55
PC Master
Arena). Αν και η σειρά κατά πολλούς (δυστυχώς…) έχει «πεθάνει»
εδώ και χρόνια (από το Prophecy βασικά), o Chris Roberts, καλώς
εχόντων των πραγμάτων και με τη… δύναμη του Kickstarter, θα
επιστρέψει στις ρίζες του με το Star Citizen, συνεχίζοντας στην
παράδοση των space sim και των θαυμάσιων space opera κό-
σμων.
Παραμένοντας στο χώρο του Διαστήματος, ιδιαίτερη μνεία
αξίζει στη σειρά X-Beyond the Frontier. Ένας από τους πολ-
λούς πνευματικούς απογόνους του Elite (και του Privateer, του
κόσμου του Wing Commander), αποτέλεσε ίσως τον πλέον επι-
τυχημένο space trading and combat simulator game των τε-
λευταίων δεκαετιών, καθώς, εν αντιθέσει με άλλους φιλόδο-
ξους (και πραγματικά καλούς, αλλά…) τίτλους του genre, όπως
το Freelancer και το DarkStar One, κατάφερε να δημιουργήσει
μία ολόκληρη σειρά, η οποία ξεκίνησε από το 1999 και συνεχί-
ζεται μέχρι σήμερα (το X-Rebirth αναμένεται εντός του 2013).
Το X Universe αποτελεί ένα από τα πλέον λεπτομερή και όμορ-
φα φτιαγμένα sci-fi/space opera σύμπαντα που έχουν εμφανι-
στεί ποτέ στο gaming. Σε αντίστοιχο πλαίσιο, αν και (δυστυχώς,
κατ’ εμέ, καθώς το multiplayer για εμένα δεν ήταν ποτέ
«
persistent» – τους όμορφους κόσμους ήθελα να τους γνωρίζω
στο πλαίσιο μίας single player ιστορίας, όχι ενός αέναου
multiplayer παιχνιδιού) στην MMO διάστασή του, ήταν και είναι
το EVE Online, με έναν αξιοζήλευτο κόσμο που κρατά αμέτρη-
τους φανατικούς παίκτες καθηλωμένους εδώ και χρόνια. Σε
πιο... χερσαίο επίπεδο, αξιομνημόνευτο είναι και το
Mechwarrior, μία ιστορική σειρά, που έχει πίσω της το τεράστιο
lore του Battletech, ενός space opera/ military sci-fi setting με
ιστορία δεκαετιών, καθώς ξεκίνησε από board game. Ευγενείς
οίκοι, μισθοφόροι και φυλές πολεμιστών μάχονται με γιγαντιαία
ρομπότ και πολιτικές ίντριγκες στον 31ο αιώνα, σε μία σειρά με
φανατικούς φίλους, εντός και εκτός PC (πέρασε πολλές περιπέ-
τειες, αλλά επανέκαμψε πρόσφατα με τα Mechwarrior: Online
και Mechwarrior: Tactics).
Από το Hall of Fame της space opera στο PC gaming είναι
αδιανόητο να λείπει η μικρή στη διάρκειά της (μόνο τρεις τίτλοι,
δύο κανονικοί και ένα stand alone expansion – ας όψονται τα
κουμάντα των εταιρειών…) σειρά του Homeworld. Τα είχε όλα:
πανέμορφα για την εποχή γραφικά, απίστευτη μουσική, έξοχο
gameplay, και πάνω από όλα ένα καταπληκτικό σενάριο, με
έντονο «άρωμα» Battlestar Galactica, με επίκεντρο τη διαστημική
οδύσσεια ενός λαού που επιστρέφει στο μητρικό πλανήτη του, τη
γη των προγόνων του.
Το Homeworld ήταν μία μοναδική από κάθε άποψη εμπειρία, η
οποία καθόρισε το μικρό μεν, με φανατικούς φίλους δε, γένος
των τρισδιάστατων διαστημικών strategy. Πολλοί προσπάθησαν,
αλλά κανένας δεν το έφτασε πραγματικά ποτέ, καθώς, αν και
πολλοί μεταγενέστεροι τίτλοι είχαν στοιχεία όπως εξαιρετικό
gameplay και ωραίους κόσμους (Sword of the Stars, Sins of a
Solar Empire, Hegemonia: Legions of Iron), στερούνταν το στοι-
χείο της πραγματικά εξαιρετικής ιστορίας-campaign που χαρασ-
σόταν στη μνήμη του παίκτη. Αν και κατά καιρούς υπήρξαν και
άλλες πολλά υποσχόμενες προσπάθειες (Nexus: The Jupiter
Incident, Conquest: Frontier Wars), καμία δεν κατάφερε να φτά-
σει το Homeworld…
Στην ευρύτερη κατηγορία της space opera εντάσσεται και ένα
από τα πλέον επιτυχημένα game franchises των τελευταίων
ετών (άσχετα που δεν έχει κάνει «ολοκληρωμένο» πέρασμα από
Wing Commander: Άσσοι του Διαστήματος, σε μία από τις μακροβιότε-
ρες σειρές στην ιστορία του gaming.
Star Wars- The Force Unleashed: Eπειδή δεν νοείται space opera χωρίς
ειδύλλιο.
Advent Rising: Μία επική ιστορία, το τέλος της οποίας δυστυχώς δεν θα
δούμε ποτέ.
