Basic HTML Version
προς ψήφιση και να γίνει, τελικά, νόμος,
πρέπει να έχει την έγκριση και των δύο σω-
μάτων, ανεξαρτήτως της προέλευσής του.
Η έγκριση φυσικά έρχεται έπειτα από συνε-
χείς εξετάσεις των νομοσχεδίων και δεδο-
μένου ότι δεν έρχονται σε αντίθεση με τις
συνταγματικές αρχές του κράτους.
Το SOPA κατατέθηκε για πρώτη φορά
στις 26 Οκτωβρίου 2011, στον Οίκο των
Αντιπροσώπων, από το ρεπουμπλικανό
Lamar S. Smith (Texas). Κύριος στόχος του
νομοσχεδίου είναι η πλήρης απομόνωση
μέσω δικαστικών εντολών, αλλά και «ηλε-
κτρονικού εμπάργκο» (μέσω των ISPs και
των μηχανών αναζήτησης), ιστοτόπων
όταν κρίνονται ότι προωθούν παράνομα
υλικό το οποίο έχει προστατευμένα πνευ-
ματικά δικαιώματα. Με άλλα λόγια, κάποι-
ος δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυ-
τά τα sites, γιατί δεν θα μπορεί να τα βρει
εξαρχής, μια και θα έχουν μπλοκαριστεί με
διάφορους τρόπους. Επίσης, το νομοσχέ-
διο προβλέπει ποινή φυλάκισης έως και 5
χρόνια για την αναπαραγωγή (streaming)
παρανόμως αποκτημένου υλικού.
Το νομοσχέδιο PIPA κατατέθηκε στις 12
Μαΐου 2011, στη Σύγκλητο, από το δημο-
κρατικό Patrick Leahy (Vermont). Είναι μία
ανακατασκευή ενός προηγούμενου νομο-
σχεδίου (COICA) του ίδιου συγκλητικού, το
οποίο δεν εγκρίθηκε, τελικά, το 2010. Επί
της ουσίας, δεν διαφοροποιείται πάρα πολύ
με το μεταγενέστερο SOPA, δεδομένου ότι
αυτό προβλέπει τη συστηματική έρευνα
έναντι sites τα οποία παραβιάζουν τους νό-
μους κατοχυρώσεως πνευματικών δικαιωμά-
των εταιρειών. Μεγάλη σημασία έχει το ότι
προβλέπει αυτήν την έρευνα έναντι ιστοτό-
πων και domains τα οποία δεν εδράζονται
στην Αμερική, κυρίως λόγω αδυναμίας ποινι-
κής δίωξης του φυσικού προσώπου το οποίο
είναι υπεύθυνο για τη σύσταση του site.
Επομένως για να περιορίσουν τη «ζημιά», αυ-
τό που κάνουν (με την προϋπόθεση ότι το
site όντως διακινεί παρανόμως, προστατευ-
μένο υλικό), είναι να μπλοκάρουν την IP του
domain του site και έπειτα να αφαιρέσουν
συστηματικά όλους τους συνδέσμους που
οδηγούν σε αυτό από το Διαδίκτυο.
Αυτά ίσως είναι λίγο πολύ γνωστά έπειτα
και από την έντονη αντίδραση που προ-
κλήθηκε τις μέρες συζήτησης των νομο-
σχεδίων. Τι είναι όμως το ACTA, για το
οποίο δεν έχουν ακουστεί τόσο πολλά; Το
ACTA (Anti–Counterfeiting Trade
Agreement) είναι μία διακρατική συμφωνία
της οποίας οι διαβουλεύσεις έχουν μείνει
μυστικές για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό
διάστημα. Ενδεικτικά πρέπει να αναφερθεί
ότι οι συζητήσεις είχαν ανεπίσημα ξεκινή-
σει ήδη από το 2006! Οι πρώτες χώρες που
ξεκίνησαν τις επίσημες διαβουλεύσεις, το
2008, ήταν μεταξύ άλλων οι ΗΠΑ, η Ευρω-
παϊκή Ένωση, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιρά-
τα, η Νότιος Κορέα κ.ά. Επισήμως η συμ-
φωνία υπογράφηκε την 1η Οκτωβρίου
2011 από τις ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδά, Ν.
Κορέα κ.ά., με την ΕΕ να προσχωρεί με 22
κράτη–μέλη της (μεταξύ αυτών και η Ελλά-
δα) στις 26 Ιανουαρίου 2012. Η συμφωνία
προβλέπει τη συγκρότηση καινούργιου νο-
μοθετικού πλαισίου το οποίο θα είναι υπε-
ράνω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορί-
ου (WTΟ) και θα προβλέπει δράση έναντι
προϊόντων–«μαϊμού» και για ιστότοπους
που παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα.
…ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ
Ποιος είναι ο βαθύτερος σκοπός πίσω απ’
όλα αυτά και γιατί σε μία τέτοια περίοδο; Η
απάντηση είναι πάρα πολύ εύκολη, αν κά-
ποιος δει τους υποστηρικτές αυτών των νο-
μοσχεδίων. Μεταξύ άλλων, οι κυριότεροι
είναι οι Motion Picture Association of
America (ΜΡΑΑ), Directors Guild of
America, Screen Actors Guild, Recording
Industry Association of America. Η λίστα
συνεχίζεται και είναι εκτενής. Η υπόθεση
ότι παίζεται μεγάλο παιχνίδι πάνω στην
απώλεια κερδών από τις εταιρείες θα ήταν
πάρα πολύ τραβηγμένη, αλλά υπάρχουν
παράγοντες που ίσως την καθιστούν μία
αντικειμενική πραγματικότητα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε δύο ση-
μαντικά ζητήματα. Πρώτον, τα τελευταία
τρία χρόνια υπάρχει παγκόσμια οικονομική
κρίση, άρα πρέπει να διασφαλιστεί η όσο το
δυνατόν μικρότερη απώλεια κερδών. Αυτό
φυσικά σημαίνει και χτύπημα της πειρατεί-
ας, η οποία είναι υπεύθυνη για μεγάλη απώ-
λεια κερδών σε κάθε είδος εμπορευματικής
συναλλαγής (η ACTA άλλωστε έχει ευρείες
εφαρμογές, ακόμη και στα φάρμακα). Δεύ-
τερον, η ιστορία έχει δείξει ότι η ελεύθερη
διακίνηση αρχείων τα οποία υπάγονται στην
κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων
αποτελεί μεγάλο πλήγμα τόσο για τις εται-
ρείες όσο και για μία μερίδα καλλιτεχνών.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα δεν θα
μπορούσε να είναι άλλο από το Napster, το
οποίο, έπειτα από μία μεγάλη δικαστική δια-
μάχη, κατάφεραν να το εντάξουν οι εταιρεί-
ες στα πλάνα τους ώστε να κάνει ό,τι ακρι-
βώς έκανε και πριν, με τη διαφορά ότι υπήρ-
χε αντίτιμο για κάθε κομμάτι το οποίο κάποι-
ος μοιραζόταν. Είχαμε να κάνουμε δηλαδή
με την πρώιμη μορφή των ηλεκτρονικών
καταστημάτων τύπου iTunes. Όλα αυτά έρ-
χονται και δένουν με τη συγκυρία του κλει-
σίματος του MegaUpload (βλ. σχετικό πλαί-
σιο), ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που επι-
χείρησαν να κλείσουν και το piratebay.org.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Όπως ήταν φυσικό, υπήρξε μεγάλη αντί-
δραση από τον κόσμο, με βασικότερο επι-
χείρημα την παραβίαση της ελευθερίας
του λόγου. Αμέσως, ιστότοποι με ιδιαίτερα
μεγάλη απήχηση, όπως τα Reddit, 4chan,
Wikipedia, ξεκίνησαν μία εκστρατεία ενη-
μέρωσης του κόσμου. Κύρια επιχειρήματά
τους, εκτός από την ανεξέλεγκτη λογοκρι-
σία, ήταν οι σημαντικές ασάφειες των νο-
μοσχεδίων. Μεταξύ άλλων, αυτές ήταν η
δυνατότητα παράκαμψης επίσημων επιτρο-
πών ελέγχου του περιεχομένου των sites
69
PC Master
Οι δημιουργοί Webcomics έδιναν μία ηχηρή,
αλλά και χιουμοριστική απάντηση σε κάτι τόσο
σοβαρό.