του στέρησε τη μεγάλη διασημότητα, εί-
ναι οι γρίφοι του. Γενικά, αυτοί δεν μας
προσέφεραν κάτι παραπάνω ως πρόκλη-
ση, ενώ, κατά τη συνήθεια της εποχής,
αρκετοί από αυτούς ήταν απλώς συγκε-
καλυμμένη προστασία κατά της πειρα-
τείας και απαιτούσαν τη χρήση του συ-
νοδευτικού εγχειριδίου. Το παιχνίδι είχε
πέσει στα παιδικά χεράκια μου άνευ
manual, έτσι έπρεπε να περάσω όλες τις
δοκιμασίες με αλλεπάλληλα trial and
error, αλλά και με την αξιοποίηση των
φοβερών εγκυκλοπαιδικών γνώσεών
μου (πς, τι είπα τώρα). Την αδυναμία
στους γρίφους αναπλήρωναν έως έναν
βαθμό οι εκπληκτικές arcade σκηνές.
Πολλοί adventurάδες απεχθάνονται τέ-
τοιου είδους action εμπόδια, αλλά αυτά
του CoC είναι φανταστικά: Περιλαμβά-
νουν, μεταξύ άλλων, έφιππες μονομα-
χίες, ξιφομαχίες και καταδιώξεις.
Το Conquests of Camelot μεταχειρίζε-
ται τον αρθουριανό μύθο με έναν βαθύ
και ώριμο τρόπο. Οι δημιουργοί του, η
φίλη μου, Christy Marx, και ο μακαρίτης
ο άντρας της, Peter Ledger, εμβάθυναν
στους θρύλους και στις ιστορίες, και μας
παρουσίασαν τη δική τους μοναδική εκ-
δοχή. Με επιμονή στη λεπτομέρεια, έκτι-
σαν ένα φοβερά αυθεντικό και θελκτικό
περιβάλλον για τον παίκτη. Το δημιούρ-
γημά τους προτείνεται ανεπιφύλακτα σε
όποιον έχει διάθεση για μία νοσταλγική
ματιά στις ιστορικές καταβολές του εί-
δους.
PC
Η μονομαχία με το Μαύρο Ιππότη… You are victorious, m’ Lord!
Can’t you see, all around you, the Dragon’s Breath?
