Basic HTML Version
NIΨΟΝ
Tου Χρήστου «Kuv» Κουβόπουλου
kouvopoulos@compupress.gr
K
αλώς η κακώς, η γενιά των μεγάλων nerds
που μεγάλωσαν στις δεκαετίες ’80 και ’90 και
έχουν ζήσει περισσότερο το video gaming, η
γενιά που σήμερα είναι στα 30+ και ζορίζεται να βρει
τον ελεύθερο χρόνο που είχε όταν ήταν 16, δεν δια-
θέτει την πολυτέλεια χρόνου και τη διάθεση για να
ολοκληρώσει ένα παιχνίδι. Τα ίδια στοιχεία της ESA
τοποθετούν τη μέση ηλικία του σημερινού gamer
στα 33 έτη.
Δεν είναι παράλογο: Αυτό το κοινό πια έχει περιο-
ρισμένο ελεύθερο χρόνο, πολλαπλές υποχρεώσεις,
ευθύνες και πηγές «παντόφλας», έτσι, ακόμη και αν
έχει ακόμα το «μικρόβιο» του gamer, συνειδητοποιεί
ότι ίσως θέλει, αλλά δεν μπορεί να ξενυχτήσει για να
δει τα credits του τερματισμού στο παιχνίδι που παί-
ζει. Υπάρχει βέβαια και ο παράγοντας της υπομονής
και η μειωμένη ανοχή σε παιχνίδια που «βασανίζουν»
και ταλαιπωρούν τον παίκτη με τα τερτίπια τους. Ο
μέσος gamer δεν χαρίζει κάστανα πλέον και πολλές
φορές θα εγκαταλείψει ένα παιχνίδι που δεν είναι φι-
λικό και επεξηγηματικό.
Νομίζω όμως πως σημαντικότερος παράγοντας εί-
ναι κάτι που πολύς κόσμος δεν συνειδητοποιεί και
αυτό έχει να κάνει όχι με τη ζήτηση, αλλά με την
προσφορά, καθώς οι τίτλοι που κυκλοφορούν σήμε-
ρα είναι πάρα πολλοί. Όχι, χωρίς πλάκα. Είναι πολλοί.
Αν συνυπολογίζουμε διαφορετικά είδη παιχνιδιών
(RPG, shooter, racing, κ.λπ.) και αν πολλαπλασιάσου-
με μάλιστα τα διαφορετικά formats (από PC έως
PlayStation 3, social games και mobile gaming), μιλά-
με για υπερπληθώρα τίτλων για παιχνίδι. Είναι ανη-
συχητικά πολλά πλέον, παιδιά. Τι να πρωτοπαίξεις;
Πάνω που θα έχεις προχωρήσει ένα game, κάποιο
άλλο θα εμφανιστεί και θα τραβήξει την προσοχή
σου. Αν μάλιστα, στο πρώτο, έχεις βρει κάποια «κοι-
λιά» στο σενάριο ή ένα δύσκολο σημείο, θα το αφή-
σεις πολύ πιο εύκολα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, φταίνε
και τα παιχνίδια μερικές φορές, καθώς τίτλοι που
χρησιμοποιούν grinding τακτικές για να επιμηκύνουν
τη διάρκειά τους δεν θα σε κρατήσουν όταν κάποιος
νέος τίτλος έρθει να σε «φλερτάρει».
Το κακό είναι ότι, όταν βρεις το χρόνο και τη διάθε-
ση να πιάσεις ξανά ένα μισοτελειωμένο παιχνίδι,
πολλές φορές έχει περάσει καιρός και δεν θυμάσαι
ποιος είσαι, πού πας, τι κάνεις. Μερικά παιχνίδια
έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν «περιλήψεις» που
υπενθυμίζουν τα τελευταία γεγονότα της ιστορίας
(στο SW:TOR είδαμε πρόσφατα μία λιτή, αλλά λει-
τουργική εφαρμογή), κάτι που σε ενθαρρύνει να συ-
νεχίσεις από εκεί που άρχισες.
Κάποτε (ναι, έρχεται το κλασικό σημείο που αυτο-
ρεζιλεύομαι), μαζί με τις σημειώσεις μου για text
adventures, χειρόγραφους χάρτες σε τετραγωνισμέ-
να φύλλα για RPGs και στατιστικά σκαφών για space
sims, είχα και μία λίστα με παιχνίδια που είχα τερμα-
τίσει. Ήταν μία λίστα περηφάνιας και κομπασμού,
ένα μνημείο προς την ικανότητά μου να ξοδεύω
άπειρες ώρες μπροστά στην τηλεόραση (εποχές ΖΧ),
σε ένα πράσινο μόνιτορ (6128) ή στον «ογκόλιθο»
που λεγόταν 1084s (Amiga). Πλέον μάλλον σπάνια
ένα παιχνίδι θα με κρατήσει έως το τέλος του και δυ-
στυχώς η λίστα με τα μισοτελειωμένα παιχνίδια ολο-
ένα μεγαλώνει, αλλά, δεν βαριέσαι, θα έχω να παίζω
περισσότερα όταν βγω στη σύνταξη (στην ποια;).
PC
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
PC Master
24
ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΛΙΓΟΣ
ΧΡΟΝΟΣ
Θα σας κάνει εντύπωση, ειδικά αν είστε έφηβος, φοιτητής, εισοδηματίας ή
κάποιο άλλο ον με μπόλικο ελεύθερο χρόνο, αλλά σύμφωνα με επίσημα
στοιχεία της ESA (Electronic Software Association), 9 στους 10 παίκτες δεν
ολοκληρώνουν ποτέ ένα game.
«Γύρνα πίσω, Χρήστο, σε παρακαλούμε!» Ναι, το παραδέχομαι, δεν τερμάτισα το
Mass Effect 2… Σε ένα σημείο που έκανε «κοιλιά», κάποιο άλλο παιχνίδι κυκλοφόρη-
σε, το άφησα για λίγο. Το «λίγο» έγινε «πολύ» (γιατί κάτι άλλο θα κυκλοφόρησε) και με-
τά το έβαλα στο ράφι για «κάποτε». True story.