R
eview
πηδηχτά βατραχοειδή B.O.W. μαγάριζαν το
τρυφερό και τροφαντό κορμάκι μου, μπλό-
καρα την είσοδο του ασανσέρ διαφυγής με
τον NPC και σπάμαρα ανηλεώς το melee
attack μέχρι να καταφέρω να ξαπλώσω την
ορδή στο έδαφος.
Μπορείτε να παίξετε με κάμερα σε πρώ-
το πρόσωπο ή τρίτο, ανάλογα με την προ-
τίμησή σας, αν και κλασικά οι παίκτες που
διαλέγουν να βλέπουν το χαρακτήρα τους
από την αόρατη ιπτάμενη κάμερα του
ώμου έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα βλέ-
ποντας τι γίνεται στις γωνίες.
Ο χειρισμός είναι λίγο… μελανό σημείο,
με το dodge να είναι εντελώς υποκειμενι-
κή υπόθεση για το παιχνίδι, με το χαρακτή-
ρα να ξεφεύγει μόνος του έχοντας πατημέ-
νο το πλήκτρο κατεύθυνσης, ενώ άλλες
φορές να θέλει τρελό συγχρονισμό. Μη
φοβάστε –ακόμα και αν σας πιάσουν τα τέ-
ρατα, μπορείτε να ξεφύγετε με λίγο κού-
νημα δεξιά αριστερά.
Η επιλογή των πλήκτρων είναι λίγο πε-
ρίεργη, μιας και το F, που χρησιμοποιείται
για να ανοίγουμε πόρτες, είναι δίπλα στο
G, που είναι για τις χειροβομβίδες, και έτσι
αρκετές φορές πατάω το λάθος πλήκτρο
χωρίς ευτυχώς να τρώω damage από τη
«
βουτυροχέρικη» βομβίδα που πέταξα στα
πόδια μου. Υπάρχει πλήκτρο για να γυρίζει
ο χαρακτήρας μας 180 μοίρες, πράγμα που
σημαίνει ότι η αγαπημένη στρατηγική του
Hit and Run μπορεί να γίνει ευκολότερα.
Aπό την άλλη όμως, σε περίπτωση που
βρεθείτε με την πλάτη στη γωνία, μην πε-
ριμένετε πολλά πράγματα στον τομέα της
επιβίωσης, μιας και είστε καταδικασμένοι
σε ένα πρόωρo... load.
ΓΡΑΦΙΚΑ-ΗΧΟΣ
Χωρίς να ενθουσιάζουν, και τα γραφικά
και ο ήχος είναι… εκεί. Υπάρχουν. Τις πε-
ρισσότερες φορές δεν τα παρατηρείς γιατί
είναι απέριττα, λακωνικά και χρηστικά. Στα
υπέρ είναι τα cutscenes, που είναι πολύ
προσεγμένα, με την καταστροφή της Ter-
ragrigia να είναι τόσο εντυπωσιακή, τόσο
λεπτομερής, τόσο χολιγουντιανή υπερπα-
ραγωγή, που το παιχνίδι μας δείχνει το βί-
ντεο της καταστροφής σε 5-6 περιπτώσεις
με μικρές παραλλαγές για να την εμπεδώ-
σουμε. Τα περισσότερα μέρη που θα επι-
σκεφτούμε έχουν χαρακτήρα και μπορού-
με να ξεχωρίσουμε πότε είμαστε στην όπε-
ρα του πλοίου και πότε στο αμπάρι, αλλά
εκτός από κάποια σημεία που είναι πολύ
προσεγμένα, νιώθω σαν να πατάω σε ένα
generic χώρο με διαφορετικούς τόνους
sepia για textures. Στα υπέρ επίσης είναι ο
ήχος των B.O.W. που, στην αρχή τουλάχι-
στον που σκάνε ένα ένα, είναι άσκηση στο
να καταλάβεις από πού έρχεται για να προ-
στατευτείς. Σίγουρα θα μου μείνουν οι το-
ποθεσίες του καζίνο και της όπερας στο
πλοίο, αλλά και εκείνη η περιοχή εστιατο-
ρίου με τον ανεξήγητο καπνό να καλύπτει
τα B.O.W., ενώ οι εξωτερικοί χώροι που θα
περάσουμε, χαλάνε λίγο την ατμόσφαιρα
και νιώθουν παράταιροι.
Στα μείον είναι οι διάλογοι που, έστω και
αν νιώθω την προσπάθεια των ηθοποιών
να αποδώσουν όσο καλύτερα μπορούν τις
ατάκες, υπάρχει μία αίσθηση ότι δεν πι-
στεύουν τι διαβάζουν στο σενάριο. Τα τέ-
ρατα είναι λίγο περίεργα φτιαγμένα και
από τη στάση τους ως την εμφάνισή τους
δεν είναι κάτι που είναι εμπνευσμένο ή αρ-
κετά λεπτομερές.
ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Το Revelations μπορεί να φαίνεται ότι το
θάβω, αλλά η αλήθεια είναι ότι το ευχαρι-
στήθηκα περισσότερο από όσο περίμενα.
Παιχνίδια τέτοιου είδους με κάνουν να
σκέφτομαι τι θα μπορούσαν να γίνουν αν
υπήρχε μεγαλύτερο budget, περισσότερος
χρόνος στην παραγωγή ή να μην μπλεκό-
ταν το ένα τμήμα του δημιουργικού στα
πόδια του άλλου. Ακόμα μου φαίνεται
αστείος ο πρώτος adventure-ίστηκος γρί-
φος του παιχνιδιού (ένας υπάρχει και επα-
ναλαμβάνεται σε τυχαία σημεία του game)
που με την αδρεναλίνη στα ύψη, προσπα-
θώντας να ξεφύγω από ένα B.O.W. χωρίς
όπλα, ξαφνικά πάγωσα το χρόνο μέχρι να
λύσω ένα ηλεκτρολογικό panel για να
ανοίξω μία πόρτα. Είμαι σχεδόν σίγουρος
PC Master
104
Η Jull παίζει μπάσκετ με τον ψηλό.
Μέσα από τα μάτια του Genesis.
«
Bye, bye Terragrigia.»
Ένα ranged B.O.W. με κοιτάει γεμάτο απορίες.
