R
eview
λου και από πλευράς design ο χαρακτήρας
μας δεν αποκλίνει ποτέ από την εικόνα του
«
ευέλικτου αλλά με βαρύ χέρι»
κυνηγού/ντεσπεράντο, οπότε οι αλλαγές
που προκαλούν τα items στην όψη του εί-
ναι αρκετά διακριτικές και ποτέ δεν τον με-
ταμορφώνουν σε πρωτοξάδερφο του Khal
Drogo ή χαμένο ανιψιό του Gandalf The
Purple. Περαιτέρω παραμετροποίηση του
εξοπλισμού μας μπορούμε να πετύχουμε
τοποθετώντας essences σε όσα items πα-
ρέχουν τη σχετική δυνατότητα, κάνοντάς
τα enchant στη συμβεβλημένη NPC ή ανα-
κυκλώνοντάς τα στο forge, με την ελπίδα
να προκύψει ένα πιο χρήσιμο item (όνειρα,
πουλιά μου ταξιδιάρικα). Φυσικά, το loot
δεν έρχεται δωρεάν και για να το αποκτή-
σουμε θα χρειαστεί να τα βάλουμε με μπό-
λικους κακομούτσουνους εχθρούς που δεν
παίρνουν από λόγια.
Σε όσους έχουν ασχοληθεί με το πρώτο
Witcher, το beastiary του παιχνιδιού θα φα-
νεί αρκετά γνώριμο –απόρροια, προφανώς,
του γεγονότος ότι και τα δύο studios έχουν
ως βάση και σημείο αναφοράς την κεντρική
Ευρώπη και το φολκλόρ/μυθολογία που τη
συνοδεύουν. Ωστόσο, για κάθε rusalka,
harpy ή vodyanoi που θα συναντάτε, υπάρ-
χουν από πίσω τρεις ευφάνταστοι αντίπαλοι
για να τους φυτέψετε τα σκάγια σας: βιονι-
κοί λυκάνθρωποι, «μολυβένιοι» στρατιώτες,
ακέφαλα abominations με ηλεκτροφόρα
μαστίγια για χέρια, τουφεκιοφόροι αρουραί-
οι, περιπλανώμενα κανόνια (!) κι ένα σωρό
άλλα ανοσιουργήματα περιμένουν να τα
απαλλάξετε από τη δυστυχία τους. Εκείνο
που κάνει το μακελειό επί της οθόνης ακό-
μα πιο απολαυστικό είναι ότι τα περισσότε-
ρα από τα πλάσματα που αντιμετωπίζουμε
διαθέτουν κάποιου είδους special ability
(
τηλεμεταφορά, ναρκοθέτηση, αυτοκατα-
στροφή, μακρινό άρπαγμα σε στυλ
Blitzcrank και άλλα τέτοια ωραία) που ανε-
βάζει την πρόκληση και δίνει γρήγορο ρυθ-
μό στις μάχες. Ως συνήθως, στα παιχνίδια
του είδους, τα mobs επιτίθενται κατά κύμα-
τα, οπότε βρισκόμαστε συνεχώς περικυ-
κλωμένοι από μιλιούνια αντιπάλων με μο-
ναδική σωτηρία την έξυπνη χρήση των
skills, των tricks και των power ups. Αυτά τα
τελευταία θέλουν προσοχή, γιατί κατανα-
λώνουν rage, το οποίο με τη σειρά του
αναπληρώνεται σκοτώνοντας τέρατα, οπό-
τε αν κάνετε έξυπνη και συνετή χρήση, τα
αποτελέσματα είναι άκρως εξολοθρευτικά,
αλλά αν σπαταλήστε το rage αλόγιστα και
γρήγορα, μπαίνετε σε μπελάδες. Η αλήθεια
είναι ότι θα ήταν ευπρόσδεκτο ένα κάπως
πιο ευέλικτο interface, αφού η διάταξή του
ουσιαστικά περιορίζει τον παίκτη στη χρήση
δύο skills τη φορά (ένα στο δεξί κι ένα στο
αριστερό πλήκτρο), ενώ ελλείψεις παρατη-
ρούνται και στο key mapping που δεν επι-
τρέπει ανάθεση ενεργειών στο κεντρικό ή
στα πλαϊνά πλήκτρα του ποντικιού.
THE DAME WAS LOADED
Συνεχίζοντας με τις μάχες, ιδιαίτερα ση-
μαντική αποδεικνύεται η συμβολή της αξια-
γάπητης Lady Katarina, η οποία διαθέτει δι-
κά της skills και attributes καθώς και ξεχω-
ριστό inventory, ενώ μπορούμε να ελέγ-
ξουμε εμμέσως τη συμπεριφορά της μέσα
από scripts και stances (ranged, melee,
ghost). Φοβερά χρήσιμη είναι και η δυνατό-
τητα να κάνει loot όποιο είδος αντικειμέ-
νων επιθυμούμε, ενώ όταν μπουκώσει το
inventory, μπορούμε να της φορτώσουμε
τη σαβούρα και να τη στείλουμε στην πόλη
για ψώνια. Όμως, η μεγαλύτερη συνεισφο-
ρά της στο παιχνίδι είναι τα βιτριολικά σχό-
λια και η τρομερή της χημεία με το φλεγ-
ματικό Van Helsing που την καθιστούν ανα-
ντικατάστατη –ακόμα και η γκρίνια όποτε
της αναθέτουμε αγοραπωλησίες είναι απο-
λαυστική. Ευκαιρία εδώ να κάνουμε μία
αναφορά στις αρετές του παιχνιδιού που
δεν είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού.
Έχει καταστεί ήδη σαφές ότι, από πλευράς
gameplay, το The Incredible Adventures of
Van Helsing διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να
αποτελέσει μια κλασική εμπειρία ατμοσφαι-
ρικού hack’n’slash RPG, αλλά η Neocore
έχει βάλει τις δικές της πινελιές που χαρί-
ζουν έξτρα πόντους μπρίου και γοητείας
στην εμπειρία. Εκτός από ορισμένους
σπαρταριστούς διαλόγους μεταξύ των πρω-
ταγωνιστών, κάθε τόσο το παιχνίδι μάς αιφ-
νιδιάζει με φονικές ατάκες, ύπουλες ανα-
φορές και inside jokes από οπουδήποτε
μπορείτε να φανταστείτε: τι Lord of the
Rings, τι Portal, τι Discworld, τι Hitchhiker’s
Guide to the Galaxy, τι Batman, οι τύποι δεν
έχουν αφήσει τίποτα ασχολίαστο! Ειδικά ο
φόρος τιμής στο Monty Python and the
Holy Grail είναι σωστό αριστούργημα, όπως
PC Master
92
Η Borgova έχει μπόλικες τοποθεσίες για εξε-
ρεύνηση, ενώ κάποιοι χάρτες της μοιάζουν
ατελείωτοι.
Οι επισκέψεις μας στην παράλληλη διάσταση του Ink είναι (υπερβολικά;) τακτικές.
