Basic HTML Version
Linux Inside
47
Debate - Ubuntu
business model. Τουλάχιστον έχουν φτιά-
ξει μία όμορφη διανομή, την οποία ο κα-
θένας μπορεί να χρησιμοποιήσει...
Δημήτρης:
Συμφωνώ, το Ubuntu
έχει αρχίσει να περνάει από το στάδιο
της εφηβείας σε εκείνο της ωριμότη-
τας. Και οι υπεύθυνοι, δηλαδή ο
Shuttleworth ως χρηματοδότης και η ομά-
δα ανάπτυξης, δείχνουν έτοιμοι να σπάσουν
αυγά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Unity. H πλέον φιλική
προς το Gnome διανομή, αντί να μείνει στο Gnome 2 ή έστω
να προσπαθήσει να βελτιώσει το Gnome Shell, προτίμησε να
φτιάξει κάτι εξ ολοκλήρου δικό της. Και το έκανε, ορθώς κατά
τη γνώμη μου, για να αποκτήσει το Ubuntu δική του ταυτότη-
τα. Να σταματήσει να μοιάζει με το Fedora ή το openSUSE.
Να το βλέπεις από μακριά και να λες «α, ναι, το Ubuntu»...
Διονύσης:
Νομίζω ότι το Ubuntu παραμένει έφηβος και
μάλιστα με τη συμπεριφορά που έχει ένα καλομαθημένο μο-
ναχοπαίδι. Ήθελε να περάσει το δικό του. Και καλά έκανε μέ-
χρι ενός σημείου. Αλλά, αφού μιλάμε για ένα απλό κέλυφος,
και εφόσον θέλει να λέγεται η δημοφιλέστερη διανομή, θα
έπρεπε να διατηρήσει μία εναλλακτική επιλογή για τους πα-
ραδοσιακούς χρήστες. Αν κοιτάξουμε διανομές όπως το
Voyager, είναι ξεκάθαρο ότι θα μπορούσε να είναι και ξεχωρι-
στό και να μη μοιάζει με καμία άλλη διανομή.
Θοδωρής:
Τα πράγματα είναι απλά: Η Apple πήρε το BSD
με τον πυρήνα Mach και έφτιαξε το Mac OS X. Η Canonical
πήρε το Debian με τον πυρήνα Linux και έφτιαξε το Ubuntu.
Το θέμα είναι τι ποσοστό του λογισμικού φτιάχνεις ο ίδιος και
τι παίρνεις από τους άλλους (βλέπε... κοινότητα). Είναι λογικό
κάποια στιγμή το ποσοστό του in-house κώδικα να αυξη-
θεί (βλέπε... Unity), για να συμβαδίζει με τις φιλόδο-
ξες διακηρύξεις περί κατάκτησης του κόσμου
(=τηλεοράσεις, tablet PC, laptop με προεγκατε-
στημένο Ubuntu κ.λπ.). Η ωριμότητα, όμως, δεν
θα κριθεί από την ομορφιά και τις δυνατότητες
της διανομής·– εκεί, άλλωστε, υπερτερεί το
Linux Mint. Θα κριθεί από την ευόδωση των μεγα-
λεπήβολων επιχειρηματικών σχεδίων. Αν αυτό δεν
συμβεί, τα γηρατειά θα έρθουν πολύ πιο γρήγορα απ’
ό,τι η ενηλικίωση.
Λευτέρης:
Ως χρήστης KDE, πάντα ένιωθα σαν το αποπαί-
δι στο Ubuntu – όχι ότι δεν υπήρχαν καλές υλοποιήσεις του
KDE στο Kubuntu, αλλά δεν ήταν όλες εξίσου καλές. Πάντα
είχα την αυξανόμενη αίσθηση ότι το βάρος δινόταν στο
Ubuntu και τελικά καλώς το έδιναν στο Ubuntu.
Όταν έγινε η μετάβαση στο Gnome 3, οφείλω να ομολογή-
σω ότι δεν είχα ενθουσιαστεί ούτε εγώ με το shell και πιστεύω
ότι αυτή η επιφύλαξη που είχα δεν ήταν μόνο δική μου. Υπό
αυτό το πρίσμα, το Unity ήταν μία βιώσιμη λογική.
Διονύσης:
Εγώ να δεις πόσο αποπαίδι ένιωθα! Και μόλις
άρχισε να μου αρέσει το Gnome, εμφανίστηκε το Unity. Δεν
είναι άσχημο και έχει βελτιωθεί αρκετά, αλλά μάλλον ισχύει
το «You can’t teach an old dog new tricks» :)
Δημήτρης:
Κατά τη γνώμη μου, ακόμα κι αν δεν υπήρχε η
διχογνωμία με το Gnome για το Shell, η Canonical θα έπρεπε
να την εφεύρει για να κάνει κάτι δικό της. Κατ’ αρχάς, γιατί οι
designers του Shell έχουν μία δική τους, σπαρτιάτικη οπτική
για τα πράγματα, που δεν είναι σίγουρο ότι βρίσκει όλους
τους χρήστες σύμφωνους. Στο Shell βρίσκεσαι ξαφνικά μπρο-
στά σε μία κενή οθόνη και πρέπει να μυρίσεις τα νύχια σου
για το τι θα κάνεις και, αν ανοίξεις ένα παράθυρο, ψάχνεις να
βρεις από πού το ελαχιστοποιείς. Ενώ το Unity σου εμφανίζει
πέντε γνώριμα εικονίδια αριστερά, προβάλλει πέντε οδηγίες
για αρχάριους στην αρχή. Και έχει και μία κάρτα με συντο-
μεύσεις εάν πατήσεις το πλήκτρο Win... Απλά πράγματα, που
όμως κάνουν τη διαφορά.
Διονύσης:
Το ότι θα έπρεπε να εφεύρει κάτι δικό της είναι
σίγουρο. Όχι όμως το Unity, τουλάχιστον με τον τρόπο που
έγινε. Γιατί όμως τα «γνώριμα» εικονίδια να είναι αριστερά και
όχι στην taskbar ή σε μία οριζόντια dock μπάρα; Αυτό είναι
ένα όμορφο χαρακτηριστικό, αλλά μόνο για πολύ μικρές οθό-
νες, μικρότερες από 10’’. To Gnome 3 πραγματικά στην αρχή
κάνει τον αναγνώστη να μυρίζει τα νύχια του.
Θοδωρής:
Έχω χαρακτηρίσει παλιότερα το Gnome shell
ως «desktop για ηλιθίους», με κάθε σεβασμό σε αυτούς που
το προτιμούν. Βρίσκω το Unity σαφώς καλύτερο, παρ’ ότι κι-
νείται στο ίδιο πλαίσιο. Το ερώτημά μου, όμως, είναι: γιατί θα
πρέπει να επανεφεύρουμε τον τροχό; Σχεδόν όλοι οι άνθρω-
ποι έχουν κάποια επαφή με τους υπολογιστές και, καλώς ή
κακώς, μέσω των Windows. Γιατί θα πρέπει να ξαναμάθουν
τον τρόπο διάδρασης εξ ολοκλήρου από την αρχή; Εν πά-
ση περιπτώσει, αναμφίβολα το Unity είναι εντυπωσιακό αι-
σθητικά και για πάρα πολλούς χρήστες αυτό είναι που με-
τράει περισσότερο.
Λευτέρης:
Χρησιμοποιώντας λίγο περισσότερο το
shell κάποια στιγμή, καθώς και το Unity, ένιωθα αρκετά
άνετα με το shell, περί ορέξεως... Προσωπικά έχω δει κό-
σμο να μπερδεύεται έτσι και αλλιώς με ό,τι και αν
έχει μπροστά του – ακόμη και αν είναι Windows
7 και ήξερε να δουλεύει Windows 8. Υπάρ-
χουν πολλοί αρχάριοι χρήστες που θα μεί-
νουν αρχάριοι, γιατί μπορεί να ξέρουν να κά-
νουν δύο-τρία πραγματάκια στα Windows,
αλλά στην πορεία ξέχασαν να σκέφτονται τι
έκαναν μόλις τώρα. Έχω δει άπειρο χρήστη
να δουλεύει μια χαρά σε KDE, Shell και Unity,
αρκεί να πάρει λίγο τον αέρα. Μπορεί να μην τον
«γύρισα» στο KDE και να έχει επιλέξει Gnome 3 για περιβάλ-
λον, αλλά, όπως είπα και πριν, περί ορέξεως... άλλωστε αυτό
είναι και το συγκριτικό πλεονέκτημα του Linux.
Δημήτρης:
Νομίζω ότι το θέμα της «ταυτότητας» είναι κρί-
σιμο για το Ubuntu. Είναι προφανές ότι η περίοδος του hype
πέρασε –το δείχνουν και τα στατιστικά στο Distrowatch.com,
όπου πλέον είναι πίσω από το Linux Mint– και η Canonical θέ-
λει πλέον να επικεντρωθεί στη δημιουργία ενός brand που θα
«πουλάει», με την καλή έννοια, από μόνο του. Αυτό προϋπέ-
θετε τις αλλαγές που έγιναν στο λογότυπο, τη μοναδική όψη
και αίσθηση, την ομοιομορφία των χρωμάτων και, φυσικά, την
έμφαση στο Ubuntu, με παράλληλη εξάλειψη της λέξης
«Linux»...