Food Service τ. 135

στο μενού με την πλήρη έκταση των συστατι- κών του, προκειμένου οι πελάτες να γνωρίζουν ακριβώς τι βρίσκεται στο πιάτο τους!» Το συ- γκεκριμένο αμάρτημα εστιάζει περισσότερο στη σπατάλη του χρόνου σας και σας «κατατρώει» (υπερ)πολύτιμο χώρο στο μενού σας. Αντιθέ- τως, να έχετε κατά νου πως οι περισσότεροι πελάτες αναζητούν μια εμπειρία μοναδική όσο και ξεχωριστή, για την οποία είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για να τη βιώσουν. Χρήσιμο, λοιπόν, είναι να τους προσφέρετε έναν (και δύο, και τρεις, και ακόμη περισσότερους) λόγους να επιλέξουν και να παραγγείλουν τα πλέον ακριβά πιάτα που βρίσκονται στο μενού σας. Επί του πρακτέου. Πώς σας φαίνεται η εξής περιγραφή σε ένα μενού; «250 γραμμάρια μοσχαρίσιο μπι- φτέκι με μαρούλι, ντομάτα, κρεμμύδια, κέτσαπ, μουστάρδα και πίκλες σε ψωμάκι. Σερβίρεται με τηγανητές πατάτες ή τσιπς». Μπορεί η συγκεκριμένη περιγραφή να απα- ριθμεί κάθε υλικό που συνοδεύει το εν λό- γω burger, ωστόσο δεν υπάρχει το λεγόμενο «WOW factor», κάποιο διαφοροποιητικό ση- μείο αναφοράς. Είναι ξεκάθαρο πως λείπει η ελκυστικότητα, καθώς επίσης και ο παράγοντας που θα παρακινήσει ή θα ωθήσει τους κατανα- λωτές να αγοράσουν το πολυπόθητο πιάτο που θα σας αφήσει τα περισσότερα κέρδη. Θεωρίες; Στην πράξη, λοιπόν, ας δοκιμάσουμε μια κάπως διαφορετική περιγραφή του προανα- φερθέντος πιάτου στο μενού: «Το ολόφρεσκο χειροποίητο μπιφτέκι μας, που έχει ζυμωθεί με μοναδικά μυρωδικά από τον κήπο μας, ολοκλη- ρώνεται με εξαιρετικής ποιότητας συνοδευτικά και τραγανές, σπιτικές πατάτες κομμένες στο χέρι». Περίπου ίδιος αριθμός λέξεων μεταξύ των δύο περιγραφών, με χαώδη, ωστόσο, διαφορά στη… γευστική απεικόνιση του προσφερόμενου πιάτου, στον πιθανό βαθμό απόκρισης, στην αίσθηση που δύναται να προκαλέσει και κατ’ επέκταση να οδηγήσει σε επιλογή και τελική πώληση! Η δεύτερη περιγραφή είναι σαφώς πιο ελκυ- στική, κάνει τον πελάτη να φαντάζεται μοναδική γεύση, ποιότητα και απόλαυση, ενώ στοχεύει ακριβώς στην προσφορά και διασφάλιση μιας εμπειρίας ανώτερου επιπέδου. Παράλληλα, με- ταβάλλει πλήρως την (κομματάκι βαριεστημένη) εικόνα που μπορεί να έχει κάποιος για ένα συνη- θισμένο πιάτο: Μπιφτέκι με πατάτες. Ας περάσουμε στο δεύτερο μισό της αμαρτίας, που συνοψίζεται στη φράση-διαπίστωση: «Εί- μαστε αναγκασμένοι να μαγειρεύουμε 10 δια­ φορετικές εκδοχές του στο μενού, προκειμένου να απευθυνθούμε και να ανταποκριθούμε στις γευστικές προτιμήσεις και επιλογές του καθενός, ώστε να μπορούμε να προσελκύουμε πελατεία στο εστιατόριό μας». Αλήθεια, πόσες φορές έχετε επισκεφτεί κά- ποιο εστιατόριο και στη σχετική λίστα του με- νού υπάρχουν ξεχωριστές επιλογές hamburger, cheeseburger, bacon burger, bacon cheese- burger, double hamburger, double cheese- burger κ.ο.κ.; Προφανώς η απάντηση είναι «πο- τέ» ή «σχεδόν ποτέ», καθώς, πέραν όλων των άλλων, οι επαγγελματίες του κλάδου δεν θέ- λουν να σπαταλούν πολύτιμο χώρο στο μενού, προκαλώντας παράλληλα σύγχυση, ακόμη και απάθεια απέναντι σε πολλαπλά πανομοιότυπες προτάσεις! Απληστία «Θέλω δίπλα από την τιμή κάθε επιλογής στο μενού να υπάρχει το σήμα του ευρώ (€). Εξάλ- λου, οι πελάτες οφείλουν να βλέπουν ξεκάθαρα την τιμή στην καρτέλα του μενού». Μπορεί εκ πρώτης όψεως να μη μοιάζει με αμάρτημα, ωστόσο στην πραγματικότητα πρό- κειται για μια ιδιόμορφη κατάσταση-αμαρτία. Κι αυτό, καθώς περιστρέφεται γύρω από την τιμο- λόγηση και τα χρήματα. Για την ακρίβεια, πρέπει FOOD FOR THOUGHT 63 ‘ ‘ Σε ένα εστιατόριο εκτιμούν την ατμόσφαιρα, τον διάκοσμο, το φαγητό, την εξυπηρέτηση, την ταχύτητα, τη χαρά να βρίσκονται μαζί με φίλους και γνωστούς κ.ά. Χρήσιμο, λοιπόν, θα ήταν να δώσετε μεγαλύτερη έμφαση στη συνολικότερη ατμόσφαιρα και στο περιεχόμενο της προσφοράς και όχι στο σήμα του ευρώ…