Basic HTML Version
Τ
ο τελευταίο διάστημα έχω παρατηρή-
σει ότι ο τομέας του multiplayer στα
FPS έχει αλλάξει λίγο τη ρότα του.
Φυσικά, δεν αναφέρομαι στους «πρωταθλη-
τές» του είδους Call of Duty και Battlefield,
ούτε σε αυτά που έχουν δημιουργηθεί απο-
κλειστικά για on–line μονομαχίες, αλλά στα
υπόλοιπα που σκοπό έχουν να πάρουν ένα
κομμάτι από την πίτα και των δύο κόσμων:
single-player εμπειρίας και multiplayer
αδρεναλίνης.
Με την εξαίρεση ορισμένων ΑΑΑ παιχνι-
διών (βλέπε Crysis 2) και κάποιων άλλων
που είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους,
αλλά… έφαγαν τελικά τα μούτρα τους
(Homefront, Medal of Honor), αρκετοί νέοι
τίτλοι αποφεύγουν να συμπεριλάβουν κά-
ποιο competitive multiplayer mode και
στρέφονται στη λύση του cooperative mul-
tiplayer. Πρόσφατα παραδείγματα: Dark-
ness 2 και Syndicate (και Mass Effect 3…
εντάξει, πλάκα κάνω), ενώ πηγαίνοντας λί-
γο πιο πίσω, μπορούμε να θυμηθούμε
shooters όπως το (αδικημένο) Bulletstorm,
το F3AR, ακόμα και το τραγικό Call of
Juarez: The Cartel!
Θεωρώ ότι αυτή είναι μία ευχάριστη εξέ-
λιξη για την πορεία των FPS, λόγω του ότι
ίσως οι developers επιτέλους να αντιλή-
φθηκαν ότι «δεν χωράνε δύο καρπούζια
στην ίδια μασχάλη». Τι εννοώ; Τα παιχνίδια
που αναφέρθηκαν στην αρχή του άρθρου
(COD και Battlefield), είτε μας αρέσει είτε
όχι, έχουν ως βασικό γνώμονα κατασκευής
τους το ανταγωνιστικό multiplayer mode –
κάτι παρεμφερές με τα παλαιότερα Quake
3 Arena και Unreal Tournament δηλαδή. Η
solo (όχι Han) campaign είναι το έξτρα πε-
ριεχόμενο, το «δωράκι» αν θέλετε, εξ ου
και το φτωχό περιεχόμενο που διαθέτουν
και η τόσο σύντομη διάρκεια ολοκλήρω-
σής τους.
Τα παιχνίδια που προσπαθούσαν να πα-
ρουσιάσουν μία, τρόπο τινά, ενδιαφέρουσα
μοναχική εμπειρία (ανεκτό σενάριο, δουλε-
μένους διαλόγους και χαρακτήρες κ.λπ.)
και ενσωμάτωναν εξίσου ανταγωνιστικά
modes, το μόνο που κατάφερναν ήταν να
βλέπουν πολύ γρήγορα... κενούς από παί-
κτες servers. Και αυτό συνέβαινε διότι, αν
οι παίκτες επιθυμούσαν να αλληλοσκοτω-
θούν σε μία παρτίδα παρέα με τους φίλους
τους ή στο Διαδίκτυο, προφανώς θα προτι-
μούσαν ένα παιχνίδι που θα τους προσέφε-
ρε την καλύτερη δυνατή εμπειρία και όχι
τους... παρίες. Η δημιουργία ενός ισορρο-
πημένου, ανταγωνιστικού multiplayer
mode απαιτεί αφοσίωση, εκτενές beta test-
ing και feedback από τους παίκτες και, φυ-
σικά, συχνή τροφοδότηση με νέους χάρτες
(κατά προτίμηση δωρεάν, αλλά αυτό είναι
άλλη ιστορία), διορθωτικά patches κ.λπ. Η
«αρπακολλατζίδικη» υλοποίηση των multi-
player modes στα περισσότερα FPS είχε ως
συνέπεια το διαθέσιμο budget να κατανα-
λώνεται σε κάτι που πρακτικά κανένας δεν
έδινε σημασία και να ζημιώνεται έτσι το
ισχυρό ατού του τίτλου, το single-player.
Η χρήση του co-op, αντίθετα, αποτελεί
μία καλή ιδέα. Αποφεύγει έντεχνα το σκό-
πελο των «γιγάντων» των ανταγωνιστικών
multiplayer FPS, ανεβάζει τη διάρκεια του
τίτλου (έχει άλλο γούστο να παίζεις συνερ-
γατικά ενάντια στον υπολογιστή τις πίστες
του single-player ή να καθαρίζεις κύματα
εχθρών) και απαιτεί σαφώς λιγότερους πό-
ρους από το κατασκεύασμα ενός κακού
αντιγράφου των κορυφαίων του είδους, οι
οποίοι μπορούν να διατεθούν για ένα συνο-
λικά καλύτερο αποτέλεσμα. Λίγο παραπά-
νω να το πάρουν χαμπάρι οι developers και
ίσως δούμε ξανά στις οθόνες μας 15ωρες
FPS εμπειρίες...
PC
PC Master
20
Του Γιώργου «Sephir» Δεμπεγιώτη
sephir@hotmail.gr
1.
BATTLEFIELD 3
2.
CALL OF DUTY MODERN – WARFARE 3
3.
TEAM FORTRESS 2
4.
SERIOUS SAM 3
5.
CRYSIS 2
SHOOTERS
TOP 5
Για Παντα μαζι...
Κακά τα ψέματα, το multiplayer mode του COD δύσκολα μπορεί να το
ανταγωνιστεί κάποιος.
Το Syndicate έκανε πολύ καλά που «περιορίστηκε» στο co-op.