Basic HTML Version
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΣΚΛΗΡΟ
ΔΙΣΚΟ!» NΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ…
Με αφορμή τα γραφόμενά μου στο τεύ-
χος 267, περί του πόσο γρήγορα και σε
ποια έκταση έκανε την εμφάνισή της η αύ-
ξηση των τιμών των σκληρών δίσκων στην
ελληνική αγορά, έλαβα το παρακάτω mail
από τον αναγνώστη και φίλο της στήλης,
Ηλία Πατρονικολάου.
«Κύριε Καρκαλέμη,
Αναφορικά με το άρθρο σας σε προηγού-
μενο τεύχος για την κατάσταση στην αγορά
με τους σκληρούς δίσκους, θα ήθελα να
σας πω μία μικρή ιστορία. Θυμάμαι όταν
ήμουν πιτσιρικάς στο σχολείο, σχεδόν καμιά
20ετία πριν, κατά τη διάρκεια της “χρυσής”
εποχής του PC gaming και όντας τότε φα-
νατικός αναγνώστης των” Pixel” και “PC
Master”, ονειρευόμουν και εγώ να αποκτή-
σω το πρώτο μου 386/486DX σύστημα. Τότε
λοιπόν που η “Silicon Valley” της Στουρνάρη
ήταν στις δόξες της, έτρεχα συχνά πυκνά
στα καταστήματα (αφού το iInternet ήταν
ανύπαρκτο στην Ελλάδα) και έπαιρνα προ-
σφορές. Ε, λοιπόν, το πιο ακριβό εξάρτημα
ήταν οι μνήμες, όπου πολλές φορές ήταν
τόσο ακριβές, που έπιαναν και το 1/4 της τι-
μής του συστήματος! Εάν ήθελες δηλαδή
να βάλεις μπόλικα ΜΒ μνήμης στον υπολο-
γιστή που αγόραζες, έπρεπε να σκάσεις κο-
ντά στις 100.000 δραχμές (αν είναι δυνα-
τόν...). Ο λόγος γι’ αυτές τις αστρονομικές
τιμές ήταν απλός: Υπήρχε η φήμη ότι είχε
καεί ένα εργοστάσιο που κατασκεύαζε τσι-
πάκια στην Κίνα, με αποτέλεσμα οι τιμές να
πάρουν την ανιούσα, κάτι που σήμαινε ότι
ήσουν στο έλεος του εκάστοτε “βαρύμα-
γκα” καταστηματάρχη όσον αφορούσε στις
τιμές και στις αγορές που ήθελες να κάνεις,
χωρίς να έχεις πολλά περιθώρια να τον
στριμώξεις και να κάνεις παζάρια. “Κάηκε το
εργοστάσιο στην Κίνα, τι να κάνουμε, ρε φί-
λε”, ήταν η συνήθης απάντηση.
Το θέμα είναι ότι το εν λόγω –και καλά–
εργοστάσιο, πρέπει να καιγόταν για πολύ
καιρό, γιατί οι τιμές στις μνήμες (τουλάχι-
στον στην ελληνική αγορά) συνέχισαν να
παραμένουν σε εξωφρενικά υψηλά επίπεδα
και συνέχισαν να είναι ένα από τα ακριβότε-
ρα εξαρτήματα στη σύνθεση ενός συστήμα-
τος. Οι “Ελληνάρες” έμποροι της Στουρνά-
ρη εκείνη την εποχή εκμεταλλεύτηκαν την
κατάσταση όσο καλύτερα και περισσότερο
μπορούσαν.
Πολύ φοβάμαι λοιπόν πως το ίδιο γίνεται
και με τους σκληρούς δίσκους. Ειδικά σε
αυτήν τη δύσκολη περίοδο, που τα μικρο-
μάγαζα της Στουρνάρη αγκομαχούν να επι-
βιώσουν, δεν υπήρχε περίπτωση να μην εκ-
μεταλλευτούν την ευκαιρία. Ήμουν μπρο-
στά στο εξής σκηνικό σε ένα μικρό μαγαζί
στην Στουρνάρη, όπου είχα πάει για να αγο-
ράσω κάτι για την εταιρεία στην οποία δου-
λεύω: O πιτσιρικάς τεχνικός που ήταν εκεί
μέσα, είχε τέσσερις-πέντε σκληρούς και
τους δοκίμαζε έναν έναν για να δει αν δου-
λεύουν ακόμα σωστά (πιάσαμε τη συζήτηση
και μου τα έλεγε), ώστε να τους (μοσχο)που-
λήσει μετά το αφεντικό του. Refurbished,
ξε-refurbished, σκάσε από
€
100 και άνω,
σαν κορόιδο, εάν θέλεις δίσκο (και με εξευ-
τελιστικές χωρητικότητες πάντα). Και εντά-
ξει, εμείς που ασχολούμαστε χρόνια με
τους υπολογιστές και ξέρουμε τι να προσέ-
ξουμε, δεν πέφτουμε στην παγίδα. Τι θα κά-
νει όμως ο άπειρος υποψήφιος αγοραστής,
που θεωρεί το PC μία απλή συσκευή, σαν
την καφετιέρα που έχει στο σπίτι του, και
δεν ξέρει τι του γίνεται; Εδώ σε θέλω...
Προσωπικά πιστεύω ότι μπόρα είναι, θα
περάσει και ότι κάποια στιγμή (στο εξωτερι-
κό τουλάχιστον) οι τιμές θα κυμανθούν ξα-
νά σε λογικά επίπεδα. Είναι μία καλή ευκαι-
ρία να ξεσκαρτάρουμε τους δίσκους τους
οποίους έχουμε ήδη, να σβήσουμε ό,τι δεν
χρειαζόμαστε και να βάλουμε τoυς Blu-ray
Τόσο η υπόθεση της ανόδου των τιμών των σκληρών δίσκων όσο
και η νοοτροπία διάφορων καταστημάτων απέναντι στους πελάτες-καταναλωτές,
θα μας απασχολήσουν και στο παρόν τεύχος.
Του Μάνου «manos426f» Καρκαλέμη manos426f@hotmail.com
PC Master
138
ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Λες να καίγεται ακόμα το εργοστάσιο, Ηλία;