στις φράντζες των τεταρτοκλασάτων
ηθοποιών που έβγαζαν χαρτζιλίκι εκεί,
παρά στους γρίφους και στο gameplay.
Αλλά ας αφήσουμε τώρα εκείνη την –ευ-
τυχώς πρόσκαιρη– «FMV τρέλα». Τόσες και
τόσες φορές την έχω στηλιτεύσει άλλω-
στε… χιχι.
Με τα φανταστικά Super VGA γραφικά
του, το WC3 έφερε στα όριά του τον υπο-
λογιστή μου, το λατρεμένο μου 486-DX2
στα 66ΜΗΖ (που σημειωτέον είναι το πα-
λιότερο PC μου που διατηρώ σε λειτουρ-
γική κατάσταση). Ας είναι! Ακόμα και η
αναμονή μέχρι να ολοκληρωθεί η φόρτω-
ση κάθε νέας αποστολής, αντί να με
εκνευρίζει αντίθετα αύξανε την επιθυμία
μου να ξεκινήσω και να μην αφήσω τίπο-
τα όρθιο! Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, ότι
επειδή σε κάποιες στιγμές όλα πήγαιναν
κάπως σπασμωδικά, έπαιζα πολλές απο-
στολές με το βαρύ σκάφος Longbow που
ήταν φοβερά ανθεκτικό. Χρειάστηκε να
περάσουν αρκετά χρόνια για να δω το
παιχνίδι να παίζει εντελώς απρόσκοπτα,
στον πρώτο μου Pentium, ώστε να μπορέ-
σω να δοκιμάσω το ευέλικτο Arrow και να
τρελάνω τους αντιπάλους με την ταχύτη-
τα των επιθέσεών μου.
Πώς να ξεχάσω όλες τις στιγμές όπου
ολάκερες διαστημικές ναυαρχίδες κατα-
στρέφονταν μέσα σε μία πλημμυρίδα φω-
τός, πώς να μην ανατριχιάζω ακόμα ενθυ-
μούμενος την ένταση των κλειστών μονο-
μαχιών, πώς να βγάλω από τη μνήμη μου
τις απίστευτες σεναριακές ανατροπές που
με άφησαν άναυδο, πώς να μη θρηνώ
ακόμα για την απώλεια αγαπημένων συ-
ντρόφων μου και, τέλος, πώς να μην
αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου η ικετική
προσφώνηση των ηττημένων αιλουροει-
δών στις τελευταίες σκηνές: «We are sur-
rendering to you, Heart of the Tiger»...
Έπος!
PC
Η αυλαία πέφτει για τους Kilrathi.
