ΛΥΠΗΜΕΝΟ RANT
Γεια σας,
Έχω στα χέρια μου το τεύχος
Μαΐου και διαβάζοντάς το (ή
μάλλον πολύ πριν να το διαβά-
σω) άρχισα να προβληματίζομαι
έντονα ή καλύτερα μ’ έχει πιά-
σει μια μόνιμη έντονη θλίψη.
Όλα ξεκίνησαν όταν, δειλά δει-
λά, πριν περίπου 2 χρόνια δια-
βάζαμε για ονόματα εταιρειών
στο χώρο του gaming που μας
είχαν σημαδέψει από παιδιά και
οι οποίες βάζανε σιγά σιγά λου-
κέτο. Ταυτόχρονα, ή καλύτερα
και πιο πριν, ήρθε εκείνη η ανε-
ξέλεγκτη μανία των εταιρειών
να στροβιλίζονται όλα γύρω
από το ΜΜΟ gaming.
Μετά κλείσανε κι άλλες εται-
ρίες, μετά άρχισα να διαβάζω
παντού τις λέξεις DRM, free-to-
play (limited «unless if»), μετά
πουλήθηκε η Lucas Arts, οι
εταιρείες μιλάνε για προσανα-
τολισμό σε νέες πλατφόρμες
και συσκευές και τα clouds
έχουν γίνει ο cyberpunk εφιάλ-
της που με στοιχειώνει. Και όλα
αυτά χωρίς να κυκλοφορήσει
ταυτόχρονα κάτι ιδιαίτερα αξιό-
λογο και καινούριο (που να μη
βασίζεται σε ήδη υπάρχοντες
τίτλους). Και αναρωτιέμαι, πού
πάει όλη αυτή αγάπη για το
gaming, πώς εξελίσσεται πια
όλο αυτό... Και ξεσκονίζω στα
ράφια τα παλιά μου παιχνίδια
και παίζω ξανά και ξανά τα ίδια
και τα ίδια. Και πέραν αυτού τα
«
όνειρα γκρεμίζονται, οι μεγά-
λες εταιρίες τρώνε τις μικρές»
όλα είναι καθ’υπόδειξιν, αυστη-
ρά και εμπορικά γιατί αυτό που-
λάει. Πουλάει άραγε; Δεν ξέρω,
είμαι η μόνη απογοητευμένη
από όλο αυτόν τον ξεπεσμό;
Και κάθομαι σαν κεραυνόπλη-
κτος πάστορας να λέω γιατί το
cloud μπορεί να αποβεί μοιραίο
για όσα παιχνίδια αγαπάμε, μια
μέρα. Προφανώς το πρόβλημα
δεν είναι το cloud, αλλά απ’ντην
άλλη δεν μπορώ να εστιάσω
πού ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Όχι δε θέλω να παίξω Angry
Birds σε iPad ούτε Ηalo σε κινη-
τό, θέλω το πληκτρολόγιο και
το ποντίκι μου. Δε θέλω να δω
ένα καλό καινούριο νέο τίτλο,
θέλω να δω μια άνοδο, ανταγω-
νισμό και πάλι στο χώρο του
gaming, ζωντάνια, ρε παιδί μου.
Και αμφιβάλλω αν θα δω. Ίσως
να πρέπει να ξαναρχίσουν όλα
εξ αρχής, να μαζευτούμε άν-
θρωποι με μεράκι και να φτιά-
ξουμε ό,τι αγαπάμε. Αλλά μάλ-
λον τώρα πια το παιχνίδι έχει
αλλάξει...
Με λύπη,
Cyannide
A, πα, πά! Γιατί τόση μιζέρια
και ηττοπάθεια;
Σίγουρα υπάρχει προβληματι-
σμός και καμιά φορά ίσως στε-
νοχώρια, οργή… αλλά όχι να τα
βάψουμε όλα μαύρα!
Πρώτα από όλα, ακόμα και αν
υποθέσουμε ότι στα 100 παιχνί-
δια που βγαίνουν σήμερα, τα
100
είναι για πέταμα (που δεν
ισχύει), έχεις όπως γράφεις, το
ράφι με τα παλιά παιχνίδια. Αν
αυτή τη στιγμή, σταματούσε να
υπάρχει η βιομηχανία και απλά
δεν έβγαιναν άλλοι τίτλοι, θα
μπορούσαμε όλοι μας, με άνε-
ση, να επιβιώσουμε για πάντα,
έχοντας μόνο παλιά, καλά παι-
χνίδια! Υπάρχει κόσμος, πολύς
κόσμος, που παίζει όχι απλά
«
παλιά» παιχνίδια, αλλά «αρ-
χαία» παιχνίδια.
Πάντως, στα 100 παιχνίδια
(
για να επιστρέψουμε στην
προηγούμενη αναλογία), δε γί-
νεται, θα βρεις κάποια που θα
σου αρέσουν. Ακόμα και αν εί-
σαι old-school, υπάρχει μια τε-
ράστια, μερικοί λένε «υπερβολι-
κή» αναβίωση της παλιάς σχο-
λής, μέσα από δεκάδες
projects, κυρίως μέσω
crowdfunding. Άσε που υπάρ-
χουν και sites όπως το gog.com
που αναβιώνει συνεχώς παλιές
επιτυχίες σε χαμηλότατες τιμές.
Όχι μαυρίλα, λοιπόν, και κυ-
ρίως, μη νιώθουμε καταπίεση
από τις ορέξεις των άλλων:
θέλει να παίξει Angry Birds ο
άλλος, ας παίξει. Θες να παί-
ξεις text-adventure εσύ; Παί-
PC Master
142
Αλληλογρα
e-mail:
forum:
Company of Heroes 2 και Elder Scrolls Online. E3 και Witcher 3. Υδρόψυξη εν όψει
Αυγούστου. Free-to-play και οικονομία (να πάμε σε κανένα νησάκι το Καλοκαίρι).
Σκέψεις, προβληματισμοί, σχόλια, αναλύσεις : εδώ είναι ο χώρος σας. Στείλτε μας
τα μηνύματά σας και θα τα δημοσιεύσουμε εδώ. Μερικές φορές τα σχολιάζουμε
κιόλας!
Ε, όχι να μας προκαλεί και κατάθλιψη το παλιόπουλο! Ορίστε…
Δεν θέλει Halo στο κινητό...
