R
eview
PC Master
100
A
πό τότε που σήκωσα την ψη-
φιακή πένα στην υπηρεσία
του PC Master, περίπου 8 μή-
νες πριν, θέλω να πιστεύω
πως έχω αναλάβει το review
μερικών από τα χειρότερα
παιχνίδια που παρουσιάστηκαν στο περιο-
δικό. Όχι επειδή οι συνεργάτες μου μου τα
πάσαραν επειδή οι ικανότητές μου είναι
«
υποδεέστερες», αλλά επειδή εγώ ζητούσα
να τα αναλάβω. Βλέπετε, παιχνίδια όπως
το Walking Dead: Survival Instinct και 007
Legends μου ασκούν ιδιαίτερη γοητεία,
από καθαρά συγγραφική σκοπιά. Βρίσκω
διασκεδαστικό το γράψιμο παιχνιδιών που
τα κάνουν όλα λάθος. Είμαι o αλητάμπου-
ρας στην αλάνα του σχολείου που γελάω
εις βάρος άλλων παιδιών, κοροϊδεύοντας
την εμφάνισή τους, αδιαφορώντας για τα
προβλήματά τους. Ώσπου στο σχολείο
έσκασε μούρη το Ride to Hell: Retribution.
Ήρθε φορώντας μονάχα το βρακάκι του
ανάποδα, με τις παντοφλίτσες-αρκουδάκια
και, σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ξέ-
χασε και την τσάντα του. Η αρχική μου
αντίδραση ήταν να πέσω κάτω από τα γέ-
λια. Παραείναι εύκολο όμως. Δεν χρειάζε-
ται να ψάξω πάρα πολύ για να βρω ψεγά-
δια. Για το λόγο αυτό, κάθομαι σιωπηλά
στη γωνία, το παρατηρώ και αναφωνώ
«
Πώς γίνεται να κυκλοφορεί αυτό το πράγ-
μα;» Το Ride to Hell: Retribution είναι,
hands down, το χειρότερο παιχνίδι που
έχω παίξει ποτέ στη ζωή μου. Στις εναπο-
μείνασες λέξεις που μου επιτρέπονται, θα
σας εξηγήσω γιατί πρέπει να μείνετε μα-
κριά από αυτό.
Η ΜΗχΑνH, ΤΑ bugs
κΑΙ ΤΟ ΑΔEΡφΙ ΜΟυ
Κάνω μία γρήγορη στάση στο options
menu, προσπαθώντας να αυξήσω την ανά-
λυση του παιχνιδιού γιατί το menu μού
φαίνεται πολύ pixelιασμένο. Μαντέψτε.
Όχι, θέλω να μαντέψετε αν το παιχνίδι έχει
οποιεσδήποτε ρυθμίσεις, ακόμα ΚΑΙ ΤΟ ΒΑ-
ΣΙΚΟ SLIDER ΑΝΑΛΥΣΗΣ! Σωστά μαντέψατε.
Μήπως τα controls στο διπλανό μενού εί-
ναι πλήρως rebindable; Όχι; Δύο στα δύο,
τσακάλια είστε!
New game, επιλογή δυσκολίας. Ξεκινάνε
οι ροκιές, ο παίκτης σε μία cutscene οδηγεί
τη μηχανή του. Μετά από δυόμισι δευτερό-
λεπτα, βρίσκεται πίσω από ένα
machinegun turret και ρίχνει σε τυχαίους
τυπάδες. Μόλις τελειώσετε, χειρίζεστε τον
πρωταγωνιστή όταν αυτός ξυλοφορτώνει
πεζός έναν ακόμα τυχαίο φουκαρά. Με
quick-time events. Οποιεσδήποτε (απειρο-
ελάχιστες) ελπίδες είχα για αυτό το παιχνί-
δι εξατμίστηκαν όταν, σε μία άλλη
cutscene ο ήρωας οδηγεί τη Harley του πά-
νω από μία ράμπα, πάνω από ένα ελικό-
πτερο. Τα δάκρυα κύλησαν βίαια από τα
μάτια μου, η σπλήνα μου έσκασε από τα
γέλια. Αυτό το παιχνίδι θα με σκοτώσει.
Όταν το μοντάζ ηλιθιότητας τελειώνει,
το παιχνίδι μας παρουσιάζει την Ιστορία
του. Ο χαρακτήρας μας επιστρέφει ταλαι-
πωρημένος από το Βιετνάμ και αναμένει
την επιστροφή του στο σπιτάκι του, σε μία
λακκούβα κάπου στην επαρχιώτικη Αμερι-
κή, η οποία ξέχασε να εκμοντερνιστεί. Ο
Mac, ο παλιός φίλος και μέντοράς του
(
τουλάχιστον υποθέτω, αλίμονο αν μας δί-
νει το παιχνίδι περισσότερες πληροφο-
ρίες), οποίος ντάντευε τον μικρό αδερφό
ονόματι Mikey όλο αυτόν τον καιρό, μάς
συνοδεύει μέχρι το σπίτι μας, όταν ο junior
αποφασίζει να χαιρετήσει τον μεγάλο του
αδερφό, να αρπάξει τη μηχανή και να δρα-
πετεύσει από το σπίτι. Φυσικά, επειδή ήρθε
PERFORMANCE
REPORT
ΤΟ ΤΡΕΞΑΜΕ ΣΕ:
Ιntel Core 2 Duo E8400 3GHz,
2
xRadeon, HD 4870, 4GB RAM,
Windows Vista 32-Bit.
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ:
Έτρεχε μια χαρά. ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ!
RIDE TO HELL:
RETRIBUTION
Δυστυχώς η φωτογραφία δεν μπορεί να απο-
δώσει το θεϊκό lip-syncing.
Τυπικό δείγμα της ΑΙ.
Δράση, μηχανές, ελικόπτερα, περισσότερη δράση!
Η «σαπίλα» σε όλο της το μεγαλείο!
Του Βασίλη «Bilaros» Κασαπίδη
