PC Master
18
τά την κυκλοφορία τους. Η SoE είχε αντι-
σταθεί πεισματικά για λίγο καιρό, κρατώ-
ντας το EverQuest 2 σε συνδρομητική βά-
ση, αλλά πολύ σύντομα αναγκάστηκε και
αυτή να υποχωρήσει στην πίεση των διαρ-
ροών παικτών προς τα F2P μοντέλα. Το θέ-
μα όμως είναι πόσο πραγματικά είναι FREE
οι τίτλοι αυτού του βεληνεκούς.
Κάθε εταιρεία επέλεξε διαφορετική υλο-
ποίηση του F2P μοντέλου, με τη SoE να
συνεχίζει να επιβαρύνει τον παίκτη με την
αγορά του παιχνιδιού και των expansions
για το EQ2. Την ίδια στιγμή σχεδόν το μισό
παιχνίδι παρέμεινε κλειδωμένο για τους
«
τζαμπατζήδες». Κάτι αντίστοιχο έκανε και
η Bioware (αν και η ευθύνη μάλλον ανήκει
περισσότερο στην ΕΑ) με το «βαρύγδουπο»
SWTOR. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια
εξαλείφθηκε το διόλου ευκαταφρόνητο
κόστος αγοράς του παιχνιδιού, όμως αφαι-
ρέθηκαν αρκετά πράγματα από τους δωρε-
άν παίκτες, δίνοντας έτσι σημαντικό πλεο-
νέκτημα σε όλα τα επίπεδα για τους συν-
δρομητές. Τελευταία απελευθέρωσε το Se-
cret World η Funcom, κινούμενη πιο κοντά
στο κορεατικό F2P εμπορικό μοντέλο,
αφήνοντας όλο το content ξεκλείδωτο για
όλους, συνεχίζοντας όμως να τους επιβα-
ρύνει με το κόστος αγοράς του παιχνιδιού,
ενώ το κύριο πλεονέκτημα των συνδρομη-
τών είναι το σημαντικά χαμηλότερο κόστος
αγοράς των αντικειμένων από το ηλεκτρο-
νικό κατάστημα του παιχνιδιού. Με δύο λό-
για οι μεγάλες δυτικές εταιρείες του χώρου
υιοθέτησαν μεν ένα ιδιότυπο F2P μοντέλο,
τοποθέτησαν δε ασφαλιστικές δικλίδες ού-
τως ώστε ο πελάτης που πληρώνει να έχει
σαφές πλεονέκτημα έναντι του «τζάμπα»,
ένα concept που έγινε –ανεπίσημα– γνω-
στό ως pay-to-win.
Για να γίνει καλύτερα αντιληπτή η «κατη-
γορία» του P2W την οποία εκτοξεύει με κά-
θε ευκαιρία η MMORPG κοινότητα κατά των
συγκεκριμένων εταιρειών, ας πάρουμε το
παράδειγμα του SWTOR. Η όλη F2P υλο-
ποίηση δεν είναι γενικώς κακή, καθώς δίνει
τη δυνατότητα στον παίκτη να φτάσει έως
το level 50, παίζοντας ολόκληρο το κεντρι-
κό σενάριο κάθε κλάσης. Στην ουσία πρό-
κειται πλέον για έναν τεράστιο σε μέγεθος
single player διάδοχο των υπέροχων
Knights of the Old Republic. Φυσικά, υπάρ-
χουν περιορισμοί, όπως το μικρότερο in-
ventory, ο περιορισμένος αριθμός credits
που μπορεί να κρατάει ο παίκτης, το σημα-
ντικά πιο αργό XP grinding, η αδυναμία
των F2P παικτών να φορέσουν Artifact
εξοπλισμό και ο περιορισμός των creatable
χαρακτήρων στους δύο. Όλα αυτά όμως
δεν τον εμποδίζουν να ζήσει το μεγαλύτε-
ρο μέρος της εμπειρίας του SWTOR. Τα
προβλήματα αρχίζουν μόλις φτάσει στο
level cap. Εκεί θα ανακαλύψει ότι η πρό-
σβασή του σε Flashpoints και Warzones εί-
ναι εξαιρετικά περιορισμένη, ενώ δεν δια-
θέτει καμία πρόσβαση στο end-game con-
tent, δηλαδή στα Operations (το αντίστοι-
χο των raids). Φυσικά, όλοι οι περιορισμοί
μπορούν να αρθούν είτε με την αγορά car-
tel coins είτε με την ενεργοποίηση κάποιας
συνδρομής.
Με λίγα λόγια, ο παίκτης που θα πληρώ-
σει με οποιονδήποτε τρόπο, θα μπορέσει
να νικήσει στο παιχνίδι είτε πρόκειται για
το PvE κομμάτι του είτε, ακόμη περισσότε-
ρο, για το PvP. Αν κάποιος θέλει να δει το
ποτήρι μισοάδειο, όπως κάνει μεγάλη μερί-
δα της MMORPG κοινότητας, θα ισχυριστεί
ότι κάτι τέτοιο είναι ανήθικο, καθώς οι εται-
ρείες στην ουσία εξαναγκάζουν τους παί-
κτες να πληρώσουν για να κερδίζουν, ξε-
χνώντας όμως ότι οι εταιρείες παραγωγής
δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και πρέ-
πει να πληρώσουν μισθούς και να δείξουν
κέρδη στους μετόχους τους. Εγώ όμως
προτιμώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο
και έτσι θεωρώ αυτήν την, έστω και περιο-
ρισμένη, κίνηση προς το F2P ως μία εξαι-
ρετική ευκαιρία να δει κάποιος εκτενώς
ένα παιχνίδι και να είναι σε θέση, αν δύνα-
ται, να προχωρήσει σε μία συνδρομή στην
περίπτωση που του αρέσει αρκετά. Ιδιαίτε-
ρα από τη στιγμή που η εναλλακτική λύση
είναι είτε οι κορεατικές κουταμάρες είτε η
«
αμετανόητη» Blizzard με το «πλήρες κό-
στος» (αγορά παιχνιδιού, συνδρομή και
αγορά expansions) για το World of War-
craft...
PC
Το SWTOR αναστήθηκε και ο κόσμος επιστρέφει στους servers για να δοκιμάσουν το δωρεάν πε-
ριεχόμενο.
Πόσο θα αντέξει ακόμα;
