Page 79 - PCM266

79

PC Master

που κατέληξαν στα πρόθυρα ενός κατα-

στροφικού πυρηνικού πολέμου. Το σενά-

ριο σε καμία περίπτωση δεν διεκδικεί

δάφνες πρωτοτυπίας, αντίθετα περιστρέ-

φεται γύρω από τις συνηθισμένες εμμο-

νές των Αμερικανών περί τρομοκρατίας

και κατά συνέπεια είναι τετριμμένο, προ-

βλέψιμο και με ελάχιστες αξιόλογες στιγ-

μές. Τουλάχιστον τα καταφέρνει καλά

στον τομέα της διήγησης, που θυμίζει μία

σχετικά καλά δομημένη πολεμική ταινία –

έως εκεί, όμως.

Παίζοντας το παιχνίδι, δεν μπορούμε

παρά να θαυμάσουμε τα πραγματικά εξαι-

ρετικά γραφικά που προσφέρει η νέα μη-

χανή της DICE. Το ότι βασική πλατφόρμα

ανάπτυξης του παιχνιδιού ήταν το PC και

όχι κάποια κονσόλα, έχει ως αποτέλεσμα

να είναι βελτιστοποιημένη, να εκμεταλ-

λεύεται έντονα το πρωτόκολλο DirectX

11 και να παρουσιάζει προσεγμένα tex-

tures και εξαιρετικά lighting effects, ενώ

προσαρμόζεται άνετα στο σύστημά σας

λόγω των πολλών διαθέσιμων ρυθμίσεων

στον τομέα των γραφικών (ακούς, Car-

mack;). Στον τομέα του gameplay, όπου

σαφώς εστιάζουμε τη προσοχή μας, το

Battlefield 3 αρχίζει αρκετά καλά: Έντο-

νες μάχες, καλός ρυθμός δράσης, πολλά

όπλα με πάρα πολύ καλή απόδοση της

ισχύoς τους (ίσως η καλύτερη που έχουμε

βιώσει) και η αίσθηση ότι βρισκόμαστε

πράγματι σε μία πολεμική σύρραξη να εί-

ναι αρκετά πειστική – όχι ότι έχω βρεθεί,

φυσικά, σε παρόμοια κατάσταση για να

μπορώ να το συγκρίνω, αλλά εικάζω ότι

το Battlefield βρίσκεται όσο το δυνατόν

πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Τα προβλήματα ξεκινούν, όμως, μόλις

περάσουν τα πρώτα 15 λεπτά και διαπι-

στώσετε ότι το παιχνίδι πάσχει έντονα

από τη... νόσο του scripted gameplay.

Αντί η DICE να ακολουθήσει την οδό του

Bad Company 2 και να βελτιώσει ακόμη

περισσότερο τη συνταγή του, προσφέρο-

ντας πιο ανοιχτό gameplay και ποικιλία

προσέγγισης της εκάστοτε κατάστασης,

αντέγραψε τους μηχανισμούς του Call of

Duty σαν... φωτοτυπία. Πηγαίνετε από το

σημείο Α στο σημείο Β, ακολουθώντας

αυστηρά το γραμμικό μονοπάτι που σας

υποδεικνύεται, έχετε πάντα δίπλα σας

έναν ανώτερο ο οποίος σας καθοδηγεί

ακόμη και στο πότε θα ανοίξετε... μία

πόρτα, τα σιχαμένα quick–time events

δεν λείπουν, ενώ το χειρότερο είναι ότι

αν τολμήσετε, λόγου χάρη, να φύγετε

από το χώρο όπου διαδραματίζεται η δρά-

ση, ένα μήνυμα θα βγει στην οθόνη σας

που σας προειδοποιεί να γυρίσετε γρήγο-

ρα στο κυρίως παιχνίδι, διαφορετικά αν

δεν το κάνετε ή καθυστερήσετε, χάνετε!

Έχω επανειλημμένως δηλώσει ότι πλέον

αυτού του είδους οι τακτικές μόνο κακό

κάνουν το είδος των FPS και η DICE με

απογοήτευσε στον τρόπο που επέλεξε να

κτίσει την campaign. Και αυτό όχι γιατί εί-

ναι κακή ή δεν έχει τις εντυπωσιακές

στιγμές της, κάθε άλλο, υπάρχουν μερι-

κές αποστολές, όπως αυτή στο Παρίσι,

που είναι καλοστημένες και αξιομνημό-

νευτες. Υπάρχει, όμως, έντονη η αίσθηση

ότι όλα αυτά κάπου τα έχουμε ξαναδεί

και ξανακάνει καλύτερα, ενώ το ότι συ-

χνά το παιχνίδι θυμίζει περισσότερο on

rails shooter (όπως η βαρετή αποστολή

στο αεροπλάνο) παρά κλασικό shooter

πρώτου προσώπου, είναι κάτι που θα πρέ-

πει να μας προβληματίζει.

Επίσης, στο θέμα της Α.Ι. και στον τρό-

πο που σας αντιμετωπίζει, αν και σε γενι-

κές γραμμές βρίσκεται σε ικανοποιητικά

επίπεδα και είναι αρκετά ανταγωνιστική,

ιδίως σε μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας,

οι αντίπαλοι στρατιώτες έχουν μία εκνευ-

Τυπική φάτσα τρομοκράτη ο Solomon. Μα γιατί είναι όλοι έτσι;

Η υλοποίηση των εφέ φωτισμού είναι χάρμα οφθαλμών.

Κάπου εδώ γίνεται χρήση των quick–time

events... Τι πρωτότυπο!

Η αποστολή στο Παρίσι που κατά πάσα πιθα-

νότητα θα προκαλέσει κάποιες αντιδράσεις.

Δείτε την εικόνα και θα καταλάβετε γιατί.

Πηγαίνετε από το σημείο

Α στο σημείο Β,

ακολουθώντας αυστηρά

το γραμμικό μονοπάτι

που σας υποδεικνύεται.