Greek Vegan

37 χειρήματα μου έδιναν θάρρος για να προχωρήσουμε. Κά- ναμε διακοπές με τις οικογένειές μας στο σκάφος του Jim κι ο γιος μου έπαιζε στην παραλία με ένα παιδί που έτυχε να είναι ο γιος του Steven Spielberg. Ο Spielberg -ομολο- γουμένως ένας από τους πιο επιτυχημένους σκηνο- θέτες όλων των εποχών- επισκέφθηκε το σκάφος μας κι ανέφερε ότι έφτιαξε την ταινία Jurassic Park, χρησιμοποιώντας υπολογιστές Silicon Graphics, κατασκευασμένους από μια εται- ρεία του Jim. Ρώτησα τον Spielberg εάν είχε καμιά συμβουλή για έναν νέο σκη- νοθέτη και μου είπε: «Μην φτιάξεις ποτέ ταινία που να ασχολείται με σκάφη ή ζώα.» Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησα εί- χε τίτλο «The Cove» (Ο Όρμος) και περι- είχε και σκάφη και ζώα. Σε πρώτο επίπε- δο, η ταινία αφορά το κυνήγι δελφινιών στην Ιαπωνία. Έχει όμως κι ένα ευρύτερο νόημα, που αγγίζει τον στίχο του Blake που ανέφερα νωρίτερα, εκείνον που μας παροτρύ- νει να δούμε τον κόσμο όλο σε έναν κόκκο άμμου. Παρατηρώντας τον μυστικό όρμο του Taiji, αυτή τη μικρή θαλάσσια περιοχή στην Ιαπωνία, αποκαλύπτουμε όχι μόνο ότι στο σημείο αυτό του πλανήτη σκοτώνουν περισσότερα δελφίνια απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου - ζώα που διαθέτουν μεγαλύτερο εγκέφαλο από εμάς κι ανεπτυγμένες συναισθηματικές ικανότητες - αλλά και την καταστροφή που προκαλεί ο άνθρωπος στις θάλασσες, το σύστημα υποστήριξης ζωής του πλανήτη μας. εταιρεία που επέτρεπε στον ασθενή να πάρει τον έλεγχο και να κατανοήσει τα ιατρικά του δεδομένα. Μετά τη φωτογράφησή του για το Fortune, ο Jim με ρώτησε εάν θα μπορούσα να του μάθω να γίνει καλός φω- τογράφος. Εγώ του απάντησα ότι θα τον έκανα εξαι- ρετικό φωτογράφο, εάν εκείνος με τη σειρά του μου μάθαινε να γίνω... δισεκατομμυριούχος! Κι οι δύο αγαπούσαμε πολύ τις κατα- δύσεις κι έτσι ξεκινήσαμε να τραβάμε υποθαλάσσιες φωτογραφίες σε όλο τον κόσμο. Ο Jim κατασκεύασε ένα σκάφος -διέθετε το υψηλότερο κατάρτι στον κόσμο- ένα ιδιαίτερα φινετσάτο και γρήγορο σκάφος, διακοσμημένο με έργα του Μονέ κι ένα του Πικάσο από την μπλε περίοδο του καλλιτέ- χνη, και γλυπτά του Ροντέν να πλαισι- ώνουν τις κρεβατοκάμαρες! Ο Jim δεν έκανε ποτέ μισές δουλειές. Δεν ήταν ικα- νοποιημένος με τις υποθαλάσσιες κάμερες που υπήρχαν, οπότε κατασκεύασε μία διαφο- ρετική. Την καλύτερη στον κόσμο. Το σκάφος του ήταν γεμάτο με πολύτιμα έργα τέχνης, αλλά βρεθήκα- με να προσπαθούμε να τραβήξουμε τα πιο εντυπωσιακά «έργα τέχνης», για να προλάβει ο κόσμος να τα δει πριν εξαφανιστούν. Ένας διατηρημένος κοραλλιογενής ύφαλος είναι πιο ωραίος από οποιοδήποτε μουσείο γεμάτο με έρ- γα που έχουν φτιαχτεί από ταλαντούχους ανθρώπους. Δεν προκαλεί απλώς δέος. Τα υπέροχα χρώματα, οι περίεργες «εξωγήινες» μορφές ζωής – 4,5 δις χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του Θεού. Όμως, όπου κι αν ταξιδέψαμε, βρήκαμε υφάλους που είχαν καταστραφεί από ανθρώπι- νες δράσεις, όπως η υπεραλίευση, η ρύπανση, η αλιεία με δυναμίτη, η όξυνση και, βέβαια, η υπερθέρμανση των θαλασσών, για να κατονομάσουμε μερικές μόνο. Ο Jim θέλησε να μου δείξει τον πιο ωραίο ύφαλο που ο ίδιος είχε επισκεφθεί ποτέ. Ήταν ένας απομακρυσμένος ύφαλος στην Παπούα της Νέας Γουινέας. Μας πήρε μία μέρα να φθάσουμε εκεί αεροπορικώς κι άλλες δύο μέρες με το ιστιοφόρο. Αλλά, όταν φθάσαμε και κάναμε την κατάδυση, δεν βρήκαμε τίποτα παρά χαλίκια. Ο Jim δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Είναι δύσκολο να πεις γιατί καταστράφηκε. Μπορεί να έκαναν χρήση δυναμίτη οι τοπικοί ψαράδες... Αλλά, όπου και να ταξι- δεύαμε, βλέπαμε κατεστραμμένη γη. Την τρίτη φορά που επισκεφθήκαμε το αρχιπέλαγος Galapagos, τελειώνοντας μία κατάδυση, παρατηρήσαμε άνδρες που ψαρεύανε σε προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή. Αγανακτισμένος ο Jim φώναξε «κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι» και του λέω εγώ «γιατί όχι εσύ κι εγώ;». Με ρώτησε τι εννοώ και του είπα: «Θα χρησιμοποιήσουμε τα δικά σου χρήματα και τα δικά μου μάτια να φτιάξουμε ταινίες.» Έτσι, ξεκινήσαμε την οργάνωση με τίτλο «The Oceanic Preservation Society (OPS)» (Εταιρεία Προστασίας και Διατή- ρησης του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος). Πρόκειται για έναν μη-κερδοσκοπικό φορέα που χρησιμοποιεί κινηματογραφι- κές ταινίες, για να ευαισθητοποιήσει και να φέρει αλλαγή σε κάποια από τα πιο σημαντικά ζητήματα της ανθρωπότητας. Ήταν ένα μεγάλο ρίσκο και για τους δύο μας. Εγώ δεν είχα γυρίσει ποτέ ταινία, αλλά η ατρόμητη διάθεση του Jim κι η προηγούμενη επιτυχημένη εμπειρία του σε νέα εγ- Στην Ιαπωνία κυνηγάνε δελφίνια όχι μόνο για το κρέας τους, αλλά και για να τα πουλήσουν σε πάρκα θεάματος σε αγορές της Κίνας και της Μέσης Ανατολής. «…Παρατηρώντας τον μυστικό όρμο του Taiji, αυτή τη μι- κρή θαλάσσια περιοχή στην Ιαπωνία, αποκαλύπτουμε όχι μόνο ότι στο σημείο αυτό του πλανήτη σκοτώνουν περισ- σότερα δελφίνια απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου - ζώα που διαθέτουν μεγαλύτερο εγκέφαλο από εμάς κι ανεπτυγμένες συναισθηματικές ικανότητες - αλλά και την καταστροφή που προκαλεί ο άνθρωπος στις θά- λασσες, το σύστημα υποστήριξης ζωής του πλανήτη μας.»