμένη ψυχοσύνθεση. Ούτε σημαίνει
ότι όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να υφιστάμεθα
απαγορεύσεις, επειδή στο σκοτεινό μυαλό
κάποιου ατόμου πάνω στον πλανήτη Γη γίνε-
ται ένας αλλοπρόσαλλος συσχετισμός μετα-
ξύ αυτών και των αποτρόπαιων πράξεων που
σκοπεύει να τελέσει. Είναι, όμως, αιτία σοβα-
ρού προβληματισμού η κυνική ομολογία του
ότι το Modern Warfare 2 υπήρξε κάτι σαν
(επιπλέον, έστω) «σχολείο» για τον ίδιο. Φα-
νερώνει έναν πιθανό εκτροχιασμό της λέξης
«ψυχαγωγία» μέσα από τα video
games. Και δεν εί-
ναι η πρώτη ούτε
δυστυχώς η τε-
λευταία φορά
που ανησυχίες
όπως αυτή θα τρι-
γυρίζουν στο μυα-
λό οποιουδήποτε έχει παρακολου-
θήσει σε βάθος την εξέλιξη της συ-
γκεκριμένης βιομηχανίας.
Ποιο είναι το τελικό συμπέρα-
σμα, λοιπόν; Καλό και απαραίτητο
είναι να ενώνουμε τις φωνές διαμαρτυρίας
μας εκεί που πρέπει, καθώς συνδυαζόμενες
στις περισσότερες περιπτώσεις επιφέρουν
αποτέλεσμα. Πρέπει να προσέχουμε, όμως,
πότε και γιατί φωνάζουμε και να έχουμε
σκεφτεί ώριμα προτού το πράξουμε. Και εί-
μαστε εμείς εκείνοι που πρώτοι απ’ όλους
οφείλουμε να εξετάσουμε την όλη υπόθε-
ση από ένα διαφορετικό, φαινομενικά πιο
συντηρητικό, αλλά ίσως, τελικά, πιο ψύ-
χραιμο, πρίσμα… PC
Εξακολουθεί να υπόκειται
απαγορεύσεις, 20 σχεδόν
χρόνια μετά την αρχική κυ-
κλοφορία του.
O άντρας που προξένησε
το τρομερό μακελειό.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο
Μπρέιβικ (και κάθε αυριανός
Μπρέιβικ) να καταστήσει τα video games
υπεύθυνα για τη δική του διαταραγμένη
ψυχοσύνθεση.