R
eview
pen&paper RPG, το οποίο παίζετε με τους
φίλους σας γύρω από ένα τραπέζι. Οι περι-
γραφές τις οποίες σας παρουσιάζει το παι-
χνίδι μοιάζουν βγαλμένες μέσα από
sourcebooks και γενικότερα «rpgιακό» υλι-
κό, είναι απίστευτο το immersion που δη-
μιουργεί το παιχνίδι, παρά τα πενιχρά τε-
χνικά του χαρακτηριστικά. Αν και το turn
based tactical σύστημα μάχης που βρίσκε-
ται στον «πυρήνα» του παιχνιδιού έχει πα-
ραμείνει το ίδιο, μεγάλη βελτίωση υπάρχει
όσον αφορά στη δυνατότητα επιλογών κα-
τά την πάροδο του campaign. Αν και το
παιχνίδι παραμένει σε μεγάλο βαθμό γραμ-
μικό (κατά την άποψη του γράφοντος αυτό
δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά εδώ τα
πράγματα είναι καθαρά υποκειμενικά), οι
αποστολές-sidequests είναι αρκετές και
συνεισφέρουν στο να μεταδώσουν στον
παίκτη την «γκρίζα», cyberpunk ατμόσφαι-
ρα του κόσμου του Shadowrun. Εν αντιθέ-
σει με το Dead Man’s Switch, όπου τα
πράγματα ήταν αρκετά «straightforward»,
και εσείς είχατε λίγο πολύ το ρόλο του
«
ήρωα» της όλης υπόθεσης, εδώ ο ρόλος
σας είναι διαφορετικός: Προσπαθείτε να
λύσετε το μυστήριο του θανάτου της
Monica και να πάρετε εκδίκηση κινούμενος
στις σκιές, και σε αυτό το πλαίσιο οι επιλο-
γές σας είναι αρκετά περισσότερες και πο-
λύ πιο «rpg». Χαρακτηριστικό παράδειγμα
είναι μία optional αποστολή, με καλές απο-
λαβές, όπου πρέπει να διεισδύσετε μέσα
στις εγκαταστάσεις μίας εταιρείας και να
σκοτώσετε έναν shadowrunner που αιχμα-
λωτίστηκε σε προηγούμενο run, για να μη
διαρρεύσει ποιος ήταν ο εργοδότης του.
Όπως είναι αναμενόμενο στο Shadowrun,
τα πράγματα εξελίσσονται αρκετά διαφο-
ρετικά και τα δεδομένα (και οι επιλογές
σας) αλλάζουν κατά τη διάρκεια της απο-
στολής. Το Shadowrun Returns: Dragonfall
έχει βελτιωθεί πάρα πολύ όσον αφορά σε
αυτό το κομμάτι, καθώς το παιχνίδι παρα-
πέμπει πολύ περισσότερο πλέον σε κά-
ποιον τίτλο της BioWare, με όλες τις επιλο-
γές και τα δραματικά σημεία που τον χαρα-
κτηρίζουν. Σημαντική βοήθεια στο να ακο-
λουθήσετε και να δείτε πώς εξελίσσονται
όλες οι δυνατές επιλογές είναι η νέα ρου-
τίνα σχετικά με τα saves, η οποία (επιτέ-
λους) άλλαξε, έτσι ώστε να μπορείτε να
«
σώζετε» όπου θέλετε και όχι όπου σας
«
επιτρέπει» το παιχνίδι.
Πέρα από τον πιο όμορφο «χαρακτήρα»
των αποστολών, αξίζει να σημειωθεί ότι η
εντύπωση που μου δόθηκε είναι ότι είναι
πιο ομαλός ο συνδυασμός μεταξύ της
«
real-world» δράσης και των ξέφρενων
«
κουρσών» στο Matrix. Η «καρδιά» του
Shadowrun είναι η στιγμή που ο decker
σας «λογκάρει» στο Matrix και τρέχει στους
ψηφιακούς του διαδρόμους αντιμέτωπος
με συστήματα ασφαλείας, για να ξεκλειδώ-
σει μία πόρτα ή να απενεργοποιήσει ένα
σύστημα, ενώ παράλληλα τα υπόλοιπα μέ-
λη της ομάδας ανταλλάσσουν πυρά και
ξόρκια με τα μέλη κάποιας ομάδας ασφα-
λείας, προσπαθώντας να τον καλύψουν μέ-
χρι να κάνει τη «δουλειά». Αν και πολλοί
κατέκριναν τα Matrix-combat sequences
του Shadowrun Returns, προσωπικά δεν
είμαι αυτής της άποψης, καθώς, αν και η
αλήθεια είναι ότι οι real world μάχες είναι
πολύ πιο ενδιαφέρουσες, ένιωσα πλήρως
τη Shadowrun εμπειρία, χάρη σε αυτόν το
συνδυασμό – μία γύρα στον «έξω κόσμο»,
μία γύρα στο Matrix. Αν και δεν μπορώ να
πω κατά πόσον τα Matrix sequences είναι
περισσότερα ή λιγότερα σε σχέση με το
προηγούμενο campaign, θεωρώ ότι είναι
PC Master
80
Συνομιλίες με μία προβληματισμένη εργαζόμενη της… Αζτεχνολογίας (Aztechnology).
Στους προορισμούς σας πηγαίνετε με το…
μετρό!
ΤΟΚ ΤΟΚ!
Ιδού η «πρωταγωνίστρια»
