και συνήθως αποτελεί απλώς ένα φτηνό
τρικ που οδηγεί σε απανωτά reloads και
διογκωμένο playtime. Το τελευταίο, δυ-
στυχώς, ισχύει κι εδώ, αφού το The Last
Express με υποχρέωσε να κάνω rewind το
in-game ρολόι αμέτρητες φορές, ειδικά
όταν ένα bug (;) διατάραξε την αλληλου-
χία κάποιων γεγονότων και κατέστησε την
πρόληψη μίας μοιραίας εξέλιξης πρακτικά
αδύνατη. Ωστόσο, είναι τόσο εντυπωσιακό
αυτό που έχουν πετύχει ο Mechner και η
παρέα του, που δεν μπορείς να μη θαυμά-
σεις την αποτελεσματικότητά του στη δη-
μιουργία μίας φοβερά πιστευτής και αγω-
νιώδους ατμόσφαιρας (χώρια το
replayability). Ναι, μου την έδινε στα νεύ-
ρα όταν αναγκαζόμουν να ξεφυλλίσω στα
γρήγορα ένα έγγραφο τίγκα στο backstory,
προκειμένου να μην γίνω τσακωτός ή να
προλάβω να βρίσκομαι στο εστιατόριο πριν
τις 19:15. Ναι, κόντεψα να εκπαραθυρώσω
την οθόνη μου (κειμήλιο, κοντά 9 χρόνια
την έχω) όταν το παιχνίδι με τιμωρούσε
επανειλημμένως στη Βιέννη επειδή έκανα
μία σειρά από απόλυτα λογικές κινήσεις.
Ναι, οι μισές από τις 11 περίπου ώρες που
κατέγραψε το Steam δαπανήθηκαν σε επα-
ναλήψεις, trial & error και χαλαρωτικό μα-
σάζ στους κροτάφους. Αλλά είναι τόσο ζω-
ντανή η δράση, τόσο συναρπαστικό το τα-
ξίδι του Orient Express και τόσο γοητευτική
η ανασύσταση της εποχής που (σχεδόν)
ξεχνάς την ταλαιπωρία και επικεντρώνεσαι
στη μοναδικότητα της εμπειρίας που σου
χαρίζει το παιχνίδι.
Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό παίζουν τα εκ-
πληκτικά γραφικά που δημιουργήθηκαν με
την τεχνική του rotoscoping (όπως οι ται-
νίες A Scanner Darkly και A Waking Life),
δηλαδή όλες οι σκηνές κινηματογραφήθη-
καν με αληθινούς ηθοποιούς και εν συνε-
χεία έγινε επεξεργασία τους από γραφί-
στες οι οποίοι έδωσαν στους χαρακτήρες
αυτή την καρτουνίστικη, art-nouveau εμ-
φάνιση. Δυστυχώς, το animation στις πε-
ρισσότερες cutscenes είναι επιλεκτικό
(
βλέπουμε μόνο μερικά καρέ) χωρίς, όμως,
να χάνεται η αληθοφάνεια στις εκφράσεις
των προσώπων. Από την άλλη, η προοπτι-
κή πρώτου προσώπου προσθέτει μεν ρεα-
λισμό αλλά, εκτός από σχετικά μονότονη
(
όλο το παιχνίδι το περνάμε περιφερόμενοι
σε παρόμοια δωμάτια και διαδρόμους), κα-
ταλαμβάνει μόλις το 1/3 περίπου της οθό-
νης, με αποτέλεσμα να χάνουμε συχνά τον
προσανατολισμό μας και να αισθανόμαστε
διαρκώς στριμωγμένοι (ωραία πινελιά,
όμως, ότι ανταλλάσσουμε «μπαρδόν» με
τους επιβάτες όταν περνάνε από δίπλα
μας). Στις ομιλίες έγινε πολύ καλή δουλειά
και η πολυπολιτισμικότητα του καστ χαρί-
ζει επιπλέον πόντους ατμόσφαιρας στο
The Last Express, ενώ η ορχηστρική μουσι-
κή δένει κι αυτή εξαιρετικά με το σύνολο.
Η σημαντικότερη παραφωνία είναι το
interface, αν και έχει βελτιωθεί για τις ανά-
γκες της Gold Edition, περιλαμβάνοντας
ένα επιπλέον κουμπί που παρέχει hints,
πιο εύχρηστο inventory screen και αλλαγ-
μένους κέρσορες αλληλεπίδρασης (πά-
ντως οι original ήταν πιο κομψοί). Παρ’ ότι
φαινομενικά απλό, στην πράξη αποδει-
κνύεται αρκετά δύσχρηστο, ενώ το χειρό-
τερο είναι ότι συνάντησα πάμπολλα bugs
στην εμφάνιση και τη χρήση του κέρσορα,
τα οποία εμποδίζουν περαιτέρω την κίνηση
και την ακρίβεια που συχνά απαιτείται. Μια
που μπήκαν στον κόπο του ρετουσαρίσμα-
τος, θα μπορούσαν, επίσης, να προσθέ-
σουν υπότιτλους για όλες τις συζητήσεις,
όχι μόνο αυτές που δεν εκτυλίσσονται στα
αγγλικά.
Το The Last Express είναι πραγματικά ένα
one-of-a-kind παιχνίδι και αυτό συνοδεύεται
από θετικές και αρνητικές συνδηλώσεις. Αν
του δώσετε λίγο χρόνο ώσπου να συνηθίσε-
τε το στρυφνό και περιοριστικό interface και
να εγκλιματιστείτε στις ανάγκες του real-
time gameplay (τουλάχιστον ως τη Βιέννη,
μετά γίνεται γραμμικό), είναι σχεδόν βέβαιο
ότι θα σας ρουφήξει μέσα του και θα είστε
διατεθειμένοι να αντιμετωπίσετε τυχόν ανα-
ποδιές που θα παρουσιαστούν, οι οποίες
απαιτούν υπομονή και πολλά rewinds (αν
θυμάμαι καλά, στο original αυτό μπορούσε
να γίνει μόνο στην αρχή κάθε κεφαλαίου-
στάσης, εδώ μπορούμε να επιστρέψουμε σε
οποιοδήποτε σημείο). Γιατί μέσα στις τρεις
αυτές ημέρες θα μάθετε τους επιβάτες και
το προσωπικό του Orient Express με τα μι-
κρά τους ονόματα, θα ενδιαφερθείτε για τις
πολιτικές αντιπαραθέσεις Σέρβων και Αυ-
στριακών, θα πεθάνετε με πολλούς διαφο-
ρετικούς τρόπους, θα ξεγελάσετε και θα ξε-
γελαστείτε και τελικά θα γνωρίσετε το τρο-
μερό μυστικό του Firebird και το πώς όλα
αυτά οδήγησαν νομοτελειακά στην έκρηξη
του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν έχετε ήδη
την αρχική έκδοση, δεν υπάρχει κανένας
λόγος αγοράς, αν όχι, είναι μία καλή ευκαι-
ρία να γνωρίσετε έναν από τους πιο φιλό-
δοξους και ριζοσπαστικούς τίτλους των ’90s
που διατηρεί ακόμα μεγάλο μέρος της γοη-
τείας του.
117
PC Master
Τα bios των χαρακτήρων παρέχουν πολύτιμο backstory.
Τι έγινε, ρε παιδιά; Τι συμβαίνει; Γιατί πιάνεστε;
Κάθε στάση είναι και μία καλή ευκαιρία να ξε-
χαρμανιάσουμε και να «κόψουμε κίνηση».
Ανάπτυξη:
Smoking Car Productions
(
το original)/ DotEmu
(
Gold Edition)
Τιμή:
€ 5,99
Διάθεση:
Steam
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
CCCC
C
review
