Τουριστική Αγορά τ. 283

66 ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ Αγαπητοί αναγνώστες-επαγγελ- ματίες της τουριστικής βιομηχα- νίας, Μπορεί να πέρασαν μόλις μερικές εβδο- μάδες από την πλέον πρόσφατη επικοι- νωνία μας, ωστόσο η αλήθεια είναι πως φάνηκαν…αιώνες με τα διαδοχικά γεγο- νότα που μεσολάβησαν, απόρροια των απανωτών εκλογικών διαδικασιών. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει εντυπωσια- κά, η ταχύτητα με την οποία κινείται το νέο κυβερνητικό σχήμα πρωτόγνωρη, η αναζήτηση quick wins κάτι παραπάνω από εμφανής κι οι προσδοκίες…over the top! Ωστόσο, θα έχουμε τον χρόνο και το απαιτούμενο περιθώριο, προκειμένου να εξετάσουμε κάθε κίνηση ξεχωριστά. Σε αυτή την έκδοσή της, η στήλη αποφάσισε να παραχωρήσει -οικεία βουλήσει- χώρο σε μια δημο- σίευση που έκανε προ ημερών η Λία Ζαμπέτογλου, διευθύντρια εκπαίδευσης του ΙΝΣΕΤΕ. Τιτλοφορείται υπό το λυρικό: «Ωδή στους κουρασμένους ξενοδοχοϋ- παλλήλους»! Διαβάστε το και, αν ανακα- λύψετε τον εαυτό σας, προσπαθήστε να το διορθώσετε: «Οι ακούραστοι, μόνιμα παρα- γωγικοί, αεικίνητοι εργαζόμενοι ανήκουν αποκλειστικά στον τουριστικό κι επισιτιστικό κλάδο, ξεκινώντας από τους επιχειρηματίες που δεν αφήνουν το μα- γαζί τους (τύπου all inclusive εργασία, με βραχιολάκι παθιασμένου εργαζόμενου) μέχρι τους διευθυντές κι υπευθύνους που, ακολουθώντας το παράδειγμα ο ένας του άλλου, ξημεροβραδιάζονται στα "μαγαζιά" τους, λες και δεν έχουν σπίτι να πάνε». Γιατί, αν δεν χτυπήσεις 20ωρα, πώς θα δείξεις ότι νοιάζεσαι; Αν ξεκουραστείς, πώς είσαι βέβαιος ότι κατά την απουσία σου δεν θα έρθει τσουνάμι να πάρει το μαγαζί σου κι όλοι οι κόποι σου θα πάνε άκλαυτοι; Κι αυτοί οι υφι- στάμενοί σου που δουλεύουν εκεί, τι θα κάνουν, αν πας να κοιμηθείς, να κάνεις ένα μπάνιο, αν δεις τον/την σύντροφό σου; Προσωπική ζωή κι εργασία στον τουρισμό είναι έννοιες αντικρουόμενες κι ασύνδετες. Ή μήπως όχι; Υπάρχει περίπτωση, λέω εγώ τώρα, μία στο εκατομμύριο, να αποδίδουν οι ομά- δες μας χωρίς εμάς (μην πω να αποδί- δουν καλύτερα και μου παρεξηγηθείτε); Υπάρχει περίπτωση να μην είναι αυτοί που μας χρειάζονται, αλλά εμείς που χρειαζόμαστε αυτούς, για να καλύπτουν τις ανασφάλειες και την ιδρυματοποι- ημένη ζωή μας; Υπάρχει περίπτωση να αποδίδουμε καλύτερα με ένα ρεπό ή μικρότερες βάρδιες, αφού πρώτα έχουμε επενδύσει χρόνο να βρούμε εξυπνότερους τρόπους να δουλεύουμε κι έχουμε δημιουργήσει διαδικασίες δο- μημένες στο γεγονός ότι ο εξαντλημένος άνθρωπος δεν είναι αφοσιωμένος, πα- θιασμένος, εργατικός κ.λπ ., αλλά απλώς ένας εξαντλημένος άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να κάνει λιγότερα, με μικρότερη αποτελεσματικότητα και για μικρότερη διάρκεια; Είστε, λοιπόν, κουρασμένοι, γκρι- νιάρηδες κι αποκαμωμένοι κι εί- ναι τέλος Ιουλίου (μην πω ότι είστε έτσι από τις αρχές Ιουνί- ου). Η ομάδα σας κάνει τα ίδια λάθη κι αναρωτιέστε πού πάει όλη αυτή η σκληρή δουλειά που ρίχνετε. Όλα λίγο λάθος, δηλαδή, κι η ζωή επαναλαμβάνεται με intervals 6 μηνών. Οφείλετε να σπάσετε τον φαύλο αυτό κύκλο. Να απελευθερωθείτε από το σύνδρομο του «μόνο εγώ τα κάνω καλά κι η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από τη φυσική μου παρουσία». Να μην ξε- χάσουμε την εντύπωση που δίνετε στην ομάδα σας, όταν είστε μόνιμα εκεί και χώνετε τη μουσουδίτσα σας σε όλες τις διαδικασίες, λύνετε όλα τα προβλήματα και μαζεύετε σαν -καλή παρκετέζα- ό,τι αφήνουν πίσω τους. Γιατί, όσο ξέρουν ότι είστε εκεί να μαζεύετε τα απομεινά- ρια, τόσο δεν θα μάθουν ποτέ να μην αφήνουν απομεινάρια, όσο λύνετε τα προβλήματα, τόσο δεν θα αναλάβουν πο- τέ μία πρωτοβουλία κι όσο ελέγχετε την κάθε σπιθαμή των διαδικασιών, τόσο δεν θα τις αισθανθούν ποτέ δικές τους, αλλά δικές σας, με τους ίδιους άβουλους και μέτριους εκτελεστές. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθε- ρία. Η ομάδα σας είναι όσο ικανή την έχετε φτιάξει να είναι. Αν δεν μπορεί να αποδώσει χωρίς εσάς, καθρεφτάκι. Αν όμως μπορεί κι εσείς επιμένετε ούτως ή άλλως να είστε πάντα εκεί, κοιτάξτε το… Η ζωή είναι μικρή και τα καλοκαίρια μας θα έπρεπε να είναι μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες (όπως λέει και το άσμα) κι όχι το ανάποδο. Διακοπεύει, ταξιδεύει, πετάει και ψαρεύει, κολυμπά και διασκεδάζει και όλα τα στραβά τα κράζει...