Greek Vegan 12

98 LAST Page Ο αστακός πονά και βάσει νόμου αλλά ο «ζωντανός βρασμός» δε σταματά T ο Νοέμβριο του 2021, ύστερα από συστάσεις ερευνητών από το London School of Economics (LSE), η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε να συμπεριλάβει τα κεφαλόποδα (χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές κ.ά.) και τα δεκάποδα (καβούρια, αστακοί, καραβίδες κ.ά.) στο νομοσχέδιο για την ευημερία των ζώων (Animal Welfare Bill). Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, δεκάποδα και κεφαλόποδα είναι όντα με «αισθητικότητα» (sentience), διαθέτουν δηλαδή ανεπτυγμένο νευρι- κό σύστημα, ικανό να αισθάνεται ευχαρίστηση, πόνο, ενόχληση κ.λπ.   Στο πλαίσιο του νόμου, προβλέπεται, εκτός των άλλων, η σύσταση «Επι- τροπής Προστασίας των Ζώων», μίας ομάδας εμπειρογνωμόνων που θα συντάσσουν εκθέσεις σχετικά με το κατά πόσο οι κυβερνητικές αποφάσεις λαμβάνουν υπόψη την καλή διαβίωση των ζώων με αισθητικότητα. Ωστό- σο, οι συστάσεις της επιτροπής δε θα έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα, ενώ η κυβέρνηση διαβεβαίωσε ότι το νομοσχέδιο δε θα έχει άμεσο αντίκτυπο στις κουζίνες των εστιατορίων ή στην αλίευση οστρακοειδών. Με άλλα λόγια: παρά το γεγονός ότι πλέον αναγνωρίζεται νομικά ο πόνος των ζωντανών αστακών, δεν προβλέπονται σχέδια για την απαγόρευση των υφιστάμενων πρακτικών μεταχείρισής τους.  Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Πώς ένας νόμος που αναγνω- ρίζει και επικυρώνει το γεγονός ότι ένα ζώο είναι ικανό να αισθανθεί πόνο δεν επιβάλλει ποινές για τη μη ηθική μεταχείρισή του; Ναι, η διεύρυνση της νομικής προστασίας δικαιωμάτων των ζώων αναμφισβήτητα μας χαροποιεί, αλλά αποτελεί το νομοσχέδιο αυτό ένα ουσιαστικό βήμα προς την κοινωνία που θέλουμε; Πώς θα καλυφθεί το νομικό κενό μιας αρχής που από τη μία προτίθεται να διασφαλίσει την καλή διαβίωση των ζώων και από την άλλη απο- τυγχάνει να εξασφαλίσει το μη βίαιο θάνατό τους; Το παράδειγμα του αστακού αφορά ίσως στο πιο φριχτό βασανιστήριο που επιβάλλε- ται από ανθρώπους σε ζώα. Ζωντανοί, ενώ έχουν πλήρως τις αισθήσεις τους, ρίχνονται σε κατσαρόλες με βραστό νερό προς τέρψιν πελατών σε γκουρμέ εστιατόρια. Μπορεί να περάσουν έως και 15 λεπτά ώσπου να πεθά- νουν, ενώ στο διάστημα αυτό προσπαθούν απεγνωσμένα να δραπετεύσουν. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που ο νόμος σιωπά ενώπιον της σκληρής και παράδοξης μεταχείρισης των ζώων. Εκτρεφόμενα θηλα- στικά όπως χοίροι, πρόβατα και αγελάδες, που τυγχάνουν ήδη νομικής προστασίας από το 2006 (Animal Welfare Act 2006), υποβάλλονται συστηματικά -και νόμιμα- σε βασανιστήρια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Χοίροι και πρόβατα ευνου- χίζονται, κόβονται οι ουρές τους, τροχίζονται τα δόντια τους μέχρι τα ούλα, και όλα αυτά χω- ρίς αναισθητικό. Στο πλαίσιο μιας βάρβαρης τεχνικής, γνωστής ως “thumping” («βρόντημα»), τα άρρωστα μωρά γουρουνάκια θανατώνονται με βίαιο τρόπο: οι εκτροφείς τα πιάνουν από τα πόδια και χτυπούν με δύναμη το κεφάλι τους στον τοίχο ή στο πάτωμα μέχρι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή. «Παρά το γεγονός ότι πλέον αναγνωρίζεται νομικά ο πόνος των ζωντανών αστακών, δεν προβλέπονται σχέδια για την απαγόρευση των υφιστάμενων πρακτικών μεταχείρισής τους.»