R
eview
δια αυτά ξεχώριζαν πάντα για την αυτο-
σαρκαστική (αλλά και συχνά αφελή) αί-
σθηση του χιούμορ, την απαράμιλλη νου-
άρ αισθητική, το λούμπεν θίασο των χα-
ρακτήρων που πλαισιώνουν τον ήρωα και
φυσικά τα μπιμουβάδικα σενάρια που πε-
ριλαμβάνουν σκοτεινές συνωμοσίες,
υπερφυσικές απειλές και James Bond-
ικούς κακούς, προτού ο Tex σώσει τον κό-
σμο τρέχοντας να αποφύγει μία έκρηξη
φτηνού CGI. Η ισορροπία μεταξύ λεπτού
μαύρου χιούμορ και σλάπστικ δεν τηρού-
νταν εξίσου σε όλα τα παιχνίδια της σει-
ράς και μετά το υπερβολικά ασόβαρο
UAKM, η χρυσή τομή βρέθηκε με το Pan-
dora Directive, ενώ το Overseer ήταν πιο
μελαγχολικό κι αρκετά μακριά από τη χα-
βαλεδιάρικη κληρονομιά της σειράς. Το
Tesla Effect βρίσκεται κάπου μεταξύ των
πρώτων δύο, με το γενικότερο τόνο να
προσεγγίζει το Pandora και ορισμένα
σουρεαλιστικά στιγμιότυπα να θυμίζουν
εποχές UAKM. Εκείνο που λείπει από αρ-
κετά σύγχρονα adventures και επιστρέφει
εδώ θριαμβευτικά είναι ο ασυναγώνιστος
όγκος αλλά και η ποιότητα των σχολίων
αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Καρέ-
κλες, καναπέδες, παράθυρα, φωτιστικά,
πίνακες, μοκέτες, τα πάντα όλα στο παι-
χνίδι σχολιάζονται από τον Tex με μοναδι-
κό και μερακλίδικο τρόπο, καθιστώντας
την εξερεύνηση πραγματική απόλαυση.
Δυστυχώς, η μεγαλύτερη αδυναμία του
Tesla Effect είναι η υπέρμετρη φιλοδοξία
των δημιουργών στην αφήγηση. Μετά
από το απόλυτα γραμμικό Overseer, θέλη-
σαν να επαναφέρουν εδώ ένα από τα
στοιχεία που αποθεώθηκε από παίκτες και
κριτικούς στο Pandora Directive: τα πολ-
λαπλά paths με τους εναλλακτικούς τερ-
ματισμούς. Το βαρόμετρο είναι ουσιαστι-
κά το ερωτικό ενδιαφέρον του πρωταγω-
νιστή προς τις τρεις σημαντικές γυναίκες
της ιστορίας μας (= τρία paths), το οποίο
εκφράζεται κυρίως σε δύο κομβικά ση-
μεία της δράσης και τελικά «σπάει» σε πέ-
ντε τερματισμούς. Η λογική είναι ότι, ανά-
λογα με τη γυναίκα για την οποία ενδια-
φέρεται ο Tex, εμφανίζεται είτε προσκολ-
λημένος στο απώτερο παρελθόν (δηλαδή
το 2043) είτε αποφασισμένος να ακολου-
θήσει το δρόμο της ενδιάμεσης «μαύρης»
επταετίας είτε έτοιμος να ξεκινήσει από
την αρχή, ζώντας στο παρόν. Κατά παρά-
δοξο τρόπο, ενώ η κατάληξη της βασικής
ιστορίας δεν επηρεάζεται καθόλου (μόνο
το «δεύτερο» φινάλε-ανταμοιβή), στο εν-
διάμεσο της δράσης ξεκλειδώνονται 1-2
επιπλέον τοποθεσίες όπου κρύβονται
νευραλγικές πληροφορίες χωρίς τις οποί-
ες μένουν σημαντικά κενά και απορίες,
κάτι που δεν συνέβαινε στο Pandora Di-
rective. Ως αποτέλεσμα, ύστερα από ένα
πλήρες, πολύωρο playthrough (υπολογί-
στε 15-18 ώρες), ο παίκτης κινδυνεύει να
μείνει χωρίς ικανοποιητικές απαντήσεις
σε κάποια καίρια υπο-ερωτήματα που
προκύπτουν, όπως το ποια είναι η κοπέλα
με τη βαριά ρωσική προφορά που τον κα-
λεί στο vidphone, τι ακριβώς έκανε ο Tex
μεταξύ 2043-2050 και ποια η σχέση του
με τον J.T. Donnelly. Κι είναι κρίμα, γιατί
όλα αυτά οφείλονται κατά βάση στον κα-
τακερματισμό του κεντρικού story και την
προσπάθεια να χωρέσουν 2-3 παράλλη-
λες ιστορίες σε ένα παιχνίδι με καμία, τε-
λικά, να μην αποδίδεται όπως πρέπει.
ATTACK OF THE ANGRY PIXELS
Όπως και στα προηγούμενα τρία παιχνί-
δια της σειράς, οι γρίφοι του Tesla Effect
είναι ένα κράμα από εξερεύνηση για συλ-
λογή/χρήση αντικειμένων, κουβεντολόι
με τους χαρακτήρες και κλασικές σπαζο-
κεφαλιές λογικής ή παρατηρητικότητας.
Τα πρώτα δύο κομμάτια λειτουργούν κα-
λά στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδι-
ού, αν και το εντατικό pixel-hunting που
απαιτείται σε 1-2 σημεία και ειδικά στο
αχανές και μονότονο Tesla Society πιθα-
νώς να κουράσει κάποιους. Ειδικά από τη
στιγμή που η εν λόγω περιοχή διαθέτει
και τη μεγαλύτερη συγκέντρωση θανατη-
φόρων κινδύνων, οι οποίοι αποτελούν πα-
ραδοσιακό κομμάτι των Tex Murphy
games. Πέρα από ορισμένες προφανείς
παγίδες (π.χ. νάρκες ή λέιζερ), τη ζωή του
παίκτη απειλούν επίσης μεταλλαγμένα
έντομα, καθώς και ένα είδος ραδιενεργών
«
ζόμπι», οι λεγόμενοι morlocks, που άλλο-
τε απαιτούν ταχύτητα κι άλλοτε μία κά-
πως άχαρη stealth προσέγγιση. Τα puz-
zles-σπαζοκεφαλιές προσφέρουν την
απαραίτητη ποικιλία στο gameplay χωρίς,
όμως, να διεκδικούν δάφνες πρωτοτυ-
πίας, αφού ως επί το πλείστον αποτελούν
παραλλαγές κλασικών τεστ τύπου «Σταυ-
ρολύνω», ενώ συγκριτικά με ό,τι μας είχε
συνηθίσει η σειρά στο παρελθόν (ιδιαίτε-
ρα στο Pandora Directive), είναι αρκετά
πιο απλά στην επίλυσή τους και πολλές
φορές οι πρώτες trial & error δοκιμές
αποδεικνύονται αρκετές. Το interface πε-
ριστρέφεται γύρω από το ομιλούν PDA
του Tex ονόματι SmartAlec με το συνδυα-
σμό, την εξέταση και τη χρήση των αντι-
κειμένων να εκτελούνται αρκετά γρήγορα
και απροβλημάτιστα. Φυσικά, η εξερεύνη-
ση του περιβάλλοντος γίνεται με τα πλή-
κτρα και αποκλειστικά σε πρώτο πρόσω-
πο, αφού η απόλυτη ελευθερία κινήσεων
σε πλήρως τρισδιάστατο περιβάλλον ήταν
ανέκαθεν το σήμα κατατεθέν της σειράς
και μάλιστα σε εποχές που λίγα παιχνίδια
το τολμούσαν. Συγκριτικά με τότε, ωστό-
σο, έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα για σκύ-
ψιμο ή σήκωμα στις μύτες των ποδιών,
έλλειψη που γενικά δεν θεωρώ σημαντι-
κή, αλλά θα ήθελα να έχει αντικαταστα-
PC Master
78
Μία από τις νέες γραφικές φυσιογνωμίες του
καστ.
Μόλις πιάσετε τη λογική του, λύνεται στο δίλε-
πτο.
Ως συνήθως, μπορούμε να ρωτήσουμε τους πάντες για τα πάντα.
