NIΨΟΝ
NIΨΟΝ
Του Χρήστου «Kuv» Κουβόπουλου
Ο
λα φαίνονται φυσιολογικά στην Paragon City: οι
NPCs δίνουν κανονικά τα quests τους, οι έμποροι
περιμένουν κάποιον ήρωα για συναλλαγή, τα κα-
κά bosses βρίσκονται σε αναμονή, βαθιά μέσα στα in-
stances, οι trainers ανυπομονούν να διδάξουν νέες ικα-
νότητες σε φιλόδοξους ήρωες. Αλλά οι ανυποψίαστοι
NPCs αγνοούν ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Σε λίγο
όλα θα αφανιστούν για πάντα, με ένα κλικ στο server
room της NCsoft. Είναι η τελευταία ημέρα του City of He-
roes, η ημέρα που οι servers κλείνουν για πάντα. Στην
κεντρική πλατεία της Paragon City έχουν μείνει οι τελευ-
ταίοι ήρωες, μία αλλόκοτη παρέα από αλλοπρόσαλλους
χαρακτήρες. Ένας εντομάνθρωπος, ένας σαμουράι με
κόκκινα φτερά, μία χορεύτρια με παρδαλά ρούχα, ένα σι-
δερένιος μάγος, δεκάδες άλλες παράξενες φιγούρες.
Έχουν έρθει σήμερα όχι για να πολεμήσουν, αλλά για να
πουν αντίο στο City of Heroes.
«
Μήνυμα από admin: Δύο ώρες»
Ο server δείχνει σημάδια αστάθειας, κάποιοι γίνονται dis-
connect. Μερικοί επιστρέφουν έπειτα από λίγο, άλλοι γίνο-
νται άφαντοι. Όσοι μένουν, συνεχίζουν να αναπολούν τις
μάχες που έδωσαν, τους κακούς που νίκησαν. Οι περισσότε-
ροι έχουν έναν εκνευρισμό και νιώθουν οργή προς την NC-
soft. Το Final Fantasy XIV έκλεισε και αυτό, αλλά είχε ετοι-
μαστεί ένα τελικό event, μιία αποχαιρετιστήρια χειρονομία.
Τον Οκτώβριο μαζεύτηκαν πάνω από 20.000 υπογραφές σε
μία on-line αίτηση προς την NCSoft από ενεργούς παίκτες
του CoH, για να δείξει έλεος στο παιχνίδι και να κρατήσει
έστω έναν server ενεργό. Ο κολοσσός των ΜΜΟ όμως ήταν
όχι μόνο αμείλικτος, αλλά και αδικαιολόγητα σκληρός,
αφού επιφύλαξε στο CoH ένα άσχημο τέλος. Έχω παίξει και
σε άλλα ΜΜΟs που έκλεισαν τους servers τους για πάντα,
όπως το Auto Assault ή το Tabula Rasa. Το City of Heroes
όμως είχε μία ξεχωριστή, φιλική προσωπικότητα: κυκλοφό-
ρησε πριν από το World of Warcraft και δεν κοντραρίστηκε
ποτέ μαζί του (καθώς ήταν και το μόνο σε superhero set-
ting), δεν υποσχέθηκε ποτέ κάτι
που δεν έδωσε, δεν πάτησε σε
franchises, δεν ξόδεψε τσουβά-
λια από δολάρια σε marketing
και διαφημίσεις. Άξιζε καλύτερο
τέλος.
«
Μήνυμα από admin:
Μία ώρα»
Η πόλη έχει ερημώσει πια. Οι
κακοί συμμορίτες NPCs περιπο-
λούν τους δρόμους, αλλά δεν υπάρχει ήρωας να τους
αντιμετωπίσει. Ανυπεράσπιστοι πολίτες ψάχνουν για βοή-
θεια, κάποιον να του δώσουν ένα quest, αλλά μάταια. Το
μυαλό μου πάει πίσω. Ο πρώτος χαρακτήρας μου ήταν ο
Evangelist – ήθελα κάτι πρωτότυπο και ιδιαίτερο, έτσι είχα
φτιάξει έναν πενηντάρη κύριο με κοστούμι, λευκά μαλλιά,
παχύ μουστάκι και γυαλιά μυωπίας. Ο απατεώνας ευαγγε-
λιστής (έλεγε το βιογραφικό που του είχα φτιάξει), εξαπα-
τούσε κόσμο, όπως συνήθως, στην ψευτο-εκκλησία του
ένα πρωί, όταν μία αλλόκοτη δύναμη, ένα μαγικό κύμα
φωτός, τον κυρίευσε και του έδωσε υπερδυνάμεις θερα-
πείας, αλλά και σκοτεινής καταστροφής. Ακολούθησε το
γιγάντιο ρομπότ με τη μαύρη μεσαιωνική πανοπλία, με κω-
δική ονομασία K.U.V. (Knight User for Violence), ένας
υπερ-τοξότης με όνομα Filoktitis και νομίζω πως είχα φτιά-
ξει και έναν (μάλλον αποτυχημένο) γαλανόλευκο Captain
Greece. Αυτό ήταν το εξαιρετικό με το City of Heroes: το
βαθύ customization στη δημιουργία χαρακτήρα σού έδινε
την ικανότητα να φτιάξεις ό,τι είχες στο μυαλό σου.
«
Μήνυμα από admin: Δέκα λεπτά»
Τελικά είναι ένα πολύ αλλόκοτο συναίσθημα το να περι-
μένεις το τέλος του κόσμου. Σε πιάνει ένας πανικός, πρέπει
να κάνεις κάτι, προλαβαίνεις να κάνεις κάτι. Κάτι σε πνίγει.
Σε πιάνει μία επιθυμία να τρέξεις, να ουρλιάξεις, να ξεσπά-
σεις. Την επόμενη στιγμή καταλαβαίνεις τη ματαιότητα και
το αποδέχεσαι, βυθίζεσαι σε μία γλυκιά μελαγχολία και
προσπαθείς να κρατήσεις στο μυαλό σου τις καλές στιγμές,
να φύγεις ήρεμος. Καθώς το αναπόφευκτο ζυγώνει, οι
ήρωες κάνουν μερικές τελευταίες βόλτες στους καταδικα-
σμένους στη λήθη δρόμους. «Εδώ πήρα την πρώτη απο-
στολή μου»... «Σε εκείνη τη γωνία με σκότωσαν για πρώτη
φορά»... «Πάνω από αυτό το πάρκο έκανα την πρώτη πτήση
μου»... «Εκεί πολεμήσαμε τη Lusca, το τεράστιο χταπόδι»...
«
Θυμάσαι εκεί, την επίθεση με το Καράβι-Φάντασμα;»...
Όταν θέλεις να παίξεις ένα παλιό παιχνίδι, όσο παλιό και
αν είναι, υπάρχουν πλέον τα μέσα να το παίξεις ξανά μέσω
emulation. Ένα ΜΜΟ, όταν χάνεται, είναι για πάντα. To City
of Heroes δεν υπάρχει πια, ο Evangelist είναι σαν να μην
υπήρχε ποτέ.
Φέτος έλεγαν ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσμου, σύμ-
φωνα με προβλέψεις των Μάγια. Ο πλανήτης Γη επιβίωσε
και θα κάνει άλλη μία περιστροφή γύρω από τον ήλιο, αλ-
λά η ParagonCity όχι. Έσβησε χωρίς βεγγαλικά και θεατρι-
νισμούς. Όλα τα πράγματα τελειώνουν κάποτε, αυτό είναι
το μόνο σίγουρο. Το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο χά-
νονται και τι αφήνουν πίσω τους.
«
Servers down»
PC
PC Master
14
Το ΤEλοΣ ενοΣ κοΣμου
Οι λιγοστοί υπερήρωες κάθονται στην πλατεία και περιμένουν. Περιμένουν το τέλος.
Δεν θα γίνουν εκρήξεις, δεν θα υποκύψουν στην εισβολή εξωγήινων, απέθαντων ή
τεράτων. Απλώς περιμένουν να κλείσουν οι servers για πάντα. «Μήνυμα από admin:
Σε τέσσερις ώρες οι servers πέφτουν»
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
Στον Evangelist
και όλους τους
ήρωες της
Paragon City:
θα σας
θυμόμαστε.
