Tαπείνωση
Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, το περιστατι-
κό ήταν αποτέλεσμα μίας γενικότερης κατά-
στασης ταπείνωσης που κυριαρχεί στην
Ελλάδα:
«Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το περι-
στατικό που έζησα κακιά στιγμή, αλλά έτσι
θα το εξευτέλιζα. Δεν ήταν σαν το τραμ που
με πάτησε στον δρόμο εξαιτίας μίας αδεξιό-
τητάς μου. Ηταν το γέννημα ενός στάτους
πολύ ευρύτερου που κυριαρχεί σε όλη την
Ελλάδα. Η ταπείνωση ενός έθνους σε σημείο
να μην μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς στο
δρόμο χωρίς το καρδιοχτύπι μη τυχόν του
τύχει το απρόσμενο κακό. Οπως μου είπε ο
αστυνομικός διευθυντής που με βρήκε τότε,
“η Αθήνα είναι μία ανοχύρωτη πόλη όπου κυ-
ριαρχούν ο φόβος, η ανησυχία και το απρό-
σμενο”. Ο καθένας μπορεί να κάνει το οτιδή-
ποτε και ο καθένας μπορεί να υποστεί το οτι-
δήποτε. Η Αστυνομία, σύμφωνα με τα λόγια
του, μπορεί να κάνει πάρα πολύ λίγα πράγ-
ματα και ακόμη λιγότερα να κυνηγήσει, πό-
σω μάλλον να καταδικάσει. Και έτσι είναι. Κα-
κό τέλος είχε η ηρωική ελληνική φυλή μετά
το αλβανικό, μετά τον ανταρτοπόλεμο, μετά
το ασικλίκι, μετά τη νίκη της Δεξιάς, μετά το
Μακρονήσι. Ολα αυτά τα πράγματα σφράγι-
σαν το κακό μέρος από τη μοίρα του Ρωμιού.
Ισως μας προόριζε η μοίρα για μία καλύτερη
ζωή. Για ελευθερία.»
Σήμερα, η χώρα μας δεν ανοίγει τις πόρ-
τες της στους λαθρομετανάστες με τη λογι-
κή της ελεύθερης διέλευσης την οποία υπο-
νοεί ο σκηνοθέτης: Προσπαθεί να συγκρατή-
σει το ρεύμα, ενισχύοντας τη συνοριοφύλα-
ξη με δυνάμεις και μέσα της Frontex και κι-
νώντας τις διαδικασίες για την κατασκευή
ισχυρών εμποδίων στις προβληματικές πε-
ριοχές. Απλώς, όπως δείχνουν οι ψυχροί
αριθμοί, τα μέσα που διαθέτει για την επί-
τευξη του σκοπού δεν αρκούν για να έχουν
οι προσπάθειές της αίσιο αποτέλεσμα. Ισως
και οι αρμόδιοι να μην έχουν συνειδητοποιή-
σει το πρόβλημα σε όλες τις διαστάσεις του,
ώστε να λάβουν τα ενδεδειγμένα μέτρα για
τον περιορισμό του. Από μόνη της η γεω-
γραφική θέση των «εσωτερικών» χωρών της
ΕΕ διασφαλίζει τα σύνορά τους. Οι χώρες
της περιφέρειας, όμως, ειδικά αυτές που
εφάπτονται με την αφρικανική και ασιατική
ήπειρο, αποτελούν εντελώς διαφορετική πε-
ρίπτωση, αφού είναι αυτές που δέχονται τα
κύματα των λαθρομεταναστών. Για τη συ-
γκράτησή τους απαιτείται πανευρωπαϊκή συ-
νεργασία και, φυσικά, οικονομική συνδρομή.
Προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ότι έγι-
νε κάποιο θετικό βήμα με
το πρόσφατο ψήφισμα
της Ολομέλειας του Ευ-
ρωπαϊκού Κοινοβουλίου
περί αναθεώρησης του
Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ»
και μη εφαρμογής της αρ-
χής της επαναπροώθησης
των αιτούντων άσυλο λα-
θρομεταναστών στην πρώ-
τη χώρα εισόδου τους στην
Ευρώπη (δηλαδή, κατά κα-
νόνα στην Ελλάδα). Με το
ίδιο ψήφισμα διασφαλίζεται
η οικονομική υποστήριξη
από το Ευρωπαϊκό Ταμείο
των κρατών που δέχονται με-
γάλο αριθμό αιτήσεων ασύ-
λου. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας φαίνεται να
κατανοούν επιτέλους ότι η μέχρι τώρα ισχύ-
ουσα κοινοτική νομοθεσία επί του συγκεκρι-
μένου προβλήματος έχει δημιουργήσει με-
γάλες κοινωνικοοικονομικές ανισότητες με-
ταξύ των κρατών της ΕΕ.
Μία καλή αφορμή
Κατά τη δεκαετία του 1990 η Ελλάδα αιφ-
νιδιάστηκε από το πρώτο μεγάλο κύμα λα-
θρομεταναστών από τις χώρες της Βαλκανι-
κής, με αποτέλεσμα να σημειωθούν οι πρώ-
τες κοινωνικές τριβές εξαιτίας του. Αυτό που
λείπει είναι μία αντικειμενική και αμερόλη-
πτη έρευνα που θα δίνει σαφείς και εμπερι-
στατωμένες απαντήσεις στο πρόβλημα της
λαθρομετανάστευσης. Η συνέντευξη του Νί-
κου Κούνδουρου στο «Βήμα της Κυριακής»
είναι μία καλή αφορμή για να καθίσουμε
όλοι οι ενδιαφερόμενοι να συζητήσουμε τα
του οίκου μας με την αρμόζουσα σοβαρότη-
τα και όχι με «συναισθηματισμούς και εφηβι-
κές μαλακίες»...
•
ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
31
συνεντευξη κουνδουρου
Μ
ία πολύ δύσκολη περιπέτεια που λίγο έλειψε να του στοιχίσει
την ίδια τη ζωή του πέρασε ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος
τα ξημερώματα της 21 Οκτωβρίου 2010. Την ώρα που κοιμό-
ταν, εισέβαλαν στην κατοικία του, στο Μετς, δύο ληστές, οι οποίοι τον
ακινητοποίησαν και τον έσυραν μέχρι το χρηματοκιβώτιο.
Εκεί του ζήτησαν να το ανοίξει και να τους παραδώσει τα χρήματα.
Τότε εμφανίστηκαν άλλα δύο άτομα, τα οποία τον χτύπησαν στο πρό-
σωπο. Τελικά, ο 84χρονος σκηνοθέτης άνοιξε το χρηματοκιβώτιο, οι
ληστές πήραν τα χρήματα που υπήρχαν μέσα, αλλά δεν αρκέστηκαν
σ’ αυτό: Συνέχισαν να τον χτυπούν, ενώ προσπάθησαν να τον πνί-
ξουν με ένα μαξιλάρι. Την ώρα της ληστείας στον επάνω όροφο της
κατοικίας βρίσκονταν η σύζυγος και η κόρη του θύματος, οι οποίες
δεν αντιλήφθηκαν το συμβάν. Για να μην τις ανησυχήσει, μετά το πε-
ριστατικό ο σκηνοθέτης κάλεσε έναν φίλο του, ο οποίος τον μετέφε-
ρε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη ισχαιμικό
επεισόδιο και θεωρήθηκε απαραίτητη η νοσηλεία του σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι
αστυνομικοί που ασχολήθηκαν με την υπόθεση διαπίστωσαν ότι οι δράστες εισήλθαν
στην κατοικία από την κεντρική είσοδο και επειδή δεν εντόπισαν ίχνη διάρρηξης, εκτίμη-
σαν ότι οι ληστές χρησιμοποίησαν αντικλείδι για να ανοίξουν την πόρτα.
ΜΙΑ ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΕ «ΛΑΘΟΣ» ΑΝΘΡΩΠΟ
Ο
Νίκος Κούνδουρος είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες
σκηνοθέτες. Γεννήθηκε στον Αγιο Νικόλαο Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926.
Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της
Αθήνας από την οποία αποφοίτησε το 1948. Από τα 17 του (στα χρόνια της γερμανικής
κατοχής) έγινε μέλος του ΕΑΜ–ΕΛΑΣ και αργότερα, λόγω πολιτικών πεποιθήσεων,
εξορίστηκε στη Μακρόνησο.
Στα 28 του αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο ως σκηνοθέτης. Ξεκίνησε
με την ταινία «Μαγική Πόλη» (1954) και συνέχισε με το πρωτοποριακό έργο «Ο Δρά-
κος», μία ταινία του 1956 που τον καθιέρωσε. Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958),
«Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας»
(1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.
Ο Ν. Κούνδουρος έχει αντιπροσωπεύσει τον ελληνικό κινηματογράφο στο εξωτερικό
(Φεστιβάλ Βενετίας και Βερολίνου). Εχει επίσης τιμηθεί με το Α’ Βραβείο Σκηνοθεσίας
στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου για τη ταινία «Μικρές Αφροδίτες» (για την
οποία απέσπασε επίσης το Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου),
καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1959. Αντί-
γραφα πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη
Γαλλική Ταινιοθήκη και στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ