R
eview
λυση και λεπτομέρειες, βάσει των χαρα-
κτηριστικών του συστήματος), το Rome 2
είναι πραγματικά πολύ ωραίο. Ο ήχος,
αναμενόμενα, βρίσκεται σε πολύ υψηλά
επίπεδα, με την κλαγγή των όπλων και τις
φωνές των μονάδων να δίνουν το δικό
τους στίγμα
–
αν και η αλήθεια είναι πως
θα περίμενα οι δημιουργοί να είχαν
εμπνευστεί λίγο από τους συντελεστές
του κορυφαίου παλιού mod Europa Bar-
barorum που «έδινε» στις μονάδες τις φω-
νές των φυλών τους (οι ελληνικές μονά-
δες μιλούσαν ελληνικά, οι γερμανικές
γερμανικά κ.ο.κ.).
Εν γΑΡ ΤΟΙΣ νΟΜΟΙΣ ΕΣΤΙν Η
ΣωΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟλΕωΣ
Τα Total War τα παίζουμε για τις φοβε-
ρές tactical μάχες τους, αλλά πάντοτε το
empire management είχε σημαντικότατο
ρόλο. Στο Rome 2 έχουν επέλθει αρκετές
αλλαγές, τις οποίες προσωπικά βρήκα για
καλό. Διαχειρίζεστε τις εκτάσεις σας ως
«
επαρχίες», οι οποίες περιέχουν την «πρω-
τεύουσα» και συνήθως άλλες 1-2 πόλεις.
Η διαχείρισή τους γίνεται ταυτόχρονα και
εύκολα μέσω ενός ενιαίου panel, όπου
και επιλέγετε τα κτήρια που χτίζετε, για
τα οποία μπορείτε ανά πάσα στιγμή να
βρείτε χρησιμότητες και χαρακτηριστικά.
Εάν ελέγχετε πλήρως μία επαρχία, μπο-
ρείτε να θεσπίσετε και κάποια edicts, τα
οποία σας δίνουν κάποια έξτρα bonus.
Μπορεί το όλο σύστημα να ακούγεται
«
απλοποιημένο» σε σχέση με το κλασικό
μοντέλο του Total War που είχε διαχείρι-
ση κάθε μεμονωμένης πόλης, αλλά θα το
βρείτε αρκετά πιο χρηστικό όταν αρχίσει
να απλώνεται η αυτοκρατορία σας. Ο «πα-
ραδοσιακός» πονοκέφαλος του «χειρι-
σμού» του unrest των πολιτών έχει ελατ-
τωθεί, καθώς πλέον είναι λίγο πιο εύκολο
να καταλάβετε ΓΙΑΤΙ ακριβώς… χαλιού-
νται οι υπήκοοί σας, και οι επιδράσεις των
κτηρίων σε τομείς όπως η οικονομική
ανάπτυξη και η διάθεση του λαού είναι
πιο άμεσες και εμφανείς (κοινώς, είναι
ευκολότερο να καταλάβετε τι συμβαίνει,
γιατί συμβαίνει και τι μπορείτε να κάνετε
εσείς για αυτό). Το σύστημα εμπορίου βα-
σίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη διπλω-
ματία: κλείνετε εμπορικές συμφωνίες,
κρατάτε ασφαλείς τους θαλάσσιους δρό-
μους με το ναυτικό σας και τα θησαυρο-
φυλάκιά σας γεμίζουν, προφανώς όσο πε-
ρισσότερα «οικονομικά» κτήρια έχετε χτί-
σει τόσο το καλύτερο. Δεν χρειάζεται να
στέλνετε εμπόρους σε «πηγές αγαθών»,
όπως στο Medieval 2. Όσον αφορά στα
στρατεύματά σας, δεν φτιάχνετε «στρα-
τούς», αλλά «προσλαμβάνετε» στρατη-
γούς και στη συνέχεια τους αναθέτετε
στρατεύματα, διαδικασία στην οποία μπο-
ρείτε να προβείτε εφόσον ο στρατηγός ή
ναύαρχος βρίσκεται εντός της ελεγχόμε-
νης από εσάς επικράτειας. Ο σωστός χει-
ρισμός των πρακτόρων σας (spies, cham-
pions, dignitaries) είναι σημαντικός και
μπορεί να βοηθήσει την πορεία σας, αλλά
για κάποιο λόγο το παιχνίδι φαίνεται να
είναι εναντίον σας, καθώς διαπίστωσα
πως πάρα πολύ συχνά, ανεξαρτήτως των
υψηλών ποσοστών επιτυχίας που δίνο-
νταν στις αποστολές, λ.χ. των κατασκό-
πων, το αποτέλεσμα ήταν παταγώδης
αποτυχία (από την άλλη, μπορεί απλώς να
είμαι εγώ γκαντέμης). Αρκετά βελτιωμένο
και «ξεκάθαρο» βρήκα το σύστημα διπλω-
ματίας, και αυτήν τη φορά τουλάχιστον η
ΑΙ, σε στρατηγικό επίπεδο, φαίνεται να
κάνει λιγότερα «αψυχολόγητα» πράγματα
από ό,τι σε άλλους τίτλους της σειράς.
Επίσης, σημαντικός (προφανώς) είναι και
ο ρόλος της έρευνας για το «ξεκλείδωμα»
μονάδων και κτηρίων, καθώς και νέων
bonus για την αυτοκρατορία σας.
ΕΙΣ ΟΙωνΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ,
ΑΜΥνΕΣθΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ
Και πάμε στο «ψητό»: φυσικά τις φοβε-
ρές μάχες του Total War. Όλα όσα αγαπή-
σαμε είναι εδώ, and then some. Το παιχνί-
δι ευνοεί τις μάχες μεταξύ λίγων αλλά με-
γάλων στρατών παρά το «σπαμάρισμα» με
πολλές μικρές δυνάμεις, οπότε θα χορτά-
σετε να βλέπετε… πολύ λαό. Τα τακτικά
χαρακτηριστικά που έκαναν διάσημα τα
Total War είναι όλα εδώ: Αυτό που έχει
σημασία είναι ο σωστός χειρισμός των μο-
νάδων σας στο πεδίο της μάχης, έτσι
ώστε να χτυπήσετε τον αντίπαλο στο σω-
στό σημείο τη σωστή στιγμή, κάνοντας τις
μονάδες του να «σπάσουν» και τρέποντάς
τες σε φυγή. Ο χειρισμός είναι σαφώς πιο
ομαλός σε σχέση με τους προηγούμενους
τίτλους, χωρίς να ξεφεύγει από τις θεμε-
λιώδεις αρχές που γνωρίζουμε ήδη όσον
αφορά την παράταξη και τον έλεγχό
τους. Οι συντελεστές του παιχνιδιού
έχουν μεριμνήσει ώστε να χαθεί το παρα-
δοσιακά «εκνευριστικό» φαινόμενο της
«
σπασμένης» μονάδας (ξέρετε, το ban-
nerάκι που αναβοσβήνει…) την οποία
πρέπει είτε να καταδιώξετε και να ξεκλη-
ρίσετε είτε να περιμένετε να βγει εκτός
χάρτη για να τελειώνετε μαζί της. Εάν μία
μονάδα «σπάσει», παραμένει στο πεδίο και
είναι δυνατόν να ανασυνταχθεί όσο το
banner της εξακολουθεί να αναβοσβήνει,
αλλά εάν δεν αλλάξει κάτι στο πεδίο σύ-
ντομα, τότε το banner και η μονάδα που
αντιπροσωπεύει θα εξαφανιστούν από το
interface, καθώς είναι πέραν ενδεχομέ-
νου ανασύνταξης/διάσωσης. Κοινώς, η
μάχη γι’ αυτήν τελείωσε, τελεία και παύ-
λα. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί αυτήν τη
φορά στα abilities της κάθε μονάδας, η
χρήση των οποίων μπορεί να επηρεάσει
σημαντικά το παιχνίδι. Είναι σημαντικά
περισσότερα από ό,τι στον προκάτοχό
του, αν και σε κάποιες περιπτώσεις (όπως
PC Master
74
Και ας πούμε το «κλισεδιάρικο»: THIS IS
SPARTAAAA!!!
Η μακεδονική φάλαγγα ενώ υπερασπίζεται τις πύλες της πόλης μας.
