Greek Vegan

27 Ό σοι έχουν μελετήσει, έστω κι ερασιτεχνικά, την επιστή- μη της φιλοσοφίας, σίγουρα, έχουν συναντήσει σε κάποια εκδοχή της το αξίωμα ότι τα πράγματα στη ζωή μας διέπονται από την αίσθηση του μοιραίου. Προσωπικά, δεν ξέρω αν μπορώ να ασπαστώ αυτή την πε- ποίθηση. Ωστόσο, με κάποια σχετική βεβαιότητα, μπορώ να πω ότι η σχέση μου με τον βιγκανισμό έχει κάτι το μοιραίο. Ήρθα σ’ επαφή μ’ αυτή τη διατροφή -πριν καν γίνει γνωστή στη χώρα μας η ορολογία vegan- στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Τότε για πρώτη φορά μου μίλησαν για μια υγιεινή δι- ατροφή, η οποία δεν περιέχει κανένα ζωικό προϊόν. Η αφορμή, βέβαια, είχε έρθει πακέτο με μια αρνητική συγκυ- ρία. Βρισκόμουν στην εφηβική μου ηλικία, μελετούσα σκληρά, προετοιμα- ζόμουν για τις πανελλήνιες εξετάσεις κι είχα τρομερό άγχος για την επιτυχή έκβασή τους. Σ’ εκείνη την αγχώδη περίοδο της ζωής μου, ο οργανισμός μου αντέδρασε. Μικροί άσπροι λεκέ- δες εμφανίστηκαν σε διάφορα σημεία στο δέρμα μου κι η ιατρική διάγνωση ήταν λεύκη. Πρόκειται για ψυχοσωμα- τικό, αυτοάνοσο νόσημα, για το οποίο η ιατρική κι η φαρμακολογία δεν έχει βρει -μέχρι τώρα τουλάχιστον- αποτε- λεσματική θεραπεία. Ο φόβος της εξά- πλωσης της λεύκης -κύριως στο πρό- σωπο- κυριάρχησε μέσα στο εφηβικό μου μυαλό, όποτε κι αναζήτησα κάθε πιθανή λύση. Χρόνια αργότερα, μια Βρετανίδα life coach, σε μια συζήτηση που είχαμε, με πληροφόρησε ότι ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κάπως σαν ραντάρ, όταν βρίσκεται σε εγρήγορση για την αναζήτηση κάποιας λύσης. Πράγμα που σημαίνει ότι κινητοποιεί- ται άμεσα, όταν ακούσει κάτι που μας ενδιαφέρει, ενώ βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση. Έτσι έγινε και με μένα. Ψάχνοντας αποτελεσματική θεραπεία για τη λεύκη μου, από συζητήσεις φί- λων φίλου έμαθα για έναν χημικό ο οποίος έκανε υγιεινή διατροφή, χωρίς την παραμικρή κατανάλωση ζωικών προϊόντων. Ο εν λόγω χημικός -σε επαφή που είχα μαζί του- μου έδω- σε το πρώτο πληροφοριακό υλικό και συνάμα ελπίδα ότι έχω καλές πιθανό- τητες να σταματή- σω την εξάπλωση της λεύκης ή και να τη θεραπεύσω με τη δίαιτά μου. Πείστηκα κι αποφάσισα να την ακολου- θήσω. Το ίδιο συνέβη και με μέ- λη της οικογένειάς μου, οπότε η αλλαγή έλαβε χώρα σ’ ένα υπο- στηρικτικό περιβάλλον. Ωστόσο, έκανα, ή μάλλον κάναμε, ένα βασικό λάθος. Μπήκα στη vegan διατροφή από τη μια μέρα στην άλλη. Από τη μια μέρα στην άλλη στερήθηκα πράγματα τα οποία κατανάλωνα για πολλά χρόνια. Το εφηβικό μου μυα- λό άρχισε να σκέφτεται γευστικούς πειρασμούς ζωικών προϊόντων ακόμη και για διάφορα εδέ- σματα ταχυφαγείων, τα οποία δεν τα άγγιζα καν πριν από χρόνια. Για να μην μακρηγο- ρώ, την υγιεινή διατροφή την έκανα περίπου ένα εξάμηνο. Καθώς το σκέφτομαι τώρα, δι- απιστώνω ότι μου έκανε πο- λύ καλό. Αρχικά, σταμάτησε την εξάπλωση της λεύκης μου, μου έδωσε ευεξία, άρχισα να πηγαίνω γυμναστήριο και να νιώθω διαφορε- τικά. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η vegan διατροφή επανήλθε στη ζωή μου τυχαία ή μοιραία. Δουλεύοντας στη life style δημοσιογραφία, είχα τη δυνατότητα να τα- ξιδεύω αρκετά. Κάπου στο 2005, στο ραγδαί- ως αναπτυσσόμε- νο Βερολίνο, είδα vegan εστιατόρια, είδα vegan γα- στρονομικές επι- λογές στο μενού διάσημων μαγα- ζιών και δεν θα ξεχάσω ποτέ μια υπέροχη πατατό - σουπα συνοδευόμε- νη από ψωμί ζυμωμένο με κρεμμύδι, το οποίο έφαγα σ’ ένα συνοικιακό βερολινέζικο τα- χυφαγείο. Τότε ήταν η πρώτη φορά που είπα στον εαυτό μου: «Ίσως να μην είναι τόσο δύσκολο να γίνεις vegan τελικά» . Μερικά χρόνια μετά, η φρά- ση επισκέπτηκε και πάλι την αθέατη πλευρά της σκέψης μου. Η οικονομική «Δεν έχω αποκοπεί από τους φίλους μου, οι οποίοι με στηρίζουν και μοιράζονται με χαρά το vegan φαγητό μου»