NIΨΟΝ
NIΨΟΝ
του Χρήστου «Kuv» Κουβόπουλου
T
άδε έφη Gabe Leydon, ο διευθύνων σύμβουλος της
Machine Zone (developer των iMob και Jet Fighter)
στην τελευταία συνάντηση των developers, την GDC
Online. Δεν έχει άδικο... Αν και πάντα θα υπάρχει θέση για το
single-player gaming (υπάρχουν στιγμές που θες να είσαι και
να παίξεις μόνος) η τάση είναι –χρόνια τώρα– ένα multiplayer
περιβάλλον, όπου η ιστορία, η πλοκή και το gameplay δεν
βρίσκονται στα χέρια της Α.Ι., αλλά στα χέρια των παικτών.
Η ανθρωποκεντρική αυτή προσέγγιση, ωστόσο, αγκομαχά.
O αγώνας μεγάλων εκδοτών συνεχίζει να παίζεται σε λάθος
αρένες: περισσότερο voice-acting από μεγάλα ονόματα, δε-
κάδες gigabytes για textures (βλέπε άρθρο «Γιατί τόσα Giga-
bytes», σελ. 66), βραβεία εκατομμυρίων για τουρνουά. Τσου-
βάλια από ντόλαρς σε λάθος κατεύθυνση: καμία σοβαρή
επένδυση για την κατανόηση του πώς λειτουργεί η commu-
nity, πώς ωφελείται μακροπρόθεσμα ένας τίτλος από πίστη
και αφοσίωση, από έναν καλό και ποιοτικό «πυρήνα».
Φυσικά, έχει να κάνει και η δομή του παιχνιδιού, το game-
play. Το Eve Online, για παράδειγμα, δίνει στους παίκτες την
ικανότητα να μορφοποιήσουν το ίδιο το gameplay, με play-
er-driven οικονομία, αποστολές και συστήματα. Μπορεί να
μην έχει τα εκατομμύρια των παικτών που έχουν άλλοι τίτ-
λοι, αλλά είναι μία εξαιρετικά υγιής, πιστή και ζεστή κοινότη-
τα «μόλις» 400.000 συνδρομητών. Ένα σύνολο με συνοχή,
δομή και στέρεες βάσεις, που: α) θα μείνει ενεργή και δρα-
στήρια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και β) θα αντιμετω-
πίσει καλύτερα εμπόδια, κρίσεις, προβλήματα και ατυχήματα
κάθε είδους, δείχνοντας ανοσία σε ξαφνικά και αναπάντεχα
«
ξεφουσκώματα» στην πρώτη κακοτοπιά.
Όχι πως δεν γίνονται προσπάθειες, όσο αβέβαιες και επι-
φυλακτικές κι αν είναι: ολοένα και περισσότερα on–line
games (από ΜΜΟ μέχρι ΜΟΒΑ) ενσωματώνουν μηχανισμούς
όπου ένας παίκτης επιβραβεύει με πόντους κάποιον άλλο
που στάθηκε χρήσιμος, φιλικός ή ευχάριστος. Κάποια δίνουν
εξουσία στους ίδιους τους παίκτες να τιμωρήσουν όσους συ-
μπεριφέρονται άσχημα,
όπως το Tribunal του League
of Legends – αν και η ψυχο-
λογία λέει ότι καλύτερα
αποτελέσματα έχεις όταν
επιβραβεύεις σωστή συμπε-
ριφορά, παρά όταν τιμωρείς
την κακή. Δειλά βήματα, με
συχνά άσχημες επιπτώσεις
(
οι περισσότεροι απλά ψά-
χνουν τρόπους να κάνουν
exploit το σύστημα για να κερδίσουν πόντους). Το fair play
είναι κάτι που πρέπει να γίνεται αυθόρμητα από τον παίκτη
και όχι επειδή τον περιμένει μία ανταμοιβή.
Μου κάνει εντύπωση λοιπόν που δεν έχει γίνει ακόμα
αντιληπτό το ότι η community είναι πλέον πρωτογενές στοι-
χείο, το οποίο πρέπει να λαμβάνει υπόψη το design docu-
ment. Εξάλλου, ο ανθρώπινος παράγοντας που μπορεί να
απογειώσει την εμπειρία είναι ο ίδιος ακριβώς που μπορεί να
την κατακρημνίσει. Ως reviewer θα μπορούσα άνετα να φα-
νταστώ, όπως βαθμολογούμε έναν τίτλο επιμέρους σε «Γρα-
φικά», «Ήχος», «Χειρισμός», να αναφερόμαστε πλέον και στον
τομέα «Community» – τόσο απτός και αποφασιστικός είναι
σήμερα ο ρόλος της κοινότητας στην εμπειρία ενός τίτλου.
Σε κάθε project υπάρχουν δεκάδες τεχνικοί, καλλιτέχνες,
προγραμματιστές, αλλά ποτέ (ή έστω, πολύ σπάνια) ένα
αφοσιωμένο άτομο που θα φροντίσει να δέσει την commu-
nity. Ουσιαστικά, βγάζουν ένα παιχνίδι και το αφήνουν να
«
κολυμπήσει» μόνο του ή (ακόμα χειρότερα) πολεμούν την
ίδια την community (βλέπε άρθρο «Publishers vs Modders»,
σελ. 62). Και όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τα αμιγώς online
games, αφού και τα single-player έχουν κοινότητες, φόρουμ
και wikis. Το κυριότερο όλων; Η community δουλεύει για σέ-
να, είναι η καλύτερη διαφήμιση – και μάλιστα δωρεάν. Αν
κρατήσεις την κοινότητά σου ευχαριστημένη, θα το δείξει και
θα το διαδώσει. Και, δόξα τω Θεώ, πλέον υπάρχουν τόσα ερ-
γαλεία για να διαδώσει καθένας μας σκέψεις, σχόλια και
εντυπώσεις – από ένα Tweet μέχρι ένα Facebook Like, viral
e–mails, δημοσιεύσεις σε φόρουμ, groups κ.λπ.
Ευχάριστες και αισιόδοξες πινελιές αποτελούν περιστατικά
όπου κάποιος μεγάλος developer/πρόεδρος έρχεται σε επα-
φή, ανθρώπινα και ζεστά, με κάποιον κοινό gamer: o Gabe
Newel το κάνει συχνά: στέλνει, για παράδειγμα, ένα δώρο σε
κάποιον απλό παίκτη που κάπου κόλλησε και έγραψε κάτι σε
ένα φόρουμ. Ο Travis Baldree απάντησε σε ένα απλό sup-
port ticket που είχε στείλει ένας παίκτης στο Torchlight 2. Ο
παίκτης είχε χάσει ένα Save File και, μαζί με αυτό, κάποια
αντικείμενα. Ο Baldree έστειλε ένα e–mail με δώρο κάποια
αντικείμενα: ο Baldree δεν δουλεύει στο support όπως ίσως
καταλάβατε… είναι ο πρόεδρος της εταιρείας. Αλλά έκατσε
και ασχολήθηκε. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν έχουν καβα-
λήσει το καλάμι, που συνεχίζουν να είναι nerds σαν κι εμάς,
που παίζουν μαζί μας στους ίδιους servers. Η κοινότητα, ο
κόσμος, τα βλέπει αυτά. Δεν κοιμάται (πια) όρθιος. Τέτοιες
μικρές κινήσεις είναι που τον κερδίζουν. Ας ελπίσουμε, λοι-
πόν, ότι (μετά τους οικονομολόγους) θα αρχίσουν να προ-
σλαμβάνουν και κοινωνιολόγους στις μεγάλες εταιρείες.
PC
PC Master
18
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ COMMUNITY
«
Αν θέλω να αγοράσω μία graphics engine, μπορώ να το κάνω. Αν θέλω μία physics
engine, μπορώ να την αγοράσω. Αν θέλω να αγοράσω μία… community engine,
δεν μπορώ, γιατί δεν υπάρχουν. Όλα τα μεγαλύτερα games στον πλανήτη αυτή τη
στιγμή είναι on–line, είναι games που βασίζονται σε κοινότητες. Κι αυτά θα
εξελιχθούν με έναν τρόπο που ακόμα δεν μπορούμε να φανταστούμε.»
Ο Gabe είναι
δικό μας παιδί!
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
