R
eview
PC Master
108
T
ο καλό με τη συνεχόμενη ανά-
πτυξη της indie σκηνής είναι
πως έχουν τη δυνατότητα πλέ-
ον πολλά παιχνίδια να κάνουν
«
ό,τι τους κατέβει». Να θέτουν
τους δικούς τους όρους και κα-
νόνες, να βάζουν τον παίκτη σε μία εμπει-
ρία που ούτε ο ίδιος καλά καλά δεν μπορεί
να κατανοήσει. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι
και το NaissanceE. Πολλοί έχουν προσπα-
θήσει να απαντήσουν στο φλέγον (;) ερώ-
τημα αν αυτά τα παιχνίδια είναι όντως παι-
χνίδια. Από τα γεννοφάσκια μας ξέρουμε
πως κάθε game πρέπει να έχει έναν συγκε-
κριμένο στόχο, μία ιστορία ή τουλάχιστον
κάποιους εχθρούς, ρε αδερφέ! Οτιδήποτε
διαφορετικό δεν είναι game. Ε, λοιπόν,
εγώ αυτά τα αποκαλώ anti-games. Πώς
έχουμε την ύλη και την αντιύλη, η οποία
αποτελείται από αντίθετα φορτισμένα αντι-
σωματίδια; Έτσι και τα anti-games. Παρα-
μένουν διαδραστικά προγράμματα που
στοχεύουν στη διασκέδασή μας, αλλά αυ-
τό το εκτελούν με έναν τελείως διαφορετι-
κό τρόπο. Έτσι, κάθε anti-game αξίζει ένα
anti-review. Τέλος anti-προλόγου!
LuCy is LOsT…
Αυτό είναι το πρώτο από τα λιγοστά μη-
νύματα που θα μας δείξει το παιχνίδι. Ξυ-
πνάτε σε ένα τετράγωνο δωμάτιο, ενώ η
μόνη έξοδος οδηγεί σε έναν σκοτεινό διά-
δρομο. Κάπως έτσι πάει όλο το παιχνίδι.
Από το φως, οδηγείστε στο σκότος. Από
το σκότος, στο εκτυφλωτικό φως. Βλέπε-
τε, textures στο περιβάλλον δεν θα βρεί-
τε ούτε για δείγμα. Το ίδιο ισχύει και για
τα χρώματα. Τα πάντα στο παιχνίδι είναι
μαύρα, άσπρα ή στολίζονται με μία διαφο-
ρετική απόχρωση του γκρι. Και όχι, τις μέ-
τρησα, είναι λιγότερες από 30. Εφόσον
δεν σας δίνεται κάποιος συγκεκριμένος
στόχος, το μόνο που σας απομένει να κά-
νετε είναι να προσπαθήσετε να φτάσετε
στο τέλος. Πρόκειται για ένα first person
παιχνίδι, οπότε θα χρησιμοποιείτε το πα-
τροπαράδοτο WASD, το shift για να τρέχε-
τε και το control για να χωρέσετε στα στε-
νά περάσματα. Μπορείτε να διατηρήσετε
ένα τρέξιμο επ’ άπειρον, αρκεί να πατάτε
το αριστερό κλικ κάθε φορά που εμφανί-
ζεται ένα δακτύλιος στην οθόνη, ενώ αν
αποτύχετε μερικές φορές, θα σταματήσε-
τε το sprint σας. Ο μηχανισμός αυτός είναι
ιδιαίτερα άστοχος και καταντά αχρείαστα
κουραστικός, σε επίπεδα, τολμώ να πω,
που «σπάει» τελείως το immersion. Και πι-
στέψτε με, το immersion σας θα πρέπει
να είναι απίστευτα γερό. Μονάχα έτσι ο
χαοτικός κόσμος του παιχνιδιού μπορεί να
βγάλει ίχνος νοήματος.
Η αρχή του παιχνιδιού φαντάζει ερασι-
τεχνικό project. Είναι λες και ο level de-
signer άνοιξε το Unreal Development Kit,
έμαθε πώς φτιάχνονται κύβοι διαφόρων
μεγεθών και μονάχα με αυτούς δημιούρ-
γησε το πρώτο στάδιο του παιχνιδιού.
Όντως, από το ένα τετραγωνάκι χοροπη-
δάτε στο άλλο, προσπαθώντας να βρείτε
την επόμενη πηγή φωτός, οι οποίες παρε-
μπιπτόντως λειτουργούν ως φάροι για να
σας κατευθύνουν. Μπορώ να φανταστώ
πολλούς λόγους για τους οποίους έγινε
αυτό. Κανένας όμως από αυτούς δεν βοη-
θά το NaissanceE. Είναι αντισυμβατικό,
περίεργο και μυστήριο. Δεν βγάζει νόημα,
και ούτε θα βγάλει ποτέ. Και όμως, το
πρώτο act λειτουργεί τέλεια ως εισαγωγή
για το δεύτερο act. Από το χάος, οδηγεί-
NAISSANCEE
Για το μυαλό και την ψυχή
Του Βασίλη «Bilaros» Κασαπίδη
PERFORMANCE
REPORT
ΤΟ ΤΡΕΞΑΜΕ ΣΕ:
Intel Core 2 Duo E8400 3GHz, 2xRadeon
HD 4870, 4GB RAM, Windows Vista 32-Bit
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ:
Η Unreal engine αποδείχθηκε ιδιαίτερα
απαιτητική και το μηχάνημα δεν απέδιδε
ομαλά framerates.
Κάθε αρχή και περίεργη.
Κύβοι… κύβοι παντού!
Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπα-
τώ…
