Greek Vegan 8

is for Vegan! που προορίζεται γι’ αυτά, όλα τα φρικτά μαρτύρια που περνάνε τα ζώα εκτροφής. Έτσι, αυτόματα έκοψα και τα τυριά και τα αυγά και το μέλι και έγινα vegan. Πολύ γρήγορα τα έκοψες όλα. Είχα μπει τότε στη διαδικασία να μάθω και έβλεπα πολύ υλικό. Πάθαινε ο εγκέφαλός μου διαδοχικές «εκρή- ξεις» από αυτά που έβλεπα και μάθαινα. Ήταν ένα πράγ- μα συγκλονιστικό. Είχα τότε μαζέψει και μια αδέσποτη γατούλα, την κοιτούσα και έλεγα: « Πώς είναι δυνατόν να κάνεις διαχωρισμό; ». Όταν έχεις ένα ζωάκι δίπλα σου που δεν μπορείς να διανοηθείς ότι θα το φας, όσο και να πεινάς, συνειδητοποιείς ότι όλα τα ζώα είναι το ίδιο: πονούν, χαίρονται, φοβούνται, έχουν συναισθήματα και αισθήσεις, έχουν οικογένειες, δίνουν και παίρνουν αγάπη, βασικά μας διδάσκουν τι σημαίνει αγάπη… Δεν υπάρχει γυρισμός. Δεν μπορώ να ακούω λόγια του τύ- που: « Εντάξει, μωρέ, τρώω λίγο κοτόπουλο », όταν οι όρνι- θες είναι από τα πιο κακοποιημένα πλάσματα σε αυτόν τον κόσμο… Και μόνο το βίντεο που δείχνει τα μικρά αρσενικά κοτοπουλάκια να τα αλέθουν ζωντανά, επειδή είναι πα- ράπλευρες απώλειες της βιομηχανίας, σε στιγματίζει. Να βλέπεις να συνθλίβονται ζωντανά, ενώ κοιτάνε χαρού- μενα γύρω τους. Δεν μπορούσα να κάνω πίσω μετά από αυτό. Αυτές οι εικόνες με έχουν σημαδέψει τόσο βαθιά, που δεν μπορούσα να μη γίνω vegan. Δεν το επέτρεπε η συνείδησή μου και η ηθική μου. Όλα όσα είδες σε έκαναν να ασχοληθείς και με τον ακτιβισμό; Έχω κάνει κάποιες δράσεις. Και σε πορείες έχω πάει με τους Anonymous for the Voiceless –τους οποίους γνώρισα σε μια εκπομπή που είχα κάνει για τον βιγκανι- σμό στο «Vice»–, αλλά και στη δράση «Ο Κύβος της Αλή- θειας». Ήθελα να είμαι μέσα στον κύβο και να κρατάω το λάπτοπ, για να βλέπω τα πρόσωπα του κόσμου απέναντί μου όταν θα παρακολουθούσαν τις εικόνες και τα βί- ντεο. Κοιτούσα τα μάτια τους, ήθελα να συνδέομαι με το συναίσθημά τους. Ήταν κάτι πολύ ισχυρό. Θυμάμαι, ήταν μια μανούλα απέναντί μου με το παιδάκι της, που ήταν γύρω στα πέντε, η οποία άρχισε να κλαίει με λυγ- μούς και έκλαιγα και εγώ μέσα από τη μάσκα. Το παιδάκι δεν καταλάβαινε και κοιτούσε απορημένο τη μαμά του να κλαίει. Πολύ δυνατά συναισθήματα. Θέλω στη συνέ- χεια να κάνω και άλλα πράγματα, ακόμη είμαι στην αρχή. Σ υναντηθήκαμε με τον Γιώργο Κοψιδά στον Εθνικό Κήπο, όπου, μεταξύ άλλων, μας μίλησε για το πώς έγινε vegan και για το πώς οραμα- τίζεται τον κόσμο στο μέλλον. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή του ταξιδιού σου στον βιγκανισμό. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις; Κάποια στιγμή, πριν από 8 χρόνια, το 2013, άρχισα να βλέπω διάφορα βίντεο. Δεν θυμάμαι αν μου το έστειλε κάποιος ή αν έπεσα εγώ πάνω σε κάποιο, πάντως είδα πλάνα από τη βιομηχανία κρέατος και έπαθα σοκ. Μετά άρχισα να βλέπω περισσότερα βίντεο σχετικά με το τι περνούν τα ζώα, και ήταν σαν να έφαγα μια τεράστια σφαλιάρα. Νομίζω πως κάπως έτσι ξεκινάνε οι περισσό- τεροι που γνωρίζω. Αυτό είναι και το καλό του ίντερνετ και της εποχής όπου ζούμε, καθώς πλέον η πληροφο- ρία είναι παντού. Θεωρούσα τον εαυτό μου φιλόζωο. Αγαπούσα τα ζώα, πίστευα πραγματικά ότι τα αγαπάω, αλλά συνειδητοποίησα ότι αγαπούσα αυτά που μου είχαν μάθει να αγαπάω. Με είχαν «εκπαιδεύσει» να αγα- πάω σκύλους, γάτες, άλογα, ενώ την ίδια στιγμή έτρωγα κάποια άλλα, χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι είναι όλα ίσα. Εκεί, λοιπόν, έγινε η σύνδεση. Έγινα για ούτε έναν μήνα vegetarian, γιατί αρχικά πίστεψα ότι δεν πείραζε να τρώω γαλακτοκομικά αφού δεν πεθαίνει το ζώο, μέχρι που είδα τι συμβαίνει με τις αγελάδες: πώς βιάζονται, πώς τους παίρνουν τα μωρά και κλέβουν το γάλα τους «Με είχαν < εκπαιδεύσει > να αγαπάω σκύλους, γάτες, άλογα, ενώ την ίδια στιγμή έτρωγα κάποια άλλα, χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι είναι όλα ίσα.» 64