έχει εκείνη να του αφηγηθεί και να του
προσφέρει, αξίζει με το παραπάνω να
ασχοληθεί ακόμη και στις μέρες μας με το
Darkseed, έστω κι αν χρησιμοποιήσει
walkthrough σε δύο-τρία σημεία. Πρόκει-
ται απλούστατα για ένα από τα computer
games που οφείλει να έχει δει κάθε λά-
τρης των adventure games.
Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και με το
Laura Bow 2 – The Dagger of Amon Ra,
εάν είχαν προσεχθεί κάποια σημεία που
αμαύρωναν ελαφρώς τη συνολική εικόνα
του. Μετά το Colonel’s Bequest, ο παίκτης
χειριζόταν για δεύτερη φορά τη Laura
Bow, στην προσπάθειά της να ανακαλύ-
ψει, εν μέσω φόνων, εξαφανίσεων και
πλήθους ερωτηματικών, το χαμένο στιλέ-
το του Amon Ra, που είχε κλαπεί από το
μουσείο Leyendecker της Νέας Υόρκης.
Όντας χωρισμένη σε έξι κεφάλαια και πα-
ρουσιάζοντας έναν ομαλά και προοδευτι-
κά αυξανόμενο δείκτη δυσκολίας, σε συν-
δυασμό με τα πολύ καλά γραφικά και την
έξοχη μουσική της, η περιπέτεια είχε όλα
τα φόντα να αποτελέσει ένα ακόμη in-
stant classic της Sierra On Line. Όμως το
προβληματικό και εκνευριστικό σε ορισμέ-
να σημεία σύστημα χειρισμού ήταν ικανό
να κουράσει πολύ τον παίκτη, σε σημείο
να παρατήσει την ενασχόλησή του με το
εν λόγω παιχνίδι. Επειδή όμως το PC gam-
ing το 1992 είχε πάψει να αποτελείται
αποκλειστικά και μόνο από παιχνίδια περι-
πέτειας, τα Aces of the Pacific, A-train και
Rocketter έρχονταν να προσφέρουν εναλ-
λακτικές μορφές ψυχαγωγίας στον simula-
tor, strategy και arcade τομέα αντίστοιχα,
άλλο με περισσότερη και άλλο με λιγότε-
ρη επιτυχία.
10
ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Δύο ήταν τα παιχνίδια που ξεχώρισαν
με ευκολία τον Οκτώβριο του 2002. Το
πρώτο ήταν το Unreal Tournament 2003
και το δεύτερο το Medieval Total War. Για
το πασίγνωστο first person multiplayer
shooter τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Τρία χρόνια μετά την επική κόντρα του
προκατόχου του, του Unreal Tournament,
με το Quake IΙI Arena για τον τίτλο του
απόλυτου, του πιο εθιστικού παιχνιδιού
της κατηγορίας, η έκδοση του 2002, που
όμως έφερε τον τίτλο 2003, όπως συνηθί-
ζεται άλλωστε και με πολλά άλλα games,
φιλοδοξούσε να αλλάξει τα έως τότε
ισχύοντα στάνταρ. Δίχως να δυσκολευτεί
ιδιαίτερα, πέτυχε στο έπακρο το σκοπό
του, βασιζόμενο στο πλήθος των gaming
modes που διέθετε, την ταχύτατη και
βελτιωμένη κίνηση των αντιπάλων, την
primary και secondary λειτουργία των
διαφόρων όπλων, την ποικιλία των τελευ-
ταίων, όπως φυσικά και τον ανεπανάλη-
πτο οπτικοακουστικό τομέα του. Το κό-
στος όλων αυτών των ωραίων –διότι τίπο-
τα δεν είναι τσάμπα σε αυτή τη ζωή– ήταν
η απαίτηση ύπαρξης ενός πολύ ισχυρού
PC, χαρακτηριστικό αρνητικό στοιχείο
πολλών παιχνιδιών της εποχής.
Από τον παραπάνω κανόνα δεν ξέφευ-
γε ούτε το Medieval Total War. Όμως, με
12
διαθέσιμες εθνότητες προς επιλογή, 3
διαφορετικές περιόδους του Μεσαίωνα,
άριστη μείξη του turn based και real time
στοιχείου, επικές μάχες, άφθονα στοιχεία
ρεαλισμού και απαίτηση προσεκτικής σκέ-
ψης από μέρους του παίκτη, παρουσίαζε
ένα άριστο αντίβαρο και για τις δικές του
hardware απαιτήσεις. Όσο προχωρούσε
χρονολογικά το παιχνίδι, οι μονάδες χειρι-
σμού ξεδίπλωναν τον ατελείωτο αριθμό
τους, περιλαμβάνοντας πεζικό, τοξότες,
πυροβολικό, ιππικό, απλούς χωρικούς, αλ-
λά και τυφεκιοφόρους. Εξελισσόμενο, δε,
στη μεσαιωνική Ευρώπη, δεν θα μπορού-
σε να μην παρουσιάσει και το ρόλο που
έπαιζε ο θρησκευτικός φανατισμός δια-
φόρων φυλών και ο αντίκτυπος που επέ-
φερε, καθιστώντας υπεύθυνο τον παίκτη
να διαχειριστεί τέτοιου είδους καταστά-
σεις.
Για να έρθουμε όμως και στο γεγονός
που δίνει τον τίτλο στη στήλη αυτού του
μήνα, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον περι-
βόητο νόμο 3037/2002; Προ δέκα ετών η
ελληνική Βουλή απέδειξε με τον πλέον
χαρακτηριστικό τρόπο το πόσο πρόχειρα
αντιμετωπίζει ορισμένες καταστάσεις. Σε
μία προσπάθεια να απαγορέψουν τα τυχε-
ρά παιχνίδια (φρουτάκια, κουλοχέρηδες
κ.λπ.), οι 300 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι
του λαού κατάφεραν –διότι περί κατορ-
θώματος επρόκειτο– να κηρύξουν παρά-
νομη την ενασχόληση με τα πάσης φύσε-
ως ηλεκτρονικά παιχνίδια σε δημόσιο αλ-
λά και σε ιδιωτικό χώρο! Με άλλα λόγια,
ακόμη και όποιος έπαιζε πασιέντζα ή ναρ-
καλιευτή στο PC του σπιτιού του αυτομά-
τως αποτελούσε παραβάτη. Το τι ακολού-
θησε μόνο σε μία ανεπτυγμένη χώρα του
21
ου αιώνα δεν ταίριαζε: κλείσιμο πολ-
λών internet cafes, ακύρωση gaming
events (μεταξύ αυτών και το Grand Prix
της Θεσσαλονίκης, που σκόπευε να διορ-
γανώσει το περιοδικό), πορείες διαμαρτυ-
ρίας ενάντια στον πρωτοφανή νόμο και
ατελείωτα δημοσιεύματα και γελοιογρα-
φίες στο εξωτερικό που εξευτέλιζαν τη
χώρα μας. Μία από τις πιο χαρακτηριστι-
κές προειδοποιούσε τους τουρίστες να
αφήσουν τις Gameboy συσκευές σπίτι
τους, αν σκόπευαν να ταξιδέψουν στην
Ελλάδα, για να αποφύγουν τη σύλληψη.
Ευτυχώς, τα ελληνικά δικαστήρια διόρθω-
σαν την άνευ προηγουμένου κοτσάνα που
διέπραξαν οι πολιτικοί μας, κηρύσσοντας
αντισυνταγματικό τον εν λόγω νόμο. Στο
διάστημα της ισχύος του πρόλαβε, πά-
ντως, να προκαλέσει μεγάλη ζημιά σε επι-
χειρήσεις που είχαν άμεση σχέση με τα
video games. Το «PC Master» αφιέρωσε
ένα 16σέλιδο (!) άρθρο για το φλέγον αυ-
τό ζήτημα, συνοδευόμενο από τον ευφά-
νταστο τίτλο «Φυλακίστε τους gamers»,
που κοσμούσε το εξώφυλλό του. Αξέχα-
στες στιγμές χάρη στο… μεγαλείο της πα-
ραφροσύνης που περιέκλειαν.
PC
125
PC Master
Άφησε το δικό
του στίγμα στην
κατηγορία.
Να λέμε δηλαδή «πάλι καλά» που γλιτώ-
σαμε τη φυλακή προ δεκαετίας;
