PC Master
138
Fairy:
Ναι, αλλά αν δεν είχαμε και αυτά
τα «πανηγυράκια» ή τέλος πάντων αυτό το
σιγοψήσιμο, ίσως δεν χαιρόμασταν τόσο
την τελική κυκλοφορία.
Maladroid:
Αυτό που λες, Greg, είναι σε
μεγάλο βαθμό θέμα μάρκετινγκ. Το fanboy,
ο γνήσιος θαυμαστής ενός δημιουργού, δεν
έχει ανάγκη το hype, ακολουθεί ήδη πιστά
το «σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» του.
Δικό μου παράδειγμα: Έχω ψώρα με τον
Tim Schafer. Παρακολουθώ όλες τους τις
κινήσεις (gaming εννοώ, μην παρεξηγη-
θούμε…), ανακοινώσεις, συνεντεύξεις κ.λπ.
Fairy:
Μα το μάρκετινγκ σχετίζεται άμε-
σα με το φανατισμό, αφού ο σκοπός του
είναι να «δημιουργήσει την ανάγκη ακόμα
και αν δεν υπάρχει».
Maladroid:
Σύμφωνοι, αλλά ο αγνός ο
fan δεν έχει ανάγκη το μάρκετινγκ για να
πωρωθεί. Πωρώνεται just because, έχει
ήδη το μικρόβιο.
Bilaros:
+1.
Fairy:
ΟK, αλλά αν το μικρόβιο του μπή-
κε λόγω brainwash;
Maladroid:
Εκείνοι συνήθως είναι προ-
βατο-fans μόδας: κάποτε με το Counter-
strike, μετά με το CoD, αύριο με το Titan-
fall κ.λπ. (Apo, no offense). Ακολουθούν
τάσεις, όχι δημιουργούς.
Rjhe:
Δεκτό, αλλά το ότι συζητάμε αυτό
το φαινόμενο αυτήν τη στιγμή έχει να κά-
νει και με το μάρκετινγκ hype. Το να είσαι
πωρωμένος με κάτι που σου αρέσει –χωρίς
κολλήματα– υπήρχε και θα υπάρχει πάντα.
Πιτσιρικάς μου άρεσαν, για παράδειγμα,
όλα τα Sonic στο Mega Drive γιατί… γιατί
έτσι, είναι o Sonic και...!
Bilaros:
Not anymore, he doesn’t!
Maladroid:
Ναι, καταλαβαίνω τι λες. Εί-
ναι διαφορετικός ο αγνός θαυμασμός από
τις παρωπίδες. Αφού πωρωθείς άπαξ, μετά
είσαι προκατειλημμένος θετικά αλλά όχι
τυφλωμένος. Απλώς μπορεί να δώσεις και
δεύτερη και τρίτη ευκαιρία στο δημιουργό,
λόγω πρότερου βίου.
Rjhe:
Ναι, ο όρος fanboy χρησιμοποιείται
πλέον κυρίως για τον τυφλωμένο που λες.
Apo208:
Εγώ το fanboy αλλιώς το έχω
στο μυαλό μου: 16-17 χρονών που παίζει
ένα franchise ή game μόνο και πιστεύει ότι
αυτό είναι το καλύτερο, ακόμα και αν το
συγκρίνεις με παιχνίδι άλλου είδους. Δηλα-
δή θα σου βγάλει οποιοδήποτε strategy
βαρετό, επειδή παίζει μόνο Battlefield για
παράδειγμα.
WelniHelmi:
Ε, γι’ αυτό άμα δοκιμάζεις
απ’ όλα την πατάς πιο δύσκολα. Άμα ο άλ-
λος βγάζει συνέχεια το ίδιο game για μία
10
ετία και βάλε, εμένα που παίζω δώδεκα
παιχνίδια ταυτόχρονα θα με κουράσει. Μου
είναι πιο δύσκολο να εθιστώ με ένα συγκε-
κριμένο game και να περιμένω sequel πώς
και πώς.
Apo208:
True that.
Rjhe:
Σωστός!
Apo208:
Νομίζω ότι μετά από μία ηλικία
πήζει το μυαλό και στο θέμα gaming. Δεν
κοιτάς πλέον μόνο τον τίτλο, βλέπεις και
άλλες πλευρές.
Maladroid:
Αρπάζω την ευκαιρία: Πέρα
από τον Βασίλη που ομολόγησε το πάθος
του με τον Kojima, οι υπόλοιποι δεν έχετε,
ρε παιδί μου, έναν δημιουργό που τον πά-
τε με χίλια και περιμένετε πώς και πώς το
νέο του project;
Apo208:
Μπα, εγώ δεν αγαπάω κάποιον
συγκεκριμένο dev, όλοι με απογοητεύουν
σε κάποια φάση.
Rjhe:
Περιμένω από κάποιους devs
πράγματα, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας,
μέχρι να τα δω.
WelniHelmi:
Εγώ μεροληπτώ υπέρ της
Ubisoft. Όταν ανακοινώνει νέο project, κά-
θομαι σε αναμμένα κάρβουνα.
Maladroid:
Ίσως το gaming δεν έχει
«
ωριμάσει» αρκετά ώστε να εκτιμάται η
δουλειά μεμονωμένων ατόμων ή ίσως
επειδή έχουμε συνηθίσει να αναγνωρίζου-
με studios και όχι δημιουργούς, αυτό που
έχω εγώ με τον Schafer δεν σας πιάνει. Για
παράδειγμα, στον κινηματογράφο έχει κό-
σμο που περιμένει την καινούργια ταινία
του Tim Burton ή του Wes Anderson, ανε-
ξαρτήτως σεναρίου και συντελεστών.
WelniHelmi:
Μόνο ο δημιουργός των
Bioshock και ο Kojima θεωρώ πως ξεχωρί-
ζουν από ονόματα.
Maladroid:
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε
μάθει να αντιμετωπίζουμε τα games περισ-
σότερο ως group effort παρά ως όραμα
του project leader.
Apo208:
Για το δημιουργό, Άλκη Πολυ-
ράκη, ούτε κουβέντα, ε; Παλιοτόμαρα.
Maladroid:
Τον Άλκη τον παρακολου-
θούσα φανατικά τότε που ήταν developer.
Κρίμα που τώρα ξέπεσε και γράφει σε πα-
λιοφυλλάδες.
Fairy:
Χα χα χα!
Bilaros:
Εννοείται. Kojimo-σκυλο και Πο-
λυρακόσκυλο, ως το τέλος!
Rjhe:
Για να επανέλθουμε, νομίζω το θέ-
μα είναι να βάζεις τα πράγματα στη σωστή
τους διάσταση: Ο όρος fanboy τείνει προς
μία αρνητική έννοια της αγάπης σε έναν
developer/franchise/στούντιο κ.λπ., δηλα-
δή κόλλημα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι γί-
νεσαι δυσάρεστος σε κουβέντες, δεν απο-
λαμβάνεις άλλα games λόγω εμμονής και
χάνεις πολλά άλλα πράγματα, χώρια που
ενίοτε οδηγείς την αγορά σε αίσχη τύπου
εικοσάλεπτο DLC= 30 ευρώ. Το να αγαπάς
ένα game ή έναν δημιουργό και να περιμέ-
νεις με θετική προδιάθεση το επόμενο παι-
χνίδι του είναι λογικό και υγιές.
WelniHelmi:
Greg +10 wisdom.
Bilaros:
Το θέμα είναι να αγαπάς, αλλά
να μη χάνεις την κριτική σου ικανότητα.
Όσο φαν και να είσαι, στο κάτω κάτω της
γραφής, ο «ήρωάς» σου θέλει τα λεφτά
σου...
Maladroid:
Πες το ψέματα… Σε ορισμέ-
νες περιπτώσεις τα ζητάει και πρόωρα,
π.χ. Kickstarter. Με franchises δεν την πα-
τάω εύκολα. αλλά όταν έναν δημιουργό
τον θαυμάζω, είμαι πιο ευάλωτος σε πί-
κρες και απογοητεύσεις. Η αγάπη, άλλω-
στε, αναπόφευκτα οδηγεί σε πόνο… Και μ’
αυτό το βαθυστόχαστο απόφθεγμα, που θα
ζήλευε κι ο ποιητής Μπογδάνος, νομίζω
ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσουμε τα fan-
boys του «PC Master» γι’ αυτόν το μήνα.
Apo208:
Requiescat in pace, Roundtable
294.
PC
Όλοι μου οι παιδικοί ήρωες μαζεμένοι σε μία φωτό!
