Basic HTML Version
αυτήν την επική σειρά, είναι
πραγματικά ανεπανάληπτη! Το
παιχνίδι για το οποίο ζητάς πλη-
ροφορίες, το παρουσιάσαμε στο
τεύχος 266 και μπορείς να δια-
βάσεις την παρουσίαση στη δι-
εύθυνση
http://www.pcmaster.gr/conte
nt/show/9451. Θα βρεις όλες
τις απαντήσεις εκεί, αλλά μην
περιμένεις κάτι συγκλονιστικό
από το παιχνίδι, καθώς το βαθ-
μολογήσαμε με μόλις 55%...
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ
ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Αγαπητό «PC Μaster»,
Πάει καιρός που σου έγραψα
και σε αποθύμησα. Αυτό που
θα ήθελα να μοιραστώ μαζί
σου αυτήν τη φορά, όπως
έγραψα και παραπάνω, είναι η
νοσταλγία.
Τι εννοώ... θυμήθηκα τα νιά-
τα μου, καθώς και εγώ, και ως
έφηβος και πιο μικρός, έπαιζα
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ σοβαρά, με ποιότη-
τα, διάρκεια, υπόθεση. Όχι αυ-
τό το σημερινό, το «ξύλινο», το
άψυχο. Κοιτάνε όλες οι εταιρεί-
ες να κάνουν ατμοσφαιρικούς
τίτλους με γραφικάρες και ήχο
κρύσταλλο, αλλά δεν κοιτούν
την ουσία, που είναι να έχει χα-
ρακτήρα και ψυχή το παιχνίδι.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά το
Commando, για την δυσκολία
του και το πόσο tactics ήταν
και πόσο σε έβαζε να ακονίζεις
τον εγκέφαλο για να το περά-
σεις, σε μία εποχή που το
YouΤube κ.λπ. ήταν όνειρα στη
Silicon Valley. Τα σημερινά παι-
χνίδια θυμίζουν τα παιχνίδια
που έχουν τα Smartphones και
το Facebook: παίζεις για λίγο,
το τερματίζεις, το σβήνεις, τε-
λείωσες.
Ούτε έναν χαρακτήρα της
προκοπής δεν έχουν που να τον
θυμάσαι έπειτα από λίγο καιρό
και να πεις «τι cool τύπος ήταν
αυτός», όλοι οι χαρακτήρες, μα
όλοι, είναι μία κόπια και είναι
ίδιοι, χωρίς να ξεφεύγουν από
τα στερεότυπα, ακόμη και οι κα-
κοί της υπόθεσης.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απα-
ντήσω στον αγαπητό φίλο που
έκρινε κάπως αρνητικά το
Half–Life: Μάλλον το 1999, που
κυκλοφόρησε το παιχνίδι, ήταν
ακόμη και ο ίδιος και η οικογένειά του το έλεγαν αυτό. Διάβασα
πριν από δύο μήνες τη βιογραφία του και πουθενά δεν τον ανέφερε
ως πράο και καλοθελητή, το ακριβώς αντίθετο. Και εδώ βασίζονται
οι ερωτήσεις μου προς όλα αυτά τα αρθράκια που κυκλοφορούν:
Τι σχέση έχει η καινοτομία κάποιου με τις συνθήκες εργασίας στα
εργοστάσια παραγωγής; Πραγματικά ασύνδετα μεταξύ τους και με
μοναδικό στόχο τον εύκολο εντυπωσιασμό.
Κανένας δεν πιέζει κανέναν να δουλέψει σε μία εταιρεία, έτσι δεν
είναι; Και μην πει κάποιος για ανάγκη εργασίας κ.λπ., πάνω απ’ όλα
η ζωή σου δεν είναι; Αν δεν μπορείς να αντέξεις, φεύγεις, δεν πη-
δάς από το παράθυρο. Το φαινόμενο αυτό είναι ίδιον της ασιατικής
νοοτροπίας. Παράδειγμα: Φίλος μου τελείωσε διδακτορικό στο
Ιmperial του Λονδίνου. Εκεί υπάρχει ο χαρακτηριστικός πύργος του
πανεπιστημίου, ο οποίος πλέον κλειδώθηκε επειδή πολλοί Ασιάτες
φοιτητές αυτοκτονούσαν, πηδώντας από κει, μη αντέχοντας την
πίεση. No comment.
Επειδή μίλησες για Foxconn, ξέρεις ότι ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι εται-
ρείες τεχνολογίας παγκοσμίως κατασκευάζουν τα προϊόντα τους σε
πέντε εργοστάσια στην Κίνα; Ω ναι, όλοι είναι οι ίδιοι και, ω ναι, και
στα άλλα αυτοκτονούν εργάτες. Γιατί λοιπόν ο άλλος με το
Samsung Galaxy είναι καλός και εγώ με το iPhone είμαι ο
supervillain και δούλος του καπιταλισμού; Ξεπεράστε τα κόμπλεξ
που βγάζει κάθε «αρθρογράφος» του Διαδικτύου.
Όλες οι εταιρείες έχουν ως στόχο το κέρδος, δεν ήταν ο Jobs ο
εξαποδώ και ο Ballmer η αθώα βοσκοπούλα στο λιβάδι. Απλώς ο
Jobs ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και ακόμη περισσότερο η εταιρεία
του. Σ’ αρέσει το iPhone; Πάρ’ το και άσε το αίμα που ξεραίνεται
κάτω από την οθόνη, αυτά είναι δυστυχώς κοινός παρονομαστής
ΠΑΝΤΟΥ, ούτε ο Jobs τα ξεκίνησε και, φυσικά, ούτε με το θάνατό
του τέλειωσαν.
–Crisrous