Τουριστική Αγορά τ. 279

45 ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ Κύριε Αγγελόπουλε, ποια η θέση που θα έπρε- πε να κατέχει ο τουρισμός σε ένα μακρόπνοο όσο και μακροχρόνιο σχέδιο ανάπτυξης της χώρας μας; Ποιες είναι οι δράσεις και οι πολι- τικές που απαιτούνται ώστε σε πρώτο επίπεδο να παγιωθούν τα μεγέθη του και δευτερευό- ντως να καρποφορήσουν περαιτέρω, αξιοποι- ώντας ποικίλες διαστάσεις της ίδιας της τουρι- στικής βιομηχανίας; Ξεκινώντας από το τέλος, ο χαρακτηρισμός του- ριστική βιομηχανία υποδηλώνει ότι το παραγό- μενο είναι προς κατανάλωση, ενώ στην περίπτω- ση του τουρισμού είναι εμπειρικό και δεν μπορεί να συνοδεύεται από τη λέξη βιομηχανία. Αντιθέ- τως, ο όρος «οικονομία της Φιλοξενίας» δίνει μια διάσταση περισσότερο προσανατολισμένη στον σύνθετο χαρακτήρα της φιλοξενίας στην Ελλάδα και τις αυτονόητες συνέργειες που οδηγούν στην ολοκληρωμένη εμπειρία αυτής. Μιλώντας, λοι- πόν, για μακροχρόνια σχέδια στη χώρα μας, πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα στο δάσος και να σταματήσουμε να… καίμε τα δέντρα. Στην περίπτωσή μας, τα “δέντρα” είναι οι επιχειρήσεις φιλοξενίας και το “δάσος”, η υπόλοιπη οικονομία στο σύνολό της, που αποδεδειγμένα συνθέτουν την οικονομία της φιλοξενίας και στην Ελλά- δα είναι ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας συνολικά! Η «οικονομία της Φιλοξενίας» όπως την ονομάζω, είναι το πλέον βιώσιμο μοντέλο επιχειρηματικού οικοσυστήματος της χώρας μας, αφορά όλους και περιλαμβάνει οικονομικές δραστηριότητες, που εκτείνονται από την οικο- δομή και τη μεταποίηση, ως και τον πρωτογενή τομέα. Δίχως άλλο, ο τουρισμός αποτελεί την κύρια εξαγωγική δραστηριότητα της χώρας. Και για να δικαιώσω όσους τη χαρακτηρίζουν «βαριά βιομηχανία», έχει αδικαιολόγητα φορολογικά και άλλα οικονομικά βάρη και κινδυνεύει να έχει την τύχη της βιομηχανίας. Κάθε διαφορετικός συσχε- τισμός, θεωρείται – μάλλον- επιπόλαιος. Πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα κομμάτι μιας αλυσίδας, το οποίο τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τα υπόλοιπα κομμάτια κι αυτό φαίνεται από τη συμβολή στην απασχόληση και την ευρύτερη οικονομία, κυρίως σε τοπικό επίπεδο. Πως πρέπει να “μετράμε” τον τουρισμό; Πόσο ασφαλές κριτήριο είναι η επανάπαυση στο πλήθος των αφίξεων; Οι αφίξεις είναι για τον λαό! Εξ’ ου και χρησιμο- ποιούνται ως μέγεθος μέτρησης της επιτυχίας κατά κόρον εδώ και χρόνια. Μια αναλυτική προ- σέγγιση στα νούμερα αφίξεων, διανυκτερεύσεων και ημερήσιας δαπάνης των τουριστών, αποδει- κνύει ότι τα οικονομικά μεγέθη του κλάδου, δεν είναι τυχαία προβληματικά. Αναρωτηθείτε, 5% αύξηση στις αφίξεις και 10% μείωση στις διανυ- κτερεύσεις, δεν σηματοδοτούν αυτόματα μείωση της κίνησης; Αν προσθέσουμε σε αυτό ταξιδιώτες που επιλέγουν καταλύματα χαμηλότερης κατηγο- ρίας ή και καταλύματα από την λεγόμενη σκιώδη οικονομία, δεν σημαίνει χαμηλότερα έσοδα; Στα επίσημα οικονομικά στοιχεία που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας για την περίοδο του 2018, φαίνεται ότι ο αριθμός αφίξεων δίνει άλλη εικόνα από αυτήν των διαμονών. Έχουμε περισσότε- ρους τουρίστες από ότι είχαμε το 2017, αλλά λιγότερες διανυκτερεύσεις και λιγότερα έσοδα. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην παράλληλη οικονομία δύο ταχυτήτων, που λαμβάνει ανησυ- χητικές διαστάσεις. Από τη μία έχουμε τον νόμιμο επιχειρηματία ξενοδόχο που οποιαδήποτε κίνησή του καταγράφεται και έχει συνέπειες και από την άλλη έχουμε την οικονομία διαμοιρασμού, που σε εθνικό επίπεδο κινείται ανεξέλεγκτα και εντε- λώς ανεξάρτητα. Σε διεθνές επίπεδο βλέπουμε καταιγισμό αντιδράσεων και πολιτική παρέμβαση αντίστοιχη με αυτή που θα περιμέναμε και στην Ελλάδα. Σίγουρα θα έχουμε εξελίξεις και εδώ, πιθανόν μετά τις εκλογές και όχι πριν. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι, οποιαδήποτε απώλεια εσόδων έχει αντίκτυπο στην οικονομία του κράτους και αφήνει αρνητικό αποτύπωμα στην κοινωνία. “ Από την εποχή μου στο ΣΕΤΕ είχα πει, ενοχλώντας κάποιους, ότι η Marketing Greece ήταν μια λάθος κίνηση, όχι ως ιδέα, αλλά ως υλοποίηση. Κατά τη γνώμη μου, η αλλαγή θα έρθει σε τοπικό επίπεδο κι ύστερα θα κλιμακωθεί σε εθνικό. ”