R
eview
PC Master
106
Φ
τιάχνεις ένα game, 8
ώρες single-player, μπή-
γεις ένα multiplayer με
τέσσερα διαφορετικά
modes για 16 παίκτες… ε,
να μη βάλεις και ένα μι-
κρό co-operative modάκι όπου λίγοι παί-
κτες θα σκοτώνουν τερατάκια, κάτι σαν
filler; Σιγά τους πόρους που θέλει, μωρέ.
Το τελευταίο mode, πέρα από τις προσ-
δοκίες του δημιουργού, τραβά περισσό-
τερο κόσμο από ότι το κανονικό
multiplayer, το οποίο ήταν και το κύριο
feature του παιχνιδιού. Έκτοτε, έχουν
κυκλοφορήσει μερικά games στα οποία
κάνεις ακριβώς ένα πράγμα. Σκοτώνεις
τερατάκια σε ένα map. Συνήθως, βλέπεις
τέτοια games από μικρά development
houses, όπως για παράδειγμα, την
Tripwire interactive (της οποίας το RO2:
Rising Storm το έκανα review στο προη-
γούμενο τεύχος). Το 2008 μία μικρή χού-
φτα ανθρώπων στην Georgia των ΗΠΑ, σε
ένα γραφειάκι στο δεύτερο όροφο μίας
εκκλησίας, ανέπτυξαν το Killing Floor, το
οποίο σήμερα μετράει πάνω από ένα εκα-
τομμύριο πωλήσεις και χαίρει της εκτίμη-
σης πολλών ανθρώπων. Αυτό σημαίνει
πως όλοι μπορούν να βγάλουν ένα παι-
χνίδι που βασίζεται στο horde mode; Ναι.
Μήπως σημαίνει πως όλοι μπορούν να
βγάλουν ένα ΚΑΛΟ παιχνίδι που βασίζεται
στο horde mode; Όχι. Το γιατί μας το δεί-
χνει περίτρανα η Old-School Games.
REsT IN PIECEs
Το παιχνίδι είναι το adaptation της ομώ-
νυμης ταινίας που είναι το adaptation του
ομώνυμου comic. Ο Nick Walker του αστυ-
νομικού τμήματος της Βοστόνης βλέπει τα
ραδίκια ανάποδα μετά από ανταλλαγή πυ-
ρός με κακοποιά στοιχεία και αντί η ψυχή
του να μεταφερθεί στον άλλο κόσμο, βρί-
σκει τον εαυτό του να στρατολογείται από
το Rest In Peace Department, μία αστυνο-
μική δύναμη που ως στόχο της έχει τη
σύλληψη των Deados. Δηλαδή, ψυχές που
παραμένουν στη Γη με δική τους πρωτο-
βουλία και κάνουν ένα σωρό «αταξίες». Το
concept του original comic ομολογώ πως
είναι αρκετά ενδιαφέρον, όμως οι κριτικοί
της μεγάλης οθόνης συμφωνούν πως η
ταινία απέτυχε σε πολλούς τομείς. Και αν
διαβάσατε την εισαγωγή μου, τότε καταλα-
βαίνετε πως το game κινείται σε παρόμοια
επίπεδα.
Το R.I.P.D. the Game αποτελεί retexture
του God Mode, και πάλι δια χειρός Old-
School games. Τι είναι το God Mode ρωτά-
τε; Μα, είναι ένα horde style co-op game
για 4 παίκτες με ανούσιο progression
system, βαρετό shooting, λίγα αλλά ασυ-
νήθιστα mini-objectives και εντυπωσιακά
visuals. Το R.I.P.D. είναι μία από τα ίδια. Αυ-
τήν τη φορά, μπορούν να παίξουν μαζί δύο
παίκτες, όπου ο καθένας αναλαμβάνει
έναν από τους δύο κεντρικούς πρωταγωνι-
στές. Στο Lobby ο καθένας επιλέγει τα δύο
underpowered όπλα για αρχή και ρίχνονται
αμφότεροι σε ένα από τα 7 maps που δια-
θέτει το παιχνίδι για άμυαλο και μονότονο
shooting. Μηδενικό story progression, μη-
δέν καινοτομία, μηδέν ενδιαφέρον από τον
developer, κανένας απολύτως λόγος να
παίξετε αυτό το παιχνίδι. Επειδή όμως πρέ-
πει να γράψω ένα κανονικό review, θα συ-
νεχίσω να αναφέρω λόγους γιατί δεν πρέ-
πει να ασχοληθείτε με αυτό το παίγνιο.
Σημαντική ποικιλία στους εχθρούς δεν
θα βρείτε. Υπάρχουν τύποι που αρπάζουν
σωλήνες και τρέχουν κατά πάνω σας, κάτι
γομάρια που επίσης κάνουν το ίδιο, αλλά
καταφέρνουν να γίνουν εξαιρετικά εκνευ-
ριστικά bullet sponges, ranged τυπάδες
και, επειδή το παιχνίδι δεν ήταν υπερβολι-
κά εκνευριστικό, υπάρχουν healers που τη-
R.I.P.D.: THE GAME
Αν μπορώ να σκαρφαλώσω εκεί πάνω; Μα-
ντέψτε.
Haters gonna hate. Μόλις πιάσω το υπέρτατο
όπλο στα χέρια μου…
Ακόμα και ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να κρύψει τη βαρεμάρα του…
Ζωή σε λόγου μας
του Βασίλη «Bilaros» Κασαπίδη
PERFORMANCE
REPORT
ΤΟ ΤΡΕΞΑΜΕ ΣΕ:
Intel Core 2 Duo E8400 3GHz, 2xRadeon
HD 4870, 4GB RAM, Windows Vista 32bit
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ:
Έπαιζε μια χαρά. Η ακατάσχετη υπνηλία
που θα σας πιάσει παίζοντας R.I.P.D.
μπορεί να επιτευχθεί με ομαλό
framerate.
