PC Master
26
Aν θελήσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας, μη διστάσετε
να μας γράψετε στη διεύθυνση του περιοδικού ή να στείλετε e-mail
(
master@compupress.gr).
A Farewell to Arms
Ούτε εικοσαετία δεν καταφέραμε να
κλείσουμε. Γκαντεμιά!
Ήταν Απρίλιος του 1993, αυτή όταν η
στήλη έκανε την παρθενική εμφάνισή της
μπροστά στα έντρομα μάτια των εμβρό-
ντητων αναγνωστών του τεύχους 39 του
«
PC Master». Ήταν μία εποχή που η κατοχή
ενός PC και οι γνώσεις χειρισμού του σε
κατέτασσαν αυτομάτως στην παρέα των
Uber Nerds, κάτι που είχε ως συνέπεια να
έχεις ελάχιστες έως καθόλου πιθανότητες
να σε πλησιάσουν άτομα του αντίθετου
φύλου. Και όταν μιλάμε για αντίθετο φύ-
λο, εννοούμε ουσιαστικά γυναίκες, διότι,
ας μην κρυβόμαστε, το 99,9% των κομπι-
ουτεράδων τότε ήταν αγόρια. Από τινέι-
τζερ έως τουέντι σάμθινγκ. Όλα τα υπό-
λοιπα ήταν εξαιρέσεις.
Ήταν μία εποχή που το Internet στην
Ελλάδα απλώς δεν υπήρχε. Μπορούσες να
πάρεις μία γεύση από αυτό το «θεριό» για
το οποίο έγραφαν τα ξένα περιοδικά, αλλά
θα έπρεπε να είχες «μπασμένο» φίλο σε
πανεπιστήμιο ή «δανεικό» κωδικό από τον
Δημόκριτο. Και όταν το Internet τελικά ήρ-
θε, έναν χρόνο μετά, ήταν τόσο ακριβό
(
όπως όλα τα πράγματα τεχνολογίας στην
Ελλάδα τότε, αλλά σε πολλά ακόμα και
σήμερα) που λίγοι μπορούσαν να το αντέ-
ξουν. Να υπενθυμίσω ότι τότε οι ταχύτη-
τες ήταν οικτρές (μιλάμε για συνδέσεις 2.4
έως 9.6KBs – επαναλαμβάνω, ΚBs) μέσω
PSTN, άντε και ISDN, με συνδέσεις τόσο
ασταθείς που έπρεπε να παίρνεις τηλέφω-
νο (ναι, έπρεπε να πάρεις ένα συγκεκριμέ-
νο τηλέφωνο του ISP για να μπεις στο
Internet) πολλές φορές κάθε βράδυ (διότι
το βράδυ γινόταν ο χαμός, την ημέρα είχα-
με και δουλειές να κάνουμε). Αργότερα, ο
(
μονοπωλιακός τότε) ΟΤΕ είχε και χρονο-
χρέωση (όσο περισσότερο ήσουν στο
Internet τόσο περισσότερο πλήρωνες),
αλλά και πάγιο σε κάθε κλήση. Το Internet
ήταν σπορ για τους έχοντες και κατέχο-
ντες.
Ήταν μία εποχή που η Google δεν υπήρ-
χε: O Larry Page και ο Sergey Brin συνα-
ντήθηκαν το 1995 και δημιούργησαν την
Google το 1998. Η αναζήτηση πληροφο-
ριών γινόταν όλο και πιο δύσκολη όσο γι-
γαντωνόταν το Internet, αλλά υπήρχαν
άλλες μηχανές αναζήτησης, όπως η
Altavista και η Yahoo!.
Ήταν μία εποχή που οι κάρτες γραφικών
δεν ήταν υπεύθυνες για την κατανάλωση
ρεύματος μίας μικρής πόλης μόνο και μόνο
για να απεικονίσουν τα γραφικά ενός παι-
χνιδιού, ενώ τα ίδια τα παιχνίδια ήταν πε-
ρισσότερο ουσία και λιγότερο περιτύλιγμα.
Ένα τροφοδοτικό 200W ήταν «κτήνος» για
την κατανάλωση ενός PC, τα 640ΚΒ RAM
«
should be enough for anybody», ενώ τα
Windows 3.11 πάλευαν για επικράτηση
έναντι του γερασμένου, πλέον, DOS (μη με
ρωτήσετε τι είναι το DOS, δεν θα το αντέ-
ξω...). Α! Να μην το ξεχάσω! Το PC δεν
χρειαζόταν να έχει ποντίκι! Το υποστήριζε
μεν και έκανε τη δουλειά σου ευκολότερη
σε γραφικά περιβάλλοντα, όπως τα Win-
dows 3 ή το OS/2, αλλά δεν ήταν προαπαι-
τούμενο. Όλα μπορούσες να τα κάνεις με
το πληκτρολόγιο. Άσε που είχε και αυτήν
την μπίλια που μάζευε σκόνη και έπρεπε
να την καθαρίζεις κάθε λίγο και λιγάκι...
Ήταν η εποχή των Space Quest, του
Larry Laffer, των Lemmings, του 7th Guest,
των Ultima, του Day of the Tentacle, του
Alone in the Dark, του Wing Commander,
του Doom, των Gabriel Knight, των Quest
for Glory, των Legend of Kyrandia και του
Myst. Κάθε μήνας που περνούσε, δημιουρ-
γούσε και ένα παιχνίδι-θρύλο. Υπήρχαν
αναρίθμητες εταιρείες με δημιουργικούς
και ταλαντούχους ανθρώπους που μας
έδωσαν παιχνίδια για τα οποία μιλάμε ακό-
μη και σήμερα, 20 χρόνια μετά. Σήμερα,
που όλη η βιομηχανία παιχνιδιών έχει μα-
ζευτεί στα χέρια τριών-τεσσάρων εταιρει-
ών, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο. Το παιχνίδι
γίνεται πια βιομηχανικό προϊόν. Δύσκολα
ένας νέος τίτλος θα ξεφύγει από την πεπα-
τημένη, δύσκολα θα δοκιμάσει νέους δρό-
μους, που στο «μυαλό» των εταιρειών δεν
θα ακολουθήσουν οι «πολλοί». Έτσι όμως
πνίγονται projects που θα μπορούσαν να
σημειώσουν επιτυχία «κόντρα στο ρεύμα»,
εκεί δηλαδή που κανένας δεν θα περίμενε.
Όλες οι ελπίδες μας πλέον βρίσκονται στις
indie παραγωγές...
Δεν είμαι καλός στους αποχαιρετι-
σμούς... Όπως ίσως καταλάβατε, και... to
cut a long story short, που λένε και οι Αγ-
γλοσάξονες, έπειτα από 19 χρόνια και 240
τεύχη, αυτή η στήλη έφτασε στο τέλος
της. Θέλω να ευχαριστήσω και το περιοδικό
που φιλοξένησε τις ιδιοτροπίες μου, αλλά
και εσάς που τις ανεχτήκατε. Πιστεύω ότι η
συγκεκριμένη στήλη δεν έχει πλέον λόγο
ύπαρξης σε μία αγορά Πληροφορικής που
το «χόμπι» και το «μεράκι» είναι ξεχασμένες
έννοιες. Ήδη έχει χάσει την προσωπικότη-
τά της εδώ και αρκετά τεύχη.
Αντίο, παιδιά, και είθε οι δρόμοι μας να
συναντηθούν ξανά. Καλή τύχη σε όλους!
Ζει και βασιλεύει...
Για να κυκλοφορεί ακόμα έπειτα από
τόσα χρόνια, σημαίνει ότι όλο και
κάποιος πέφτει στην παγίδα...
Αυτά τα φαιδρά πλέον e-mails με τα απί-
στευτα τέρατα και σημεία τόσο όσον αφο-
ρά στο περιεχόμενό τους όσο και στη
γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα, θα
έπρεπε να είχαν σταματήσει προ πολλού.
Mεταξύ μας
Το κρασί κάνει τον άνθρωπο πιο ευχαριστημένο με τον
εαυτό του. Δεν είπα όμως ότι τον κάνει πιο ευχάριστο
στους άλλους.
Samuel Johnson (1709-1784)
Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά των ενηλίκων σε
σχέση με ένα παιδί, είναι ότι έχουν ξεχάσει πώς είναι να
είσαι παιδί.
Randall Jarrell (1914-1965)
