141
PC Master
ζην, ο κανακάρης τους περιηγείται ανενό-
χλητα σε on-line chat rooms και σελίδες
πορνογραφικού περιεχομένου. Για κάθε
σώφρον ενήλικα που ενοχλήθηκε από την
πολυσυζητημένη και άκρως προκλητική
torture scene στο GTA V, υπάρχουν δύο
με τρία παιδάκια που παίζουν το ίδιο παι-
χνίδι, αφού οι γονείς τους με στοργή το
προμηθεύτηκαν για αυτά. Αυτό που θέλω
να πω είναι το εξής: ζούμε σε δύσκολους
καιρούς. Τα φαινόμενα βίας σε ορισμένες
πόλεις είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμε-
νο και για κάθε πράξη πρέπει να υπάρχει
ένας υπαίτιος. Για κάθε υπαίτιο πρέπει να
υπάρχει και μία αφορμή και ποια είναι κα-
λύτερη αφορμή από τα video games; Γιατί
όχι; Βοηθάει, σαν κοινωνία, να έχουμε
έναν αντίπαλο ο οποίος ευθύνεται για τα
πάντα. Ας αγνοήσουμε το γεγονός ότι
μπορώ να αγοράσω νόμιμα ένα ημι-αυτό-
ματο επιθετικό τουφέκι μέσα σε 7 εργάσι-
μες ημέρες και ας ξεκινήσουμε να βρίζου-
με το GTA.
Τα παιχνίδια θα συνεχίσουν να είναι ο
νούμερο ένα στόχος για όλα τα δεινά της
ανθρωπότητας και οι gamers έχουν όλο
και λιγότερα επιχειρήματα για να υποστη-
ρίξουν την αθωότητά τους. Όχι επειδή
γνωρίζουν πως τα βίαια βιντεοπαιχνίδια
δημιουργούν βίαιους χαρακτήρες, ούτε
επειδή είναι οι ίδιοι πιθανοί εγκληματίες
και είναι χρέος τους να καλύψουν τα χνά-
ρια τους. Όχι. Τα video games θα παραμεί-
νουν ο νούμερο ένα στόχος διότι κάπου,
κάποτε, θα υπάρξει ένας ενήλικας που θα
σκοτώσει/βιάσει/ληστέψει και τη σύλληψή
του θα ακολουθήσει η τρομακτική διαπί-
στωση πως ο άνθρωπος αυτός είχε στην
κατοχή του παιχνίδια με έντονα βίαιο πε-
ριεχόμενο και αυτά φταίνε για τις δράσεις
του. Και εμείς δεν γνωρίζουμε αν έχουν
δίκιο. Την ίδια ώρα που εσείς διασκεδάζε-
τε με ένα FPS, κάποιος άλλος, χίλιες φο-
ρές πιο αποφασισμένος από εσάς, κάνει
έρευνα πάνω στο ρεαλιστικό περιεχόμενο
του παιχνιδιού. Κάθε φορά που ένας
Ander Breivik λέει σε όλο τον κόσμο πως
η σειρά Call Of Duty τον βοήθησε στο μα-
κελειό που προκάλεσε, τόσο πιο δύσκολα
μπορούμε να αμυνθούμε ενάντια στις «κα-
κές γλώσσες». User Power γαρ… Το μυαλό
μου πηγαίνει στο φρικιαστικό ντοκιμαντέρ
που είχα δει πάνω στο θέμα των εμφυλίων
πολέμων στην Κεντρική Αφρική, όπου πο-
λέμαρχοι συγκέντρωναν δεκάχρονα πιτσι-
ρίκια και οργάνωναν προβολές ταινιών
όπως το «Die hard», «Rambo» και άλλα πα-
ρόμοια παραδείγματα βαρβάτης, καπιταλι-
στικής «αντρίλας». Στο τέλος το καθένα θα
λάμβανε ένα ΑΚ και θα του ζητούνταν να
αναπαραστήσει όλα όσα είδε σε άμαχους
πολίτες. Και όλα αυτά γίνονται αφού, εν-
νοείται, τους δώσουν ναρκωτικά για να
μην αντιληφθούν το γεγονός ότι έχουν να
φάνε για τρεις μέρες περίπου. Τουλάχι-
στον στην τυπική, δυτική κοινωνία μας, με
αρκετή θέληση, τα παιδιά μπορούμε να τα
προσέξουμε. Ποιος όμως προσέχει τους
ενήλικες;
«
Για πες εσύ που παίζεις και games: πώς
προτείνεις να τον φάω αυτόν που με λο-
ξοκοίταξε;» με ρωτάνε και ενώ μέσα στο
μυαλό μου υπολογίζω την αποτελεσματι-
κότητα ενός hidden blade ή ενός Barrett
50.
cal, δαγκώνω για μία στιγμή τη γλώσσα
μου, γελάω προσπαθώντας να αποφύγω
την ερώτηση και αποχωρώ, φτάνοντας στο
συμπέρασμα πως ένα hidden blade θα
ήταν ό,τι πρέπει για το πρόβλημά του…
PC
Τα games δεν σε κάνουν εχθρικό,
ούτε κατά συρροή δολοφόνο.
Μα, τι υπέροχο παιχνιδάκι για το μικρό Γιωργάκη!
Με αρκετή προσοχή, μπορεί το παιδί σας να
μεγαλώσει φυσιολογικά. Μπορεί.
Τυπικό αμερικανικό super market! Φυσικά φταίνε τα video games...
