Greek Vegan 8

35 Τ ο παρόν θέμα ξεκίνησε από μια έρευνα γνωστού τουριστικού ιστότοπου, οι χρήστες του οποίου χάρισαν μια γενναιόδωρη θέση στην Αθήνα: μέσα στις 10 πιο vegan-friendly πρωτεύουσες της Ευρώπης. Η είδηση μας ξάφνιασε ευχάριστα. Μπορεί να μην είχε κάποια στατιστική, επιστημονική βάση, αλλά και από μόνο του το γεγονός ότι ξένοι επισκέπτες βλέπουν με αυτόν τον τρόπο την ελληνική πρωτεύουσα είναι επίτευξη σημαντική. Αυτή η θέση συνεπάγεται την ανάλογη ευθύνη βεβαί- ως, καθότι έχουμε χρέος να τη διαφυλά- ξουμε και να την κάνουμε μαγιά για νέες, σημαντικές vegan κατακτήσεις. Μελετώντας την προαναφερθείσα χρηστική έρευνα, μπορεί κάποιος να εξαγάγει το συμπέρασμα ότι ο προσανα- τολισμός της είναι αμιγώς τουριστικός, και ειδικότερα σχετίζεται με τη γαστρο- νομία. Τουτέστιν, η Αθήνα, αφουγκρα- ζόμενη τον άνεμο της αλλαγής, προσαρ- μόζεται. Δημιουργεί vegan εστιατόρια, παρέχει vegan πιάτα και σε χώρους εστί- ασης για παμφάγους, κατανοεί την ανά- γκη για ύπαρξη φυτικού γάλακτος στα καφέ της, προωθεί στους τουρίστες της τα, έτσι και αλλιώς, vegan γλυκά της και κερδίζει τις εντυπώσεις. Αρκεί όμως μό- νον αυτό; Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί να έχουμε κάδους για ανακυκλώσιμα υλικά, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολί- τες οι οποίοι πετάνε ό,τι απορρίμματα γουστάρουν εκεί μέσα. Στους δρόμους μας ζουν παρά πολλά αδέσποτα ζώα, για τα οποία γίνεται έκκληση να υπάρξει μέ- ριμνα μόνον κατά τα ακραία καιρικά φαι- νόμενα, ενώ κάποιος άλλος, κάποιοι άλ- λοι τα παράτησαν, καταδικασμένα να ζή- σουν ανέστια. Τα σπίτια μας υποφέρουν από απώλεια ενέργειας και εμείς, ως ιδι- οκτήτες, αδυνατούμε να καταλάβουμε τη σημασία του να τα θωρακίσουμε με φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις, στα- ματώντας επιτέλους το υπέρμετρο ενερ- γειακό ξόδεμα. Δυστυχώς, αδυνατούμε ως κοινωνία να καταλάβουμε ακόμη και τα πιο απλά: τη συνετή διαχείριση του νερού, το να βγάζουμε τις συσκευές από τις πρίζες όταν δεν τις χρησιμοποιούμε, την ύψιστη ανάγκη να «πρασινίσουμε» τα μπαλκόνια και τις ταράτσες μας, φυ- τεύοντας εποχιακά φυτά. Είναι στ’ αλή- θεια τόσο δύσκολο; Είναι λυπηρό ότι ως ελληνική κοινω- νία δεν είμαστε σε θέση να «χωνέψουμε» τις αλλαγές μπροστά στις ανάγκες της νέας εποχής. Πολλοί δεν αντιλαμβάνο- νται ακόμη και τα απλά πράγματα: όπως, λ.χ., την αναγκαιότητα του να μην πετά κανείς το περισσευούμενο φαγητό του, αλλά να το κάνει, πανεύκολα, φυσικό λί- πασμα για τα φυτά του ή για τα φυτά της γειτονιάς του. Μελέτη του ΑΠΘ, μάλιστα, κατέγραψε αυτή τη θλιβερή πραγματι- κότητα, ότι Έλληνες, κυρίως νεαρής ηλι- κίας, πετούν τρόφιμα – ακόμη και φρε- σκομαγειρεμένο φαγητό. Ίσως γιατί δεν έχουν ενσυναίσθηση, δεδομένου ότι για το συγκεκριμένο πιάτο φαγητό σκοτώθη- κε αδίκως ένα ζώο ή ότι με τη συγκεκρι- μένη μερίδα θα χόρταινε ένα πεινασμένο παιδί στην Αφρική, με πρησμένη από την πείνα κοιλιά. Άρα μπορούμε να μιλάμε για vegan πρόσημο σ’ αυτή τη χώρα; Η γενικότερη εικόνα, ας μη γελιόμαστε, δεν είναι καλή. Οι vegan παλεύουμε για την ίδια μας την ύπαρξη: πρέπει να εξηγούμε τη φιλοσο- φία ζωής μας με όσους συνυπάρχουμε, φιλοσοφία που αντιμετωπίζεται με κα- χυποψία. Συνήθως, ενδεικτική είναι η αντίληψη ότι ακολουθούμε τη διατροφή της νηστείας 365 μέρες τον χρόνο. Αυτό το επιχείρημα έχει κάποια βαρύτητα στο μυαλό του μέσου Έλληνα και, ας πούμε ότι, είναι η αφετηρία για να συζητήσου- με. Και επειδή δεν είναι όλα πεσιμιστικά, ας εστιάσουμε στα αισιόδοξα. Είναι λυπηρό ότι ως ελληνική κοινωνία δεν είμαστε σε θέση να «χωνέψουμε» τις αλλαγές μπροστά στις ανάγκες της νέας εποχής. Τα αδέσποτα ζώα λαμβάνουν φροντίδα μόνο από τους φιλόζωους κάθε γειτονιάς. Η Αθήνα μέσα στις 10 πιο vegan-friendly πρωτεύουσες της Ευρώπης!