R
eview
των Stage Battles είναι ικανή από μόνη της
να προκαλέσει μίνι ανεύρυσμα ευδαιμο-
νίας, αλλά, δυστυχώς, η συμμετοχή σε αυ-
τές δεν αποδεικνύεται αντίστοιχα διασκε-
δαστική. Εκτός από το χτίσιμο μονάδων, ο
Eddie είναι επιφορτισμένος και με την κα-
θοδήγησή τους στο πεδίο της μάχης από
αέρος (χάρη στα δαιμονικά φτερά του),
καθώς και την προσωπική συμμετοχή του
με special abilities (solos) ή αγνό hack &
slash, όταν τα πράγματα σκουραίνουν. Εν-
διαφέρουσα είναι και η επιλογή για dou-
ble-teaming, κατά το οποίο ο Eddie καβα-
λάει ή κουβαλάει κάποιον σύμμαχο στο πε-
δίο της μάχης και μπορεί ανά πάσα στιγμή
να ενεργοποιήσει μέσω αυτού μία ισχυρή
special επίθεση. Αν και η ποικιλομορφία
και προσωπικότητα των μονάδων από μό-
νη της αρκεί για να κάνει το όλο θέαμα
απολαυστικό, εντούτοις η διαδικασία αυτή
καθαυτή μοιάζει κομματάκι αγγαρεία,
αφού κατά κύριο λόγο συνοψίζεται στο «το
μεγαλύτερο μπουλούκι κερδίζει». Επιπλέ-
ον, οι μηχανισμοί του παιχνιδιού δεν επι-
τρέπουν άμεσο έλεγχο των υπόλοιπων μο-
νάδων πλην του Eddie (ξεχάστε, δηλαδή,
το drag and command των τυπικών strate-
gy), οπότε συχνά ο παίκτης αισθάνεται ότι
η οποιαδήποτε απόπειρα μικροδιαχείρισης
απλά δεν αξίζει τον κόπο.
Με βάση τα παραπάνω, είναι απορίας
άξιο το γιατί η Double Fine επέλεξε να εν-
σωματώσει ως και multiplayer mode βασι-
σμένο σε αυτόν ακριβώς τον τομέα του
gameplay. Ενδεχομένως να θεώρησαν ότι
αφενός η έλλειψη RTS games από τις κον-
σόλες θα το καθιστούσε αυτόματα ελκυστι-
κό λόγω πρωτοτυπίας, αφετέρου θα ήταν
κρίμα να πάει στράφι ο μπόλικος χρόνος
που ξόδεψαν στο σχεδιασμό/εξισορρόπηση
των μονάδων κάθε παράταξης με το να μην
τις αξιοποιήσουν περαιτέρω (στο multiplay-
er μπορείτε να παίξετε και ως δαιμονικά
αποβράσματα Tainted Coil, αλλά και ως
γκοθάδες Drowning Doom). Πράγματι, η
δουλειά που έχει γίνει είναι απρόσμενα
εκτενής, με ξεχωριστούς avatars και solos
για κάθε παράταξη, καθώς και εντελώς δια-
φορετικές μονάδες (συν τις έξτρα κινήσεις
double teaming), ωστόσο αμφιβάλλω κατά
πόσο θα ασχοληθεί κάποιος εκτενώς με το
εν λόγω mode τη στιγμή που θα μπορούσε
να ποδοπατάει πάνθηρες με μάτια που πε-
τάνε λέιζερ ή να κατακεραυνώνει Burton-
ικές νεκρές νύφες.
WHEN I’ M ON THE ROAD, I’ M
INDESTRUCTIBLE
Όσο θα είστε καβάλα στο Druid Plow
(
δηλαδή για το μεγαλύτερο διάστημα του
free-roaming) το παιχνίδι αγγίζει την από-
λυτη rock/metal φαντασίωση: συγκλονι-
στικά τοπία, ρόδες που στριγκλίζουν,
καυτές εξατμίσεις, κολλημένα εντόσθια
κάθε λογής αποβρασμάτων στον προφυ-
λακτήρα, καταπληκτική μουσική υπό-
κρουση. Πραγματικά, αυτή η rock αίσθηση
ελευθερίας που αποπνέει το παιχνίδι είναι
μεταδοτική και σε κατακτά αμέσως, ακό-
μα κι αν δεν πρόκειται για το είδος μουσι-
κής που προτιμάς. Στη διάρκεια του cam-
paign το μεγαλύτερο διάστημα θα το πε-
ράσετε ταξιδεύοντας από δω κι από κει
για να ελευθερώσετε νέους συντρόφους
(
=μονάδες) και δίνοντας Stage Battles ή
εκτελώντας escort missions, εξολοθρεύο-
ντας όσους επιβουλεύονται την ασφάλεια
του λεωφορείου. Ευτυχώς, υπάρχουν αρ-
κετές «εξωσχολικές» δραστηριότητες που
δίνουν μια καλή αφορμή εξερεύνησης αυ-
τού του τεράστιου λούνα-παρκ επικής
φαντασίας, καθώς και τη δυνατότητα να
δοκιμάσετε τα αναβαθμισμένα όπλα του
Eddie ή του Druid Plow. Ορισμένες τις
αναλαμβάνετε άπαξ, όπως την έγκαι-
ρη παράδοση μπίρας σε ένα παραλια-
κό πάρτι ή την εξολόθρευση δηλητη-
ριασμένων ζώων προτού μολύνουν το
υπόλοιπο κοπάδι. Αρκετές πάλι επανα-
λαμβάνονται, όπως οι ενέδρες σε εχθρι-
κές ομάδες, οι αγώνες ταχύτητες με τον
κακομούτσουνο Fletus (στάνταρ πρωτο-
ξάδερφος του Glottis) ή η μετατροπή του
Druid Plow σε mounted gun που θερίζει
ορδές αντιπάλων. Γενικά, οι δευτερεύου-
σες αποστολές εξυπηρετούν το σκοπό
τους κρατώντας τον παίκτη απασχολημέ-
νο και δίνοντάς του την ευκαιρία να κερ-
δίσει επιπλέον πόντους (tributes) που
εξαργυρώνονται σε διακοσμητικά ή μαχη-
τικά power ups από τα Motor Forges του
θείου Ozzy, ωστόσο καταντούν κουραστι-
κές από ένα σημείο κι έπειτα.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣ ΠΟΥ
ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΜΕ ΦΩΝΕΣ
ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ…
Παιχνίδι του Tim Schafer σημαίνει τέσ-
σερα θεμελιώδη πράγματα: σπινθηροβόλοι
PC Master
100
This is rock ‘n’ roll, baby!
Επιβλητικά μνημεία από την εποχή των Τιτά-
νων.
Καιρός ν’ απελευθερώσουμε τους «χοντροκέφαλους» συναδέλφους μας.
