Basic HTML Version
93
PC Master
κνύεται πολύ βαρύς για να καταφέρει να
τον κουβαλήσει.
ΝΕΟ LOOK, ΓΥΑΛΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ
ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΟ
Όσες ενστάσεις κι αν καταθέτουμε συ-
χνά πυκνά για τις παραγωγές της EA, στον
τομέα των γραφικών και του ήχου σπανίως
εντοπίζονται παράπονα. Ο κανόνας επιβε-
βαιώνεται και εδώ, με τα γραφικά να χαρα-
κτηρίζονται πολύ ικανοποιητικά. Χρησιμο-
ποιώντας μία βελτιωμένη έκδοση της μη-
χανής που είχαμε γνωρίσει στο Chronicles
of Riddick-Assault on Dark Athena, κατα-
φέρνει να αποδώσει τους χώρους και τα
διάφορα πρόσωπα με υψηλό επίπεδο λε-
πτομέρειας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει
πουθενά το παραμικρό texture που θα σας
κάνει να δυσφορήσετε. Στον αντίποδα, δεν
γίνεται να μην παρατηρήσουμε ότι αφενός
έχουμε δει καλύτερες υλοποιήσεις του
υγρού στοιχείου (τόσο ως θάλασσας που
περιβάλλει μία εξέδρα απογείωσης αερο-
πλανοφόρων, όσο και ως ρέοντος νερού
σε διάφορα σημεία) και αφετέρου σχεδόν
όλες οι τοποθεσίες από τις οποίες θα πε-
ράσουμε δεν έχουν τίποτα το ξεχωριστό να
επιδείξουν, ούτε διακρίνονται για την ποι-
κιλία και τις μεγάλες αλλαγές στο ύφος
τους. Αξίζει, επίσης, να σταθούμε σε δύο
σημεία: το πρώτο είναι η εμφανής διάθεση
και επιλογή των σχεδιαστών να «παίξουν»
σε αρκετά σημεία με το εφέ του φωτισμού.
Είτε βρεθούμε στο μισοσκότεινο εσωτερικό
κτηρίων, είτε ανοίξουμε μία πόρτα που θα
μας οδηγήσει σε εξωτερικό χώρο, γίνεται
ευρεία χρήση του, με το αποτέλεσμα να εί-
ναι αρκετά εντυπωσιακό, προσθέτοντας
πόντους στη συνολική εικόνα του τίτλου.
Το δεύτερο σημείο είναι η παντελής απου-
σία υποστήριξης του DX11 πρωτοκόλλου.
Σε μία κατηγορία παιχνιδιών που έχει φτά-
σει να αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο
των δυνατοτήτων των σύγχρονων VGAs,
φαντάζει αρκετά περίεργη επιλογή, η
οποία, φυσικά, έχει τις ρίζες της τόσο στην
ηλικία της μηχανής γραφικών όσο και στη
multiplatform φύση του τίτλου.
Στα γνώριμα μονοπάτια των παιχνιδιών
της EA παρατηρούμε εξέλιξη της πλοκής
με χρήση αρκετών cut-scenes που δεν
κρύβουν τον κινηματογραφικό χαρακτήρα
τους. Το παραπάνω στοιχείο ενισχύεται
από το άψογο speech που διαθέτουν τα
διάφορα πρόσωπα που συναντάμε. Σε συν-
δυασμό με τις όμορφες μουσικές ενορχη-
στρώσεις και τα πολύ ρεαλιστικά ηχητικά
εφέ, στον τομέα του ήχου το Syndicate τα
καταφέρνει περίφημα.
Καλά όλα τα παραπάνω, βέβαια, αλλά
αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει είναι
η «καρδιά» του παιχνιδιού, με άλλα λόγια
το gameplay του. Επειδή πολλοί είναι οι
αναγνώστες που –ορθώς– ενδιαφέρονται
ιδιαίτερα για τη διάρκεια του single player
mode, μια και εσχάτως μοιάζει με… σφηνά-
κι σε πολλούς τίτλους που ρίχνουν το βά-
ρος τους στο multiplayer, σπεύδω να τονί-
σω ότι προσωπικά δεν μου άφησε παράπο-
νο. Δεν ξέρω, ρε παιδιά, έχω σκουριάσει με
τα χρόνια, με αποτέλεσμα να χάνω σε αρ-
κετά σημεία, έχω διαφορετική αντίληψη
του χρόνου (αυτό θα πρέπει να το κοιτάξω,
αν όντως ισχύει), πάντως οι έξι ώρες, που
διαβάζω κι ακούω πολλούς να λένε ότι
διαρκεί όλη κι όλη η single campaign, μου
φαίνονται απίθανος αριθμός. Προσωπικά,
με απασχόλησε ένα δεκάωρο, στο normal
επίπεδο δυσκολίας. Σημαντικό ρόλο σε αυ-
τό παίζει, βέβαια, και το γεγονός ότι πέρα
από τις αναπόφευκτες δεύτερες και τρίτες
προσπάθειες σε κάποια σημεία, έδωσα τη
δέουσα προσοχή σε όλα τα στοιχεία του.
Ως εκ τούτου, επειδή το Syndicate παρέχει
πλήθος πληροφοριών τόσο για τους
Με απασχόλησε
ένα δεκάωρο, στο
normal επίπεδο
δυσκολίας.
Ένας από τους ανθρώπους που δεν συμπα-
θούν καθόλου τους πράκτορες κάθε εταιρείας.
To Overlay mode μάς διευκολύνει πολύ σε ορι-
σμένες δύσκολες καταστάσεις.
Μερικά από αυτά τα πολυβόλα μπορούμε να τα χακάρουμε και να τα καταστήσουμε συμμάχους μας.
Στο συγκεκριμένο σημείο θα χρειαστεί να συγχρονίσουμε τους δύο διακόπτες–κλειδαριές.