R
eview
117
PC Master
Mobile Trenches του Woodruff και των
Monovision του Farnsworth βρίσκεται στο
επίκεντρο του Iron Brigade. Φυσικά, δεν εί-
ναι τίποτε άλλο από μία δικαιολογία για το
tower defense πανηγυράκι που ακολουθεί.
Το περιβόητο «πνεύμα της Double Fine»,
ήτοι μία απόλυτα σαρκαστική και αναρχική
αίσθηση του χιούμορ, διέπει μεν τον τίτλο
από το δήθεν ψυχροπολεμικό σενάριο και
τις αγριάδες που πετάει ο Συνταγματάρχης
Woodruff, αλλά έρχεται δεύτερο και καταϊ-
δρωμένο μετά το gameplay αυτό καθαυτό.
Υπό άλλες συνθήκες, αυτό θα θεωρείτο
προσόν. Το θέμα είναι πως η δύναμη και η
ουσία της Double Fine είναι το χιούμορ, το
γράψιμο και οι… καλικαντζαριές της. Ακό-
μα, ο τρόπος που σε αμείβει για τη θέλησή
σου να ενσωματωθείς σε αυτόν και να μι-
λήσεις τη γλώσσα του.
Στο Iron Brigade αυτά τα ξεχνάτε. Υπάρ-
χουν ως μέλι γύρω-τριγύρω, αλλά ο τίτλος
είναι ξεκάθαρα επικεντρωμένος στη δράση
του. Ξεκινώντας κάθε αποστολή, διαλέγου-
με από την αρχή τον οπλισμό μας. Ο Συ-
νταγματάρχης δίνει κάποια hints αναφορικά
με τους εχθρούς και τις καταστάσεις που θα
αντιμετωπίσουμε και καλούμαστε να στή-
σουμε το Trench/Mech μας αναλόγως. Οι
επιλογές είναι εντυπωσιακές και ουσιώδεις,
με τα σκαριά να χωρίζονται σε Engineering,
Assault και Standard. Το καθένα μπορεί να
«
φορέσει» διαφορετικές ποσότητες οπλι-
σμού και βοηθητικών πυργίσκων και επα-
φίεται σε εσάς να βρείτε την ιδανική παλά-
ντζα για την εκάστοτε αποστολή.
FOR SCRAP & GLORY!
Και φτάνουμε στο ζουμί του παιχνιδιού,
το πεδίο της μάχης. Μετά από ένα σύντομο
briefing βρισκόμαστε στην περιοχή που
οφείλουμε να υπερασπίσουμε. Εδώ έγκει-
ται η πρωτοτυπία, το γκίμικ, το σέλινγκ πόι-
ντ του Iron Brigade. Συνδυάζει άψογα κα-
θαρά action δράση με τη φιλοσοφία ενός
tower defense παιχνιδιού. Ανάλογα με το
σασί που διαλέξαμε για το mech μας,
έχουμε περισσότερα ή λιγότερα πρωτεύο-
ντα όπλα επάνω μας και πρέπει να εξαρτη-
θούμε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό
από τα επονομαζόμενα «emplacements»,
που δεν είναι άλλα από τους γνωστά «πυρ-
γάκια» που στήνουμε, τα οποία, με τη σει-
ρά τους, χωρίζονται σε support, light και
heavy με τις αντίστοιχες ιδιότητες. Οι
εχθροί που σκοτώνουμε διαλύονται σε χί-
λιες μύριες μικρές τηλεοράσεις (scrap), τις
οποίες μαζεύουμε και χρησιμοποιούμε ως
πρώτη ύλη/νομισματική μονάδα για να
στήνουμε περισσότερα πυργάκια.
Κάθε επίπεδο, λοιπόν, μοιράζεται ανάμε-
σα σε run ‘n’ shoot παραδοσιακή δράση και
το στήσιμο των αμυντικών οχυρωμάτων μας.
Όταν «ρίχνουμε» κάποιους από τους μεγαλύ-
τερους εχθρούς, συχνά αμειβόμαστε με το
παραδοσιακό «Random Loot» κιβώτιο και, αν
αντέξουμε αρκετά κύματα εχθρών, ολοκλη-
ρώνουμε το επίπεδο. Kαι αυτά. Το πόσο γρή-
γορα θα κουραστεί κάποιος, εξαρτάται από
την αγάπη του για αυτόν τον τύπο game-
play. Τα πράγματα βελτιώνονται σαφώς εάν
αποφασίσουμε να καλέσουμε φίλους –ή
εκλεκτούς αγνώστους– προς βοήθειά μας.
Το Iron Brigade πραγματικά λάμπει στο co-
operative mode του, καθιστώντας το solo
παιχνίδι, σχεδόν ανούσιο, κάτι που ως ορκι-
σμένο single player δεν μπορώ να πω ότι με
χαροποίησε ιδιαίτερα, όσο καλή κι αν είναι η
multiplayer υλοποίησή του.
MISSION DEBRIEFING
H σύγκριση με το ιδιοφυές μεγαλείο του
Plants vs. Zombies (το μόνο tower defense
παιχνίδι που θα χρειαστείτε ποτέ!) είναι ανα-
πόφευκτη και συντριπτική. Ακόμη και το Orcs
Must Die, υποπτεύομαι, τα πηγαίνει καλύτε-
ρα σε αυτό τον τομέα. Για κάποιο λόγο, το
όλο εγχείρημα, αν και άρτιο τεχνικά και
πλούσιο σε διάρκεια (περιλαμβάνεται δωρε-
άν και το DLC Rise of the Martian Bear), κά-
που στερείται ψυχής. Κάπου με απογοήτευ-
σε. Ίσως έχω μάθει να περιμένω πάρα πολ-
λά από την Double Fine και, όταν παραδί-
δουν κάτι απλώς ικανοποιητικό, στραβώνω…
Το Iron Brigade προσφέρει γύρω στις δέ-
κα ώρες single player περιεχομένου και
άνετα το διπλάσιο εάν αποφασίσετε να κυ-
νηγήσετε challenges και achievements στο
co-op multiplayer του. Παρ’ ότι είναι αρτιό-
τατο σε όλα τα επιμέρους κομμάτια του,
λείπει η ψυχή, η έξτρα μαγική δόση τσαχπι-
νιάς που έγραψε το Plants vs. Zombies με
πύρινα γράμματα στις καρδιές των gamers
παγκοσμίως. Αν είστε φανατικός θιασώτης
των Tower Defense παιχνιδιών, με έφεση
στη συνεργασία και τις διαπροσωπικές σχέ-
σεις, σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε. Παρα-
μένει, όμως, ο πιο αδύνατος τίτλος της
Double Fine μέχρι σήμερα. Προορισμένο
για αθάνατο σουξέ των «Στημικών» εκπτώ-
σεων, έχει το ενδιαφέρον και το κοινό του,
αλλά δεν καταφέρνει να διατηρήσει το ει-
δικό βάρος των υπόλοιπων τίτλων της
εταιρείας.
Απλό και διασκεδαστικό,
αλλά χωρίς το βάθος
που θα κρατήσει για
πολύ τον παίκτη.
Tα παιδιά του Lost κρύβονται λίγο πιο κάτω...
...
και είμαι εδώ για να τα βρω.
73
%
ΘΕΤΙΚΑ-ΑΡΝΗΤΙΚΑ
n
Είδος:
Tower Defense/Action/Strategy
n
Έκδοση:
Microsoft Game Studios
n
Ανάπτυξη:
Double Fine Productions
n
Διάθεση:
Steam
n
Τιμή:
€
13,99
n
Ελάχιστες απαιτήσεις:
Επεξεργαστής Intel Core 2 Duo 2GHz ή AMD Athlon 64 2GHz, 1GB RAM, κάρτα γραφικών 256MB nVidia 8800, ATi 3850 και πάνω, χώρος 1,8GB στο σκληρό, Windows XP/Vista/7
n
Multiplayer:
Ναι
n
Επίσημο Web site:
n
Επιρροές:
Tower Defense Games
n
Εναλλακτικές επιλογές:
Plants vs. Zombies GotY, Orcs Must Die
•
Κεφάτη, Double Fine-ική
παρουσίαση
•
Καλό randomized loot system
•
Σε βάθος χρόνου, η επανάληψη του
gameplay κουράζει
•
Χιούμορ μίας νότας, με ό,τι αυτό
συνεπάγεται
•
Αυξημένη δυσκολία για τον solo
παίκτη
